Jain Dharm Prakash 1958 Pustak 074 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

પૂનિતધામ શ્રી સમેતશિખરજીમાં પાંચ દિવસ
(૨૩)
વીરવિજયજી મહારાજની અંતરાય કર્મની પૂજા સુંદર તેઓ સવારે ગાઠીનું કામ કરે છે. જે દિવસે રીતે રાગરાગિણી સહિત ભણુાવતા હતા. હું ગયે યાત્રાળુઓ ઝાઝા હોય તે દિવસે એ પાસેના શહેરત્યારે નીચેની પૂજા ભણાવાતી હતીઃ
માંથી સારા ગવૈયાઓને બોલાવવા અને તેમની પાસે ભૂ ભૂ બાજી;
સુંદર પદે, સ્તવનો વગેરે ગવરાવવા કે જેથી યાત્રી“કાળ અનાદિ ચેતન રખડે,
જુઓ પર તે પદો વગેરેની સુંદર અસર થાય. એકે વાત ન સાજી.”
ભાવના પછી ધૂનને પ્રોગ્રામ રાખે જોઈએ કે જેથી
પંદર મિનીટ સુધી ધૂનનું પદ જે યાત્રાળુઓ ભેગા મારું મન આ શબ્દો સાંભળીને વિચારવા લાગ્યું કે આ જીવ અનાદિકાળથી સંસારમાં રખડે છે, જન્મ
થયા હોય તેમની પાસે ગવરાવવું કે જેથી યાત્રાળુ
એના મન પ્રફુલ્લિત બને અને રાત્રે સ્વપ્નામાં પણ લે છે અને મૃત્યુ પામે છે અને ફૂટબેલની માફક
ધૂનને કર્ણપ્રિય અવાજ કાનના પટ પર અથડાયો અહીંતહીં અથડાયા કરે છે. સંસારનાં માયા, મોહ,
કરતા હોય તે તેમને અનુભવ થાય. આરતિ ભાવનાની કુડકપટમાં પડે છે, પણ જગત, આત્મા, પાપ, પુણ્ય
શરૂઆતમાં જ ઉતારવી ગ્ય છે, એમ હું માનું છું, વગેરે પર બિલકુલ શાંત ચિત્તે વિચાર કરતું નથી.
રાત્રે સંધ તરફથી આંગી અને ભાવના હતી ચોથે દિવસે હું શ્રી ચંદ્રપ્રભુની કે ગયેલ નહીં તેથી રાત્રિના આઠ વાગે હું દેરાસરે દર્શન કરવા હોવાથી ફરી વાર શિખરજીની યાત્રા કરવા ગયો. તે સમયે શાંતમૂર્તિના દર્શન કરતી વખતે નિમિતે સવારે પાંચ વાગે નીકળે પહેલી દેરી શ્રીમદ્દ આનંદધનજીએ શ્રી વિમલનાથ સ્તવનમ પાસે પહોંચ્યા ત્યારે સાડાસાત વાગ્યો હતો. જણાવેલ નીચેની કડી યાદ આવી.
બીજી દેરીઓમાંના પગલાંના દર્શન કરવાનું વિચાર અમીય ભરી મૂર્તિ રચી રે, ઉપમા ન ઘટે કેય નહિ હેવાથી હું જલમંદિર કે જે ખીણમાં રાત સુધારસ ઝીલતી રે, નિરખત વૃમિ ન હોય. આવેલ છે ત્યાં જ સીધે ગમે. દર્શન કર્યા પછી વિમલજિન, દી લેયણ આજ
પાસેની ધર્મશાળામાં ચા નાસ્તો કરી જલમંદિરના
ચોગાનમાં ઊભો રહ્યો. અને ચારે બાજુ આવેલ ટેક| મુખ્યમંદિરમાં શ્રી પારસનાથ ભગવાનની સુંદર
રીઓ પર નજર કરી ત્યારે ટેકરીઓ પરની દેરીઓનું મૂર્તિને રમ્ય આંગી કરેલ હતી, રોશની પણ સારી
દય રમણીય અને આહલાદક લાગ્યું. મારો વિચાર રીતે કરેલ હતી તેથી જાણે એમ જ લાગતું હતું કે
શ્રી ચંદ્રપ્રભુજીની ટેકરી પર જવાનું હોવાથી એક લાંબા સમય સુધી મૂર્તિને જોઈએ તે પણ જાણે
ભોમિયો કરી ત્યાં જવા માટે સાડાઆઠ વાગે નીકળે. મૂર્તિને જોઈ જ નથી, મને પણ આંને અનિમિષ
આ ટેકરી બીજી બધી ટેકરીઓ કરતાં રહેવાથી રીતે મૂર્તિને જોયા કરવા માટે પ્રેરણા કરતું હતું. માનવ વાગે પહેર્યો. તે વખતે ટેકરી પર હું
મારું માનવું છે કે યાત્રાળુઓ આરતિનું સાર એક જ યાત્રાળ હતે. દર્શન ચૈત્યવંદન કરી આસપ્રમાણમાં ઘી બોલે તે માટે ભાવના મંદિરમાં રાખ- પાસની સૃષ્ટિનું નિરીક્ષણ કર્યું અને દશ વાગે ત્યાંથી વામાં આવે છે કારણ કે ભાવનામાં રસ જામવાની નીકળી જલમંદિરે અગ્યાર વાગે આવ્યા. જ્યારે જલશરૂઆત થાય છે તે વખતે “પહેલી આરતીનું ઘી” મંદિર પાસેની એક ટેકરી પરની દેરીમાંના પગલાના બહુ જ ઊંચા સ્વરે બોલાય છે તેથી ભાવનાની જે દર્શન કરવા હું ગયો ત્યારે એક સ્ત્રીની આંખોમાં અસર યાત્રાળુઓ પર પડવી જોઈએ તે અસર પડતી આંસુ જોયા તેથી મેં તેણીને પૂછ્યું કે બેને શું નથી. વળી ભાવનામાં જે પદો, સ્તવને વગેરે બોલાય કામ એ છે? તેણીએ કહ્યું કે ભાઈ પેલે વાંદરે છે તે બોલનાર સારા ગવૈયાઓ હોતા નથી કારણ કે મારે બટ લઈ ગયેલ છે અને બટવામાં અગ્યાર