Jain Dharm Prakash 1958 Pustak 074 Ank 01

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

તિ
નાડપારખુ–સૂરીશ્વર મ
થીજી
લેખક : શ્રી માહનલાલ દીપ' ચાકસી
નિરાશા કેવી !
આવા સદ્ભાવ છે તો પછી એવુ તે કયુ' કારણ છે
જ્યાં સુરમહારાજે કરી, ત્યાં તેા એનું છેલ્લુ પદ જૈન ગયતિ શાસનમ્' શ્રાદ્ધગણે ઉપાડી લઇ, બુલંદ અવાજે વસતીને ગજાવી મૂકી. નરનારી દે વ્યાખ્યાનમડપમાંથી ગુરુને વંદન કરી વિદાય થવા માંડ્યું.
‘ સ મ ગળમાંગલ્યમ ’ રૂપ મંગલિકની પૂર્ણાંતિકે આવા અણુમૂલે લાલ તમે ચાલીચલાવીને ત્યજી દેવા તૈયાર થયા છે ? સાંભળવા મુજબ નથી તે તમાને ધંધાની જવાબદારીનું ઝાઝું રોકાણ કે નથી તા કુટુંબ અંગેની ખાસ કઇ ઉપાધિ,
આચાર્યશ્રીની અમૃતપૂર્ણ દેશનાની પ્રશંસાના ઉદ્ગાર
થી વાતાવરણુ મેાહક બની રહ્યું.
ત્યાં તો સધના મુખ્ય મુખ્ય અગ્રણી લેખાતા
ચાર ગૃહસ્થા ગુરુદેવ સમીપ ઊભા રહી પાસે ઉભેલા નગરશેઠ પ્રતિ આંગળી ચીંધી નમ્ર સ્વરે માલ્ટા
ગુરુદેવ ! સધતિના માનનીય પદેથી શેઠશ્રી છૂટી
થવા માંગે છે! અમેએ તેને તેમ ન કરવા બહુ બહુ સમજાવ્યા પણ તેઓ ‘એકના મે થતા નથી!' તેમના સરખા ધર્માન અને ઉપસ્થિત થતાં દરેક કાર્યોમાં ઉમંગભેર દાન દેનાર સજ્જનને ખલે એ મહત્ત્વના સ્થાન માટે અમને કઈ અન્ય ભાગ્યશાળી જડતા નથી. વળી તેએ એવા જર્ પણ નથી કે જેથી તંત્ર સંચાલન ન કરી શકે. આપશ્રીની વાણીથી જરૂર તે પોતાના વિચાર પડતો મુકશે અને અમારા સધને જે પ્રશ્ન આજે કેટલી રાતેાના ઉજાગરા કરાવી રહેલ છે તેના સફળ અંત આવશે
નગરશેઠે, જ્યારે સફળ સધનો તમારા પ્રત્યે આયુ, નામ અને ગાત્ર એ ત્રણ કર્માં ધાતી જેવા ક્રમ ન માનવા ? ધાતીની વચ્ચે રહેલ. વેદનીયને જો ધાતીની અસર થાય છે તો ધાતીની મધ્યમાં રહેલા એ ત્રણ કર્માને અસર કેમ ન થાય? અને જો એક બીજા કર્મીની અસર એ રીતે એક બીજા ઉપર માનવામાં આવે તેા વેદનીય અને અધાતીકમ વચ્ચે રહેલ માહનીય
ક્રમને અધાતી
જ્ઞાની ભગવા કહે છે કે—
તેદે જે કુંવે જ સર્વસંમળિ રતિઃ । બને બિનમતે સંવે, જુનો મિજાવીળામ્ ।।
દેહની શુશ્રૂષા, દ્રવ્યનુ' ઉપાČન અને કુટુંબનુ પાલનપાષણ કરવાતુ ખાસ શીખવવું પડતું નથી, એમાં તા સને સહજ આનંદ હોય છે જ. બાકી,
જિનેશ્વરદેવના સંબંધમાં, તેઓશ્રીએ પ્રતિપાદન કરેલ જૈન ધર્મમાં, અને તેઓએ સ્થાપેલ ચતુર્વિધ સંધના કામેામાં સૌ ઢાઇ રસ લઇ શક્તા નથી. જેને મેાક્ષની અભિલાષા હેાય છે એવા આત્માઓ જ ઉમંગપૂર્વક એમાં સમય ખર્ચે છે,
નીતિકાર વદે છે કે—જ્યાં લગી આ શરીર સ્વસ્થ છે અને ઘડપણુ આવ્યું નથી, વળી ઇંદ્રિયો શિથિલ થઇ નથી, અને આયુષ્યના તંતુ તૂટ્યો નથી, ત્યાં સુધી યથાશક્તિ વી ફેરવીને આત્મશ્રેયના કાર્યો જેવુ કેમ ન માનવું? માટે—આવી મનસ્વી સ કલ્પના કેવળ પેાતાના મિથ્યામતને પુષ્ટ કરવા માટે પ્રમાણ વગરની—પક્ષપાત કલ્પના છે, એમાં કંઇ તથ્ય કે વજૂદ નથી.
એટલે વેદનીયકર્મના ઉદયજન્ય ક્ષુધા અને તે અંગે આયુષ્ય એ એકવલાહાર કેવળને અંગે માનવા એ એ સપ્રમાણુ છે,
(ચાલુ)
માટે તમારા સરખા ધર્માત્માએ સુકૃતની લાલીરૂપ એ કાર્યાંતે છેાડી દેવાના વિચાર સરખા પણુ ન કરવેશ.
>*( ૧ )<