________________
ચરચા પત્ર,
૧૯૭ કેટલાક બંધુઓ તેમાં વિશેષ કરી મારા મારવાડી ભાઈઓ) દેરાસરમાં નહાયા એટલે તરતજ પોતાના વાળ કાંસકી યા બીજી રીતે સમારવા મંડી જાય છે અને તેનાથી જુ, લીખ વિગેરે અને સંખ્ય જીવોની હાનિ કરે છે. બંધુઓ ! એ કાંઈ થડા અફસેસની વાત નથી. કાંસકીથી વાળની શોભા વધારનાર ભાઈઓ ! આપણે મંદિરમાં કર્મની નિર્જરા માટે જઈએ છીએ કે નવાં ઉ. પાર્જન કરવા માટે ? તમારા કરતાં ધન્ય છે મારી સુશીલ બહેને કે તેઓ પોતાને મસ્તકે બહોળા વાળ છતાં આઠમ, ચાદશ વિગેરે કલ્યાણક તિથિઓએ તથા બીજા પર્વને દિવસે પિતાના વાળ સમારતી નથી. પરંતુ બંધુઓ ! આપણી ભૂલ આપણને જ માલુમ પડતી નથી, એ બહુ અફસની વાત છે.
ભગવંતની પૂજા કરવાના સમયે બીજાનું પહેલું વસ્ત્ર પહેરવું શાસ્ત્રમાં વિજિત છે, છતાં કદાચ તે ન બની શકે તે બીજાનું પહેરેલું વસ્ત્ર પણ શુદ્ધ રાખવું જોઈએ; પરંતુ તેની દરકાર ન કરતાં તે વસ્ત્રા ઉપર એટલા બધા મેલાં અને કેશર વિગેરેના ડાઘ પડેલા હોય છે કે તે જયાથી પણ આપણને કંટાળો ઉત્પન્ન થયા શિવાય રહેતું નથી. કેટલાક બંધુઓ તેમાં વિશેષ કરી બદામી ચાંદલાથી કપાળ વિભૂષિત કરનારા ભાઈઓ ચાંદલે કરતી વખત તેનું સમારકામ પૂજા કરવા માટે પહેરેલ વસ્ત્રથી જ કરે છે અને તે ઉપર સેંકડે ડાઘા પાડે છે, એ કેટલું બધું અવિચારીપણું ! એક તો દેરાસરનાં કપડાં એટલે તેમને ધવરાવવાની પુરસદ તે મહિને બે મહિને જ મળે અને તેમાં વળી આવા અવિચારીપણાથી ડાઘા પડે તે પછી તે વસ્ત્ર કેવું મલીને થાય તેને વિચાર નજરે જોનાર બંધુઓ તમે પોતે જ કરશે. ભાઈઓ તમારા સંશારી કાર્યમાં પહેરવાનાં વસ્ત્રો શુદ્ધ રાખવા માટે જે ધ્યાન આપે છે તેના કરતાં આઠ આની ધ્યાન પણ તમે પૂજાનાં વસ્ત્ર ઉપર આપતા હો તે આવાં મલીને વસ્યા થવાને વખત ન આવે.
પ્રિય બંધુઓ ! એ શિવાય બીજી પણ કેટલીક બાબતે વિષે અત્ર લખવાની ખાસ જરૂર છે, પરંતુ આપને વધુ વાંચવાની તસ્દી ન આપતાં માત્ર નીચે લખેલી બાબતે ઉપરજ આપનું
