Jain Dharm Prakash 1903 Pustak 019 Ank 06

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

શ્રી જૈનધર્મ પ્રકાશ. ઓસરતા નથી. તે પછી દુ:ખને છેડો આવી સુખનો દહાડે શી રીતે આવે ? તે સુખના અભિલાષી પ્રાણીઓએ પ્રથમ વિચારવાનું છે. પરમ ૫વિત્ર જ્ઞાનીઓના વચનોને વિષે કઈ અંશે પ્રતીતિ-ખાત્રીવાળા છોને કદાચ તે તે સાંસારિક કાર્યો કરતાં ઝરણું રહેતી હશે ખરી પણ સાહસિક થઈને જ્યાં સુધી અકાર્ય-અનીતિ-અન્યાયનો ત્યાગ પોતે કરતા નથી ત્યાં સુધી ખરા સુખનો સ્વાદ તેને મળતો પણ નથી. કેમકે મુખ મચકોડીને પણ ઝેર ખાનારો જીવી શકે છે શું ? તે તે જગત પ્રસિદ્ધ કેરો કરતાં પણ અકાર્ય અનીતિ અન્યાયાવર, ઝેર બહુ આકરૂં છે. કેમકે તે તો એકજ વખત જીવિત હરે છે. અને આજે અનેક ભવ સુધી સંતાપે છે. તે પણ મૂઢ અજ્ઞાની જીવો તેને ત્યાગ નહિં કરતાં બેધડક તેનેજ સેવા કરે છે. એટલે અનીતિ અન્યાયજ આચયો કરે છે. અને પિતાનું ખરું હિત તકાસતા નથી. આ કેવી અજ્ઞાનતા ? આ કેવી મોહાંધતા ? અનેક પાપઅન્યાયાચરણથી મેળવેલી વસ્તુ ખાવા પીવા કે ભોગવવામાં સંબંધ ધરાવનારા સર્વે આવી મળે છે પણ તેના પાપને બજે તે ભાઈ સાહેબ ને શિરે જ રહે છે જેથી તેને ભવાંતર (બીજ ભવો) માં ઈછા નહિં છતાં નરકાદિક દુઃખો બળાત્કારે ભોગવવાં જ પડે છે. તે તે દુખોથી છોડાવવા, મુ. કત કરવા કે તેમાં ભાગ લેવા કોઈ કામે (વગે) આવતું નથી. અર્થાત શરણ રહિત તે બાપડાને તે તે સર્વ દુઃખો અવશ્ય ભોગવવાં પડે છે. જે દુઃખો પિતાની જ મેળે પોતે જ પેદા કર્યા છે તે દુ:ખોનો ઘણો લાંબો વખત ભગવટ કર્યા છતાં પણ કેમેઅંત આવતો નથી. અથવા તો તે દુઃખ વડના બીજની પેરે વધતાં જાય છે. જેથી તે બિચારાને કોઈ કાળે આ રે-છેડે આવતો નથી અને બધે કાળ એમજ દુઃખમય નિર્ગમ પડે છે.
હવે જો કોઈ હકુકર્મી ભવ્ય પ્રાણી આ મનુષ્ય ભવના ફકત અલ્પ સમયમાં કોઈ ભાગ્ય યોગે સમજ પામી ચેતી લે એટલે આ ડો વખત પણ સ્વાધીનપણે, સ્વશકિત ગોપવ્યા વિના શ્રી વીતરાગ ભાષિત ધર્મ સેવન કરી સાર્થક કરી લે, તો તે સર્વ દુઃખોથી મુકત થઇ અનુક્રમે સર્વ સુખને કાયમને માટે સ્વાધીન કરી શકે. એ વાત નિ:સંશય છે. એમ સમજી આભઘાતક પ્રમાદ સર્વથા પરિહરીને જે કોઈ ભાગ્યશાળી આત્મહિત સાધવા સદા ઉ જમાલ રહે તેની બલિહારી છે.