Jain Dharm Prakash 1957 Pustak 073 Ank 10

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

અંક ૧૦]
સુખ સગવડો મળવા માંડી. અને પાતે જે કર્યું એ ખેડુ' તે! ન જ હતું, એમ મનને સ ંતોષ મળ્યા. પેાતાની મિશ્ર ભાષા માટે જે ડંખ હતા તે ધીમે ધીમે આડા હા ગયો. રોન તારના ખૂડી થઈ કઈ અને પેાતે જે માર્ગ લીધા તે શું ખેટા છે? એવે આત્મિશ જમવા માંો. ધમની ચિનગારી નિસ્તેજ થવા માંડી અને અંતે મુઝાઇ પણ ગઈ.
મરીચીની લ
હવે તે મરીચી પદવીધર ગુરુમહારાજ બની ગયા હતા. હવે તે એમને શિષ્ય મળી ગયેા હતેા. પહેલા કાઇને પશુ દીક્ષા લેવા માટે પ્રભુ આદીશ્વર તરફ મેકલતા હતા. હવે તે કેમ બને? જે માટે કહેતા હતા કે, ધર્મદીક્ષા પ્રભુ ઋષભદેવ જ આપી શકે તે જ મેઢે ‘મારી પાસે શુદ્ધ સનાતન નિર્ભેળ ધમ નથી' એમ શી રીતે કહે? પોતાના અસત્ય અને મિશ્ર
જ
વિધાનને જ વળી કહેવામાં જ મર્ચેચીને રીમા જન ચિની સામે જ પાતાના ક્રમ નક્કી છે, સાચા
નથી' એમ કહેવાય? ત્યારે પોતાના જ આરિત માતે જ વળગી રહેવાનું મન થયું, અને એવી રીતે
અસત્ય વિચારાની પરપરા વધતી ચાલી. જ્યારે એવા મારા વિચારાની પરંપરા વધે. ત્યારે ભવવાની સજામાં વધારો થતા રહે એમાં આશ્રય પણ શુ છે?
જેવું બીજ ઢાય તેવા જ અંકુર ઊગે છે. સ્વય સિદ્ધ વસ્તુ છે. ગુરુ થયા તેથી શિષ્ય તે વધી જ જવાના ને! ગુરુ મરીચી તા ભગવાન ઋષભદેવને ધર્મ ગુરુ માનતા હતા, પણ હવે તેમ માનવાની શિષ્યને શી જરૂર રહી ? શિષ્ય પ્રભુ ઋષભદેવને પય માને જેમાં ખાઆ શું ? પશુ ગ્રિના આ વિચાર બિનની અને અસત્ય માર્ગે જવાની જવાબદારી બની ઉપર કે ભી પરંપરાની જવાબદારી અને ખનનું ભૂ ભૂતાવવા માટે શ્રીશ્રી તરફ જ અનિર્દેશ કરવા પડશે. એનુ જ નહીં પણ એ ખાટા વિચાગ ઍટલા પ્રમાણુમાં દાતા રહ્યા અને એની અવિરત પર પરા ચાલી એની આખી જવાબદાદી પણ મીચીને માથે આવી રહી અને પરિણામ ગઢી વર્ષની સસામિષ્ણુની સા
માં
માયાનું
સીંધીને માથે ખાવી પડે કાંઇ કારણ નથી, એક નાની સરખી નહીંવત્ જષ્ણુાતી ચિનગારીની દૈવી પ્રચંડ વા! બે વાવામામાં કરવા વિચાર ભસ્મીભૂત થઈ ગયા!
આ
( ૧૩૩)
મા ભાભાગથી આપણે શું નવું પણ હાથે એવી એકાદ ભૂલ થાય છેકે? શાંત ચિત્તે પેાતાના મન સાથે જરા એકાંતમાં એકાગ્ર ચિત્તે વિચાર કરતાં આપણી નજર સામે કેવા દશ્ય ખડા થાય છે? શૈવી બૂકો. તો. ખાશે ડબલે ને પગલે કરતા હશે છીએ ત નિામા વિચાર આપણા મનમાં નથી આવતા? વૈપારમાં અને બેવડદેવડમાં, મા સગપણામાં અને સગાસંબધીઓમાં, બજારમાં અને ફિસામાં અતિરિક્તતા અને ગૌણુતા, સત્ય સાથે
અસત્યની ભેળસેળ, કલહ અને વિગ્રહમાં, કાર્ટીમાં તે મહાનમાં આપણે બધું જ નિઃશળ અને સત્ય ઉચ્ચરીએ છીએ ? બીજે તા ભલે પણુ ધર્મીસ્થાનામાં પણ આપણે સ'પૂ' ન્યાયપૂર્ણાંકનું વન રાખીએ છીએ? અરે ગ્રાવણમાં પણ આપણે સાચા છકાર આપીએ છીએ? મહારાજ સાહેબને ખોટુ ન લાગે અને એમનુ ઝૂમાન થવાય નહી તે માટે ખાપરો અનિચ્છાએ પણ કારમાં નથી મળી જત
કુદરતમાં મરીચીના આત્મા માટે અને આપણા આત્મા માટે જુદા તેલ ને માપ રાખવામાં આવ્યા હરો? શું આપણે જેમ કે તે અદાલતેામાં કરીએ છીએ તેમ લાગવગ અગર રૂશ્વતખારી આપણા માટે ચલાવી રાકીશું? ના, ના અને ત્રણ વાર ના 1 કુદ| અનો ન્યાય તો માત્ર વધારે ૩ આખા તોલવાના નથી જ. એ ત્રણે કાળમાં નિષ્ણુ સત્ય જ રહેવાના છે; માટે આ મરીચીના પ્રસંગ ઉપરથી આપણે ઘેાડી પશુ સાવચેતી મેળવીશું ! આપણે અલ્પ પણ બચાવ કરી શકરા એ ધ્યાનમાં રાખી આપણે વખતસર જાગૃત થવું એ આપણું કર્તવ્ય છે. અમારા વાંચકાને એ સદ્દબુદ્ધિ સાંપડે એ સદિચ્છાથી વિીએ છી.