________________
( 9 ) ચરતાજ કહેવાય. દુઃખ ગમતુંજ ન હોય તે દુ:ખદાયક નિત્વ કથીજ વિમાસી વિરમવું, જેથી તેવા દુખ-વિ પાક ભેગવવા પડે જ નહિ. પરંતુ પૂર્વ કેરેલાં દુષ્કય ગે. પડેલું દુઃખ વેદતાં દીન થઈ ખેત-વિષાદ ધર ધા વિશે થઈ અવિવેકપણે અન્ય દુષ્કૃત્ય કરવાં, તે તે પ્રકટ દુઃખને રસ્તો જ છે. '
४४ समभावे रहे. જેઓ સુખ, દુઃખ, માન, અપમાન,નિદા, સ્તુતિ, સધન તથા નિર્ધન, રાજા તથા રંક, કંચન તથા લાઇ, તૃણ, અને મણિ તથા નારી અને નાગણીને પૂર્વે કહેલા સદ્વિચારે મુજબ વતી સમાન લેખે છે, તેમાં મૂઝાતા નથી, યાવત તેમને કેવળ કર્મ. વિકારરૂપ નિમિત્તભૂત લેબી મનમાં વિષમતા નહિ લાવતાં હર્ષવિષાદ રહિત સમબુદ્ધિથીજ જુવે છે, તેવા સવિવેકવંત–સદગુણ શીરામણિ જન–સમસુખ અવગાહી ધર્મ આરાધનથી નિચે સ્વિકાર્ય સિદ્ધ કરે છે. પરંતુ જેઓ અજ્ઞાનતાના જોરે વિવેક વિકળપણે વિષમ વર્તન કરે છે, હર્ષ ખેદ ધરી બાપ મતે અવળા ચાલે છે, તેઓ તે ક્રોડ ઉપાયે પણ આત્મ કાર્ય સાધી શકતા નથી. - ૬ સેવના જુન મા રહેલા છે : * સાચા સેવકની પ્રત્યક્ષ પ્રશંસા કરવાથી કોઈ હાનિ નથી. કિન્તુ લાભ જ છે. ઉત્સાહની વૃદ્ધિ સાથે તે ચુસ્તસ્વામી ભક્ત થઈ જાય છે. અને તેમ નહિ કરવાથી કદાચ તેની શ્રદ્ધા મંદ થવાથી સેવા વિમુખ પણ થઈ જાય છે.
४६ पुत्रनां प्रत्यक्ष वखाण करवां नहि. . પુત્ર કે શિષ્ય ગમે તે સદગુણ હોય, તોપણ તેની સમક્ષ પ્રશંસા ન કરવાની નીતિ વધારે ડહાપણવાળી છે.
