________________
( ૧૭૫) " तेरमा अभ्याख्यान पापस्थानकनी समाय. અરણિક મુનિવર ચાલ્યા ગેરારી છે એ દેશી છે પાપસ્થાનક તે તેરમું છાંયે, અભ્યાખ્યાન દુરંતજી મ અછતાં આલ જે પરનાંઉચ્ચરે, દુઃખ પામે તે અનંતજી ૧ છે ધન ધન તે નર જે જનમત ધરે છે એ આંકણી છે અછત દેષરે અભ્યાખ્યાન જે, કરે ન પૂરેઠાણજી છે તે તે દરે તેહને દૂષીયે, ઈમ ભાંખે જિન ભાણેજી ને ધન છે ૨. જે બહુ મુખરીરે વળી મત્સર ભર્યા, અભ્યાખ્યાની તે હોય છ . પાતક લાગેરે અણ કીધાં સહી, તે કીધું સવી છેચજી ! ધન છે ૩ મિથ્યા મતિની રે દશ , સંજ્ઞાજિકે, અભ્યાખ્યાનના ભેદજી એ ગુણ અવગુણુનેરે જે કરે પાલટે, તે પામે બહુ ખેદજી ! ધન છે ૪ ૫ પરને દેષ ન અછતા દીજીયે, પીજીએ નેજિન વાણીજી છે ઉપશમ રસ સુરે ચિતમાં ભીંજ, કીજીયે સુજસ કમાણીજી ને ધન છે ૫ મે ઈતિ.
चौदमा पैशुन्य पापस्थानकनी सज्झाय. શિરેહીને શાલહેકે ઉપર ચેધપુરી એ દેશી પાપસ્થાનક હેકે ચિદમું આકરૂં, પિશુન્યપણાનું કે વ્યસન છે અતિ ખુરૂં છે અશન માત્રને હાકે શુનક કૃતજ્ઞ છે, તેહથી ભૂંડે હેકે પિશુન લવે પછે ૧ બહુ ઉપકરિયે હેકે પિશુનને પપ, કલહને દાતા હેકે હોય તે ઉપરે છે દૂધે ધોયે હોકે વાયસ ઉજલે. કિમ હોય પ્રકૃત હેકે જે છે શામલે છે ૨ તિલહ તિલzણ હેકે નેહ, છે ત્યાં લગે, નેહ પિણ હેકે ખલ કહિયે જગે છે ઈમનિસનેહી કે નિરદય હદયથી, પિશુનની વાર્તા કે નવિ જાયે કથી ૩ | ચાડી કરતાં હેકે વાવ ગુણ તણી સૂકે ચુકે હેકે ખ્યાતિ પુણ્ય તણી, કેઈ નવી દેખે હક
