________________
૨૧૬
શ્રી જૈન ધમ પ્રકાશ.
ખમાંથી છુટકા પણ થવાના નથી, માટે અહર્નિશ તે દશા કેમ પ્ર!સ થાય ? તેના વિચાર કરવા.
પરપરણિત પરસંગથ્થુ, ઉપજત વિનસત જીવ; મિથ્યા માહ પરભાવકો. અચળ અભ્યાસ દિવ. ૧૫ આ પ્રાણી પરપરણતિ-પુદ્ગળના સ્વભાવ-તેના પ્રસંગથી ઉપજે છે ને વિનાશ પામે છે, અર્થાત્ જન્મ મરણાદિ કરે છે. આ પ્રણીને મિથ્યાત્વ મેહનીરૂપ પરભાવને અચળ સદૈવ અભ્યાસ છે.’ જ્યારે તે અભ્યાસ છેડશે એટલે હું મિથ્યાત્વને તજશે અને સમકિતને ભજશે, વસ્તુનું સત્ય સ્વરૂપ સમજીઆત્માના શુદ્ધ સ્વરૂપને એળખી તેને મેળવવા-પ્રાપ્ત કરવા પ્રયાસ કરશે ત્યારે આ આત્માનું શ્રેય થશે અને જન્મમરણના ફેરા ટળશે. તે સિવાય યાંસુધી પરભાવમાં રમણતા છે ત્યાંસુધી એ દુઃખ ટળવાનુ નથી. તે ઉપર કહે છે કેજેસે કચુકી ત્યાગસે, વિનસત નહીં ભુજંગ; દેહત્યાગથી જીવ પણ, તેસે રહત અભગ.
૧૬
‘જેમ કચુકી એટલે કાંચળી તજી દેવાથી સર્પ વિનાશ પામતા નથી, તે તે તેવા ને તેવોજ રહે છે તેમ આ જીવ પણ એક શરીરના ત્યાગથી વિનાશ પામતા નથી તે તે અલગજ રહે છે.' અર્થાત્ આ શરીર તજીને જીવ અન્યત્ર ગયા એટલે ખીજું શરીર ધારણ કરે છે; સ થા શરીરને ત્યાગ તા જ્યારે સ કર્મીનો ક્ષય કરી મેક્ષ પ્રાપ્ત કરે ત્યારેજ થાય છે.
અપૂ
*:~
ભાવ વિષયક સઝાય.
ભવિ૦ ૧
ૐ ભિવ ભાવ હૃદયે ધરે, જે છે ધના ધોરી; એકલમલ્લ૧ અખંડ જે, કાયે કર્મીની દેરી, દ્વાન શિયળ તપ ત્રણ્ય એ, પાતક મળ વે; ભાવ જો ચેાથે વિ મળે, તા તે નિષ્ફળ હેાવે. રે વિ૨ વેદ પુરાણુ સિદ્ધાંતમાં, સ દૃન ભાખે; ભાવ વિના ભવ સંતતિ, પડતાં કેાણ રાખે ? ર્ ભવિ૦ ૩ તારક ૩૫ એ વિશ્વમાં, જપે જગભાણ; ભરતાદિક શુભ ભાવથી, પામ્યા પદ્મ નિરવાણ રે ભવિ૦ ૪ ઔષધ આય ઉપાય જે, માત્ર જત્ર ને મૂળી; ભાવે સિદ્ધ હવે સદા, ભાવ વિષ્ણુ સહુ ધૂળી. રે ભિવ ૫ ઉદયરત્ન કહે ભાવથી, કાણુ કેાણ નર તરિયા;
શોધી જોજો. સૂત્રમાં, સજ્જન ગુણ દરિયા. રે ભવિ૦૬ (21. . (a.) ૧ અસાધારણ સમ વીર. ૨ શ્રેણિ-પરંપરા. ૩ સર્વજ્ઞ પ્રભુ ૪ મેાક્ષર
