Jain Dharm Prakash 1964 Pustak 080 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

શ્રી વર્દીમાન–મહાવીર
( ૧૭ )
ખાસ કરીને મરણ નિકટ સમયે આ વ્રત ઉચ્ચારણને અને આમજનતાને સમુચ્ચયે સમાવેશ કરવાને છે. મહિમા બહુ ભારે છે. એમ માનસ વિદ્યાના અભ્યા- પરભવમાં આગળ પાછળ કોઈ વિધિ થઈ ગયા હોય, સીઓ કહે છે. જ્યારે સર્વ ખસી જતું, ખરી પડતું, તેની પણ મનથી માફી માગવી. સમુચ્ચય ક્ષમાસરકી જતું, નાસી જતું લાગે ત્યારે આ વસ્તુ યાચના ઉપરાંત સ્વજન-કુટુંબી સાથે અંતરથી ક્ષમા પિતાની હતી અને છે એમ લાગે છે. નવીન વ્રત માગવી અને ક્ષમા આપવી. નાના-મેટાના ભેદ લેવામાં પણ એટલી જ મોજ આવે છે, જવ વગર દરેકને લાવી પ્રેમથી આદરથી વિવેકપૂર્વક હળવો થતો હોય એમ લાગે છે. આ બીજો ખમતખામણા કરવાં અને ઉધાડે પરવિધ થયો
અધિકાર પૂબ સમજી અમલમાં મૂકવા યોગ્ય છે. હાય તેની પાસે મૂકી મૂકીને ખામણાં કરવાં અને નંદનમુનિએ પંચમહાવ્રતનું પુનઃ ઉચ્ચારણ અનેક- પોતાની નમ્રતા બતાવવી. ધર્મને સીર ઉપશમ છે, વાર કર્યું. વારંવાર બલવાને દોષ વ્રત અને જીવનને સારુ મ્રતા છે, અને ખમતખામણુની
ઔષધમાં લાગતો નથી એકની એક દવા અનેક આવી ભાવના આદર્શ છે, વિકાસમાં ખૂબ મજા દિવસ લેવાય તો તેમાં દેવ નથી. એ તે માનસિક આપનાર છે અને જીવનને ધન્ય કરનાર છે. કેઈ પર અને શારીરિક લહાવો છે. નિયમ ન લીધાં હોય તો અંતરથી જરા પણ રવ ન રાખ, કઈ પિતાનું અંત્ય આરાધના પ્રસંગે નિયમ લઈ પણ શકાય છે, બગાડનાર છે કે બગાડી શકે છે એ વાત મનમાંથી રાખેલ છાટમાં ઘટાડો કરી શકાય છે અને ઉપ- પણ કાઢી નાખવી. અને કઈ પોતાની નાલેશી સ્થિત પરિસ્થિતિને લાભ લેવામાં આવે તે બંધન કરનાર છે કે પિતાને હલકે પડી શકે છે. એ વાત મુક્ત થતા જવાય છે. અને વહેલ* મેડ’ ટી પણ મનમાંથી દૂર કરવી, આરાધનાને આ ત્રીજો જવાનું છે માટે બળતું ઘર કૃષ્ણાર્પણ કરવાની વાત
અધિકાર અમલમાં મૂકતાં જરા પણ નબળા ન આમાં વિચારવાની નથી, ત્યાગભાવને મહિમા ઘણો પડવું, બાપડા બિચારા ન થઈ જવું, અંતૂરથી મટે છે અને અંત સમયે ત્યાગ કરવામાં આવે તો
જોર કરવું અને બળવાન હોય તે જ ક્ષમા આપી
કે માગી શકે છે એ વાત પર લક્ષ્ય રાખવું. આ તે પણ સ્વીકાર્ય છે. જ્ઞાનનું ફળ વિરતિ છે અને તે સર્વ અવસ્થામાં લાભદાયી જ છે, એથી ચિત્ત
રીતે ત્રીજા અધિકારના આસેવનમાં રસ લે. પ્રસન્ન થાય છે, વિકાસ વધતો જાય છે અને આગામી
આરાધનાના ચોથા અધિકારમાં પાપસ્થાભમાં અધુરા યોગ પૂરા કરવાનું ભાથું બંધાય છે. ન
નક ત્યાગ આવે છે. પાંપ બાંધવાનાં અઢાર
સ્થાનકે -પ્રસંગે બતાવાયાં છે. પ્રાણાતિપાત (ઇવત્રીજ અધિકારમાં ખમતખામણાં આવે છે. હિંસા), મૃષાવાદ (જ! ભાપણુ), ચેરી (અદત્તાદાન), ચારિત્રાચારમાં એની વાનકી અહિંસાવ્રતને અંગે મિથુન (અબ્રહ્મસેવન), વસ્તુ પર મૂછ (ધન માલ આવી ગઈ, અહીં તે સર્વ જી પ્રત્યે સામાન્ય વાડી બગિચા પર માલેકીપણાની પ્રીતિ), કૈધ (કા૫), રીતે ખમતખામણું કરવાનાં છે. મારે કોઈ શત્રુ માન (અકુંકાર), માયા (પરવચન), લેભ (ઈચ્છાની નથી, મારે કોઈ વિરોધી નથી, મારે કોઈ દુશ્મને અભિવૃદ્ધિ), રાગ (આકર્ષણ), દંપે (અપ્રીતિ), કલહ નથી, સર્વ મારા મિત્ર છે. મેં પરભવમાં કે આ (કલેશ), અભ્યાખ્યાન (અન્યને કલંક - આપવું તે), ભવમાં કઈ સાથે વિરોધ કર્યો હોય, કોઈનાં દિલને પશૂન્ય (ચાડી ચૂગલી), રતિ અરતિ (ઈષ્ટ વસ્તુમાં દુભાવ્યું હોય, કેઈની ઉશ્કેરણી કરી હોય, કે કોઈ પ્રીતિ અને અનિષ્ટ વસ્તુમાં અપ્રીતિ), પર પરિવાદ સાથે ઉઘાડે વિરોધ કે તકરાર કરેલ હોય તે સર્વ (અવર્ણ વાદ નિંદા), માયા મૃપા (કપટ સાથે અસત્ય સાથે ક્ષમા ચાહું છું, તેઓ મને માફ કરે. આમાં બેસવું) અને મિથ્યાત્વશય (અવસ્તુમાં વસ્તુને સંધ, સ્વામીભાઈ સગાંસંબંધી, ગ્રામવાસી, પરદેશી આ૫). આ અઢાર પાપનાં સ્થાનકે છે. એવાં