________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૩૭
ધ્યાન વિષય. દુઃખી થશે પણ બીજા માણસે દુઃખી થશે નહીં. કારણ કે તેઓ સમજે છે કે તે ગ્રહસ્થને છેક મરી ગયે. તે આપણે સગો પણ નથી. આપણું તે શું લઈ ગયે. એમ સમજી દુઃખી થતા નથી. પણ મારું માની બેઠેલ પિલે પ્રહસ્થ તથા તેની સ્ત્રી રૂદન કરે છે. એ સર્વ દુઃખ પરવસ્તુને પોતાની માનવા થકી થાય છે. એમ કહે છે. વળી રાગદેષ જેનામાં હોય તે મુદેવ સમજવા, અને રાગ દ્વેષ રીત હોય, બાર ગુણે કરી સહીત એવા તીર્થકર ભગવાનને સુદેવ સમજવા. એમ સમજાવે છે. આ પ્રમાણે ગુરૂમહારાજને ઉપદેશ સાંભળી. ભવ્ય જીવ મનમાં વિચાર કરે છે કે-અરે આજ દિન સુધી તે આપણે આડે માર્ગે ચાલ્યા, પાપનાં કૃત્ય ઘણા કર્યા, સુકૃત્ય કર્યું નહીં અને અકૃત્ય કર્યું; પરદાર ગમન કર્યું, ચેરીઓ કરી, જુઠાં વચન બેલ્યો. હાય હવે હું અહીંથી ભરીને કઈ ગતિમાં ઉત્પન્ન થઇશ. એમ સંસારને ભય લાગતાં ગુરૂ મહારાજ પાસેથી શ્રાવક ધર્મ યા સાધુ ધર્મ અંગીકાર કરે છે. આ ઉપરથી સમજવાનું એ છે કે પહેલાં તે તે ધર્મવડે કરી ખાલી હતો, પણ ગુરૂ મહારાજ પાસે આવતાં ધર્મવડે ભરાણો તેથી એવા જો ખાલી છતાં ભરેલા થઈને પોતાના ઘેર જાય છે.
કેટલાક ને ગુરૂમહારાજ પાસે ખાલી આવે છે અને ખાલી જાય છે. તે સમજાવે છે.
કેટલાક છે તે સંસારી કામમાં એવા ગુંચાએલા હોય છે કે-ગુરૂ મહારાજની પાસે આવવા નવરાશ મળે નહીં. કંચન અને કામિની એ બે વસ્તુઓને સારભૂત ગણે, એવા જીવને કોઈ ભવ્ય પુરૂષ કહે કે–ભાઈ! ગુરૂમહારાજની પાસે ઉપદેશ સાંભળવા તે આવો. ત્યારે કહે કે-મને નવરાશ નથી તેમ છતાં પણ તે ભવ્ય પુરૂષના આગ્રહથી-ગુરૂમહારાજની પાસે આવી વ્યાખ્યાન સાંભળવા બેસે. પણ તેને સાંભળવું ગમે નહી. બી જાની સાથે વાત કરી વ્યાખ્યાન ડાળી નાંખે. વળી કદાપિ તેમ કર્યા વિના સાંભળવા બેઠો તે મનમાં વિચારે કે–શું આ બધું મહારાજ કહે છે તે સત્ય હશે ? એમ સંશય કરે વળી મનમાં વિચારે કે ક્યારે વ્યાખ્યાનની સમાપ્તિ થાય ને હું સર્વથી પહેલો જતો રહું નહીં તે વળી ગુરૂમહારાજ કંઈ વ્રત પચ્ચખાણ કરવા કહેશે તો લાજના માર્યા ને કહેવાશે નહીં.
આ પ્રમાણે મનમાં વિચારની શ્રેણીઓ કર્યા કરે એમ કરતાં વ્યાખાન પુરું થયું કે તરત ચાલ્યો જાય; જતાં જતાં પણ રખેને ગુરૂમહારાજ
For Private And Personal Use Only
