Jain Dharm Prakash 1957 Pustak 073 Ank 04

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

છે. શ્રી વર્ધ્વમાન-મહાવીર તિ
એ પિતે આવા કીચડમાં રગદોળાઈ શા માટે જીવતર કામદેવ કે ભવાટવીમાં ભટકાવે છે અને રાજવૈભવ બગાડી નાખવું એને એને ત્યાં સ્વસ્થ વિચાર બંધાઇ છેવટે કેટલાં રખડ પાટા કરી આખો મોક્ષમાર્ગ વિરૂપ ગયો, પિતે કરેલા ક્રોધ પર એને હવે ક્રોધ આવે કરી નાખે છે એ વાત ફરી ફરીને કહી બતાવી અને અને આખા સંસારમાં સ્વાર્થ, કકળાટ અને આત્મ- જ્યારે વિશ્વભૂતિએ સંસારત્યાગ કરવા નિર્ણય રજૂ ધન પર થતા આઘાત જોવામાં આવ્યો. આ કર્યો ત્યારે એના એ નિર્ણયને કે આપવા સાથે એ મનુષ્ય ભવ મહામુસીબતે મળે છે, એને સ્થળ વિશ્વમાં વાતમાં દઢતા કરવા સૂચન કર્યું. સંસાર જરૂર રમણુતા કરી હારી બેસવામાં વિતાને મૂખણ દેખાણી ત્યાગવા ગ્ય છે, વિષય જરૂર તજવી ગ્ય છે, અને સંસારમાં સ્વાર્થને સંઘર્ષ અને પૌગલિક પિપાસા મહાવતે જરૂર ધારણ કરવા એગ્ય છે અને સ્નેહજ દેખાણા, સંભૂતિસૂરિનો આખે ઉપદેશ એને સગપણુ-સંબંધ અને પ્રેમની અંદર ભારે કૃત્રિમતા બરાબર અંતરમાં ઉતરી ગયા પતે. કોડાનાં ઝાડને છે એ બતાવવા સાથે એનો એક વાર ત્યાગ કર્યો પછી લાત મારવામાં, વિશાખનંદીના માણુને ધમકાવવામાં ફરી વાર એને ગ્રહણ કરવાનું મન થાય તે કેવાં અને ગમે તેવાં વચનો બેલી નાખવામાં કેટલે નીચે ભયંકર પરિણામ આવે છે તે પણ જણાવી દઈ ઉતરી ગયો હતો એ એના મન પર આવ્યું અને વિશ્વભૂતિને સ્થિર કર્યો, અને એની ઈચ્છાને સ્થાયી સંસારમાં તે એવા પ્રસંગે આવ્યા કરે છે એ એની રૂપ આપી એને ત્યાગ માની દીક્ષા આપી, એ તે કલ્પનાસૃષ્ટિમાં અનુભવથી ચિત્રરૂપે ખડું થઈ ગયું. જે સંસારના રંગે રંગાયા હતા તે જ ધર્મને માણસે લાત ખાય છતાં વિષ્ણાને કુતરા ની માફક માટે અનુયાયી થઈ ગયું અને જાણે આ જન્મ શા માટે ચાહતા જાય છે અને પોતાના લેહીના ત્યાગી હોય અને જાણે સંસારના ભાગને કદી સ્વાદને ભૂલથી કે સરસ માને છે, પણ અંદરથી ભોગવ્યા જ ન હોય એવે એ અવધૂત થઈ ગયો. એને આમ-રુધિર કેવું ખવાતું જાય છે અને સ્ત્રી, મહારાજ વિશ્વનદીને ખબર પડી એટલે એ જાતે વૈભવ અને રાજઋદ્ધિના ભગવા પાછળ કેટલી ત્યાં આવ્યા, વિશ્વભૂતિને ઘેર આવવા વિનવણી કરી, આમધનની હાનિ છે એ સર્વને વિચાર આવ્યો. એના વગર પોતાનું ધા૫ણુ બગડી જશે એમ જણાવ્યું
વિશ્વભૂતિ લડાયક જુસ્સાવાળે, આત્મવિશ્વાસી, અને એ પુષ્પકરંડક બગીચામાં જ જવાનું છે એમ અને આવેશ અનુસાર તાત્કાલિક કામ કરનાર હતો. સંભળાવી દીધું, પણ વિશ્વભૂતિ તો જાણે બાળયોગી એનામાં દીર્ધ સૂત્રીપણાને તદ્દન અભાવ હતો, હકીક્ત હોય તેમ વિશેની વિરૂપતા, સગપણુ-સંબંધની જાણી નિર્ણય કરનાર હતો, એ સૂરિમહારાજને અસ્થિરતા અને આખા સંસારની અંદર મેહમાયા ઉપદેશ સાંભળ્યો. તેને પરિણામે એને નિશ્ચય થઈ ગયો અને મમત્વની અંદર રહેલી કર્મશતા પર વિવેચન અને ત્યાં ને ત્યાં ગુમહારાજને વિજ્ઞપ્તિ કરી પિતાને કરતો રહ્યો અને ત્યારે એણે આખા સંસારની ધર્મમાગમાં જોડાવા પ્રાર્થના કરી. ગુરુમહારાજે બાંધણી ખેટા પાયા પર મંડાયેલી છે અને પૌદ્દગલિક સર્વત્ર સંગત્યાગનો મહિમા તેને જણાવ્યું, અનંત રચનાકારમી હવા સંબંધી અને સગપણ સ્નેહ સંબંધની સુખને એ સાચે રાજમાર્ગ છે એ વાતને ભાર મૂકીને અસ્થિરતા પર ભાર મૂકી વાત કરવા માંડી, ત્યારે કહી બતાવી અને સંસારત્યાગના નિર્ણયમાં એને તો મહારાજા વિશ્વનંદી પણ બેઘડી વિચારમાં પડી દઢ કર્યો, ધ્વનમાં કવાય શાં શાં કામ કરે છે, ગયા, એમણે જોયું કે વિશ્વભૂતિ જે લડાઈમાં બહાદુર
૩૮ ;