________________
૨૧૪ -
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ. વાળવા લાગ્યો. અનુક્રમે શેઠ ઘણુ ધનવાન થયા. જૈન ધર્મ ઉપર પૂરેપૂરી આસ્તા બેઠી એટલે ઉત્તમ કાર્યોમાં શેઠે પુષ્કળ દ્રવ્ય વાપર્યું. પ્રાંત દીક્ષા લીધી અને સદ્ગતિ પામ્યા.
આટલી વાત થયા પછી ફરી ગૌતમ સ્વામીએ પૂછયું કે-“હવે તે વાણોતર એશીંગણ થયે ?' પ્રભુએ કહ્યું કે-“હા, થયો.”
આ ગુણ એશીંગણ થવા ઉપર બીજો ભેદ કર્તાએ કહ્યો. હવે ગુરૂને એશાંગણ શિષ્ય કેમ થાય? તે ઉપર કહે છે.
અપૂર્ણ
चिदानंदजीकृत प्रस्ताविक दुहा.
(અર્થ-રહસ્ય સાથે. અનુસંધાન પૃષ્ઠ ૧૯૪થી) છિજત છિન છિન આઉ છું, અંજળ જળ કું મિત્ત; કાલચક માથે ભમત, સેવત કહા અભીત૯
“હે મિત્ર! હે ધર્મબંધુ! આયુષ્ય ક્ષણે ક્ષણે ઘટતું જાય છે, ગળતું જાય છે, ઓછું થાય છે, અને કાળચક્ર કહે કે મૃત્યુ કહે તે માથે ભમ્યા. કરે છે, તે છતાં તું ભયવિનાને થઈને કેમ સુઈ રહે છે? તને શું મૃત્યુનો ભય લાગતું નથી અથવા શું તે કાંઈ મૃત્યુ સાથે ભાઈબંધી કે ગોઠવણ કરી છે કે જેથી આમ નિશ્ચિંત થઈને સુઈ રહે છે? અર્થાત્ સંસારનાં કાર્યો તેમાં રાચીમાચીને કર્યા કરે છે અને ધર્મને તે સંભારતે પણ નથી કે જે તને પરભવમાં સહાયક થઈ શકે તેમ છે. વળી–
તન ધન જાવન કારમા, સંથારાગ સમાન;
સકળ પદારથ જગતમેં, સુપન રૂપ ચિત્ત આન, ૧૦ શરીર, ધન (દ્રવ્ય), વનવસ્થા એ સર્વ કારમા–એક ક્ષણમાં વિનાશ પામી જાય તેવાં અસ્થિર છે. તેને સંધ્યા સમયે આકાશમાં થતા વાદળાના વિચિત્ર રંગેની ઉપમા આપી છે. તેની સામે જોઈ રહીએ તો તે ક્ષક્ષણમાં બદલાયા કરે છે અને તદ્દન જતા પણ રહે છે. તેમ છે મિત્ર ! આ જગના સર્વ પદાર્થ સ્વપ્નની જેવા તારા ચિત્તમાં આણ-જાણુ. જેમ સ્વપ્ન ગમે તેવું સારૂં કે માઠું આવે–સ્વપ્નમાં કદિ રાજા કે ધનવાન બની જવાય પણ નેત્ર ખુલી ગયા પછી તેમાંનું કાંઈ હોતું નથી, તેમ તું આ જગતના પદાર્થ માટે જાણુ. જ્યારે તારું આયુષ્ય પૂર્ણ થશે ત્યારે બધું અહીં પડયું રહેશે ને તું એકલે ખાલી હાથે ચાલ્યા જઈશ, અથવા તે તારા દેખતાં દેખતાં પણ કેટલુંક નાશ પામી જશે ને કેટલુંક બદલાઈ જશે, માટે–
