________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અજ્ઞાનને અંજામ
મુનિરાજશ્રી મહાપ્રભવિયજી અજ્ઞાનથી સાચા દુશ્મને ઓળખાતા નથી.શત્રુઓમાં બાપ સંબંધી કંઈ હકીકત જાણતા ન હોવાથી માતાએ મિત્રો અને મિત્રોમાં શત્રુને આભાસ થઈ જાય છે. બધી હકીકત જણાવી. છોકરી વિનીત હતા. માતાના ખરું જોતાં આત્માને એકાંતે અહિતકારી એવા દુન્યવી કહેવાથી બાપને લેવા માટે સામે ગયો. થડે પદાર્થો આપણને સુખના સાધનરૂપ દેખાય છે, પણ દૂર જઈ ધર્મશાળામાં ઉતરી પિતાની આવવાની આપણા ગળામાં જન્મ-મરણુ-રોગ-કાદિને કારણે રાહ જોવા લાગ્યો. પણ... થોડી વારમાં તેને
સે ઘાલતા એ દો આપણુથી એડળખી શકાતા પેટમાં અત્યંત શુળનું દરદ ઉપડી આવતાં, તે નથી. અજ્ઞાને સંસારમાં દુ:ખના દાવાનળ સળગાવેલ કારમી ભયંકર ચીસ પાડવા લાગ્યો. ત્યાં ઉતરેલા છે. સ્પષ્ટ છે કે સઘળા ય દુ:ખનું કારણ અજ્ઞાન લોકેએ ઉપચાર કર્યો, પણ કંઈ ફાયદો થયે નહિ. જ છે. જ્ઞાનના પ્રતાપે અજ્ઞાન કહી શકે છે, એટલે તેની સારવાર માટે દયાળુ લોકોએ વૈદ્ય પાસે મિથ્યાત્વ કરે છે, શત્રુ-મિત્રનું ભાન થાય છે, જીવન- જE! સઘળી હકીકત કહી. રૂપીયા બસે અપવા પડશે માંથી દુરાચાર નષ્ટ થાય છે, સદાચાર જીવનમાં પ્રકટે તેમ વૈદ્ય કહ્યું એટલે લોકાએ જણાવ્યું કે ટીપ કરે! છે, દુ:ખ અદૃશ્ય થાય છે અને સુખ સ્વયં પ્રાપ્ત થાય છે. રૂપીયા ભેગા થઈ શકશે તે તમને અમો લાવીશું.
પ્રાચીન સમયની વાત છે. વિશાળ અને મનહર ટીપ શરુ કરી. ટીપમાં માંડમાંડ રૂ. ૫૦ એકસમુદ્ધિશાળી સુદરપુર નામની નગરીમાં પ્રજાવત્સલ ત્રિત થયા. હવે માત્ર રૂ. ૫૦ બાકી રહ્યા. ત્યાં અને ધર્મપ્રેમી પ્રજા પાલ રાજા રાજય કરતે તે એક મોટા શ્રો મત શેઠ રસાલા સાથે ધર્મ શાળાઓમાં હતો. તેને સુદના નામે શીલવતી રાણી હતી, રાજા આવી ઉપર દીવાનખાનામાં ઉત્તર્યા, ને જલસો, નાચ, નીતિમાને તેમજ પ્રજાના રક્ષણ માં તત્પર હોવાથી સંગીત વિગેરે ચાલુ કયો, દયાળ લેક શેઠ પાસે જવા શા પણ આનંદ-પ્રમોદમાં દિવસે પસાર કરતી હતી. વિચારે છે, પણુ ભપકા-દેખાવ-આડંબર વિગેરે
જોઇને હિંમત હારી શેઠજીની નજીક ન જતાં બારતે નગરીમાં એક શ્રીમંત સુખી શેઠ વસતા હતા. રસ ધામક શ્રી અને એકને એક હાલી છ માસના
ણામાંથી જ પાછા ફરે છે. પણ છોકરાની પરિસ્થિતિ
અહજ લોચનીય થઈ જવાથી, “પતાને માટે ક્યાં જવું પુત્ર હતા. પ્રચંડ પાદિયે શેઠની સ્થિતિ પલટાઈ.
છે? આપણે તે પરહિત માટે જ જઈએ છીએ, નિધનતાની સાથે ચાલનારા મિત્રસમાં લઘુતા,
એમાં શરમ શી ? શરમ રાખે તે સેવા નિંદા, અપમાન, તિરસ્કાર અને ધિક્કાર લેકમાં
થાય જ નહિ, એમ વિચારી હિંમતભેર સેના અને સગાસંબંધીઓમાં થવા લાગ્યા. આવા નિધન
પાસે તે ગયા. પણ શેઠજી તો કંઈ વાત પણ સાંભળતા તાના દુ:ખેથી હેરાન-પરેશાન થતાં, જીને ઘણું
નથી. ઉલટા એમ બોલ્યા: બેવફ! આ અવાર સમજાવી, ભાગ્ય અજમાવવા શેઠ પરદેશ વેપાર
છે? ભાન છે? રંગમાં ભંગ કયાં કરે છે એવા ખેડવા ઉપડી ગયા. પરદેશમાં વેપાર સારો જામ્યો.
વાક કહી તિરસ્કાર કરી કંઈ પણ આપ્યા વિના વેપાર સારી રીતે ચાલતાં ભાગ્યદયે બાર વર્ષે હજી
કાઢી મૂકય એટલે તેઓ દુ:ખિત હુ પાછા ફર્યા. વિધ્યાધિપતિ બની ગયા. હવે પ્રદેશને વેપાર રોપી
છોકરાને પીડા તે વધવા જ માંડી. વઘના ઉપચાર વ્હાલા પુત્રને મળવા અને તેના પાણિયણ આદિ કાર્યો
કરાવી શકાય નહિ જેથી હાકર મરણને શરણ થશે. માટે વતનમાં પાછા આવવાની શેઠને ભાવના જાગી. આકસ્મિક મરથી પોલિસે આની તપાસ કરી તો તેના
ઘેર કાગળ લખ્યો, અને સદાગીય પરિસ્થિતિનો ખિસ્સા માંથી ઉગી નિકળે. બધાને પૂછપરછ કરતાં. જાણ કરાવતાં લખ્યું કે-પાંચમના દિવસે હું ઘેર ઘેલિસે તે માટે ફીડને પૂછ્યું: તમે કોણ છે ? આવી પહોંચીશ. ઘેર કાગળ આવ્યું. દીકરો પોતાના શું નામ? આ છોકરી સાથે તમને કંઈ સંબંધ છે?
For Private And Personal Use Only
