________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
છે જેને ધર્મ પ્રકાશ.
આત્મા તરફ-આંતર દશા તરફ રાખવું. હવે મારે તમને એક બીજી વાત પૂછવાની છે. તમે “ચલન” અને “સેવનઅંગે જે લંબાનું વિચારે જણવ્યા, તેની અંતિમ હદ કયાં આવે છે ? કયાં સુધી ચાલ્યા કરવું અને પછી શું ?'
પંથી—“પાપની વિચારણે ઘણી સુંદર છે, ચલનને ઉલો ભાવ સોવન (સુવાનું) નથી પણ સ્થિરતા છે. ચલનને અંતે સ્થિરતા આવે ત્યાં ચલનની અન્તિમ હદ આવે છે, અને લનને અંતે “સેવન’ આવે ત્યાં માત્ર ટુંક સમય માટે ચલનને અટકાવે છે અને તે પસંદ કરવા લાયક નથી. સ્થિરતા અંતિમ સાધ્ય છે, જ્યારે સેવન' એ માત્ર બે છે તેના જીનને દરેક વખતે અટકાવે ત્યારે શું થાય છે અને ટીમ વરાળ ) કાઢી નાખે ત્યારે તેના ચકોની શી સ્થિતિ થાય છે તે વિચારશે તે ચલન–સ્થિરતા અને સેવન વચ્ચે તફાવત ખ્યાલમાં આવી જશે.'
મુમુક્ષુ આપની એ વાત તે સમજા. પણ એ રીતે કયાં સુધી ચાલ્યા કરવું અને પછી શું ? એ મારા પ્રશ્નને જવાબ મળ્યો નહિ.'
પંથી આપને એ સવાલનો જવાબ પણ આવી જ ગયે. અંતિમ સાધ્ય શાશ્વત સ્થિરતા છે, એ પ્રાપ્તવ્ય છે. એ પ્રાપ્ત થાય ત્યારે આમાની સાથે લાગેલી સ્ટીમ તદન નીકળી જવી હોય છે. આમાં સ્વત: શુદ્ધ ટિક દશામાં આવી
છે અને પછી એ કેમ ર છે, રેનિ નામાં અને આમામાં પછી સામ્ય રહેતું નથી. એમાં વળા ફરીવાર સ્ટીમ તેયાર કરાય છે, પણ આત્માને સ્થિરતા મળ્યા પછી મારુતી નથી, એ એની સાધ્યદશામાં સ્થિર રહે છે, પરમ શાંતિને અનુભવ કરે છે અને સર્વ પ્રકારનાં સુખ, દુ:ખ, પ્રપંચ અને રખડપટાને દુર કરે છે. આ કાયમની સ્થિતિ છે. એને માટે ચલનો રાહ જરૂરી છે. માત્ર તે યે ચ પ્રકારના અને સાતિરફ લઈ જનારા હેવા જોઈએ.’
– એક બીજી વાત કરું ચલને તદને અટકી જાય અને પછી તે બેસી રહેવાનું, એટલે એમાં મા શી આવતી હશે ? મને તે ચલમાં પણ એક જાતને આનંદ આવે છે. '
પંથી– “એજ સંસાર રસિકતા , સ્થિરતામાં જે આનંદ છે, શાંતિ છે, સુખ છે, અવિનાશી છે. તેનો ખ્યાલ સંસારી જવને આવે અશક્ય છે, અને આખો વખત ચાલ્યા કરવામાં પણ શું આનંદ છે? તમે ચલનમાં મજા કહે છે તે તે તદ્દન સ્થળ છે અને ઘણી ખરી મજા તે પદગલિક છે. ખાવાપીવામાં, ઘરબાર વસાવવામાં, ઈન્દ્રિયો ભેગો ભેગાવવામાં કે માન પ્રતિષ્ઠા મેળવવા માં તે જ પણ દમ જેવું નથી, એને માટે ચલન થાય તેને તે આપણી વાસ્તવિક ચલનની વ્યાખ્યામાં સ્થાન પણું નથી, એવા ચલને તે આત્માને પાછા
For Private And Personal Use Only
