Book Title: Jain 1978 Book 75 Bhagwan Mahavir Janma Kalyanak Visheshank
Author(s): Gulabchand Devchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
View full book text
________________
અહિંસાનો વિજયધ્વજ
લેખક: પૂ. મુનિરાજશ્રી પૂર્ણચન્દ્રવિજયજી મહારાજ
કચ્છની ધીંગી ધરા પર ઉત્તર સીમાડા ભણી મહાજનને એમની તરફ આશા-મીટ બંધાઈ હતી. પથરાયેલાં રણ પર શરદ-પૂનમને ચાંદ ખીલવાને આડે એનું નામ હતું : રૂદ્રભદ્ર. થોડા જ દિવસ જ્યારે બાકી રહ્યાં ત્યારે અહિંસાપ્રેમી નાની રાતમાં ઝાઝા વેશ ભજવવાના હતા. શરદ મહાજનનાં ધર્મદિલ ધ્રુજી ઉઠયા, રે પૂનમની આજ- પૂનમનો ચંદો કચ્છની રણ કાંધીને દૂધમલ પ્રકાશથી. વાળી રાત હવે દૂર નથી જયારે એકલમાતાના મંદિરે પખાળે એ રાત ઉગવાને હવે ઘણીવાર ન હતી. હિંસાનો કાળો કેર વર્તાશે ? મહાજન વિચારી રહ્યું, ને વિચાર માં ઝાઝ વખત ગાળ્યા વિના જ મહાજન બાવા જાણી જાણીને પી જાણે એવો કોઈ નરબકો મળી જાય પાસે પહોંચી ગયું તે હિંસાના હેમકુંડ ઉપર આપણે જરૂર અહિંસાનો એકલમાતાના મંદિરની બાજુમાં જ મઠ બાંધીને વિજયધ્વજ લહેરાવી શકીએ.
રહેલા બાવા રૂદ્રમ મહાજનને આવતું જોયું ને એમને રના ખારાપાકમાં આવેલું એકલગામ અને ત્યાં આશ્ચર્ય થયું, આવકાર આપતા એ બોલ્યા, રહેલું એક માતાનું મંદિર આ બંને બાદ કરવામાં , “પધારો મહાજન ? આમ આ બાજુ કંઈ આવે તે, ચામર રણ સિવાય કંઈ જ નજરે ન ચડે તરફ ?” એવી સૂકી આ ધરતી હતી. દર શરદ-પૂનમે અહીં મેળે મહાજને વિનયવિવેક જાળવીને બેઠક લીધી. ભરાતે, ત્યાં આસપાસના નિર્જીવ વાતાવરણમાં જાણે મેર મેળાની જોરદાર તૈયારીઓ થઈ રહી હતી. ન પ્રાણ પુરા ! હજારો માણસો મેળામાં ભાગ બાવાજીને માટે આ મેળો હજી પહેલે જ હતો. લેતા હેમ-હવન થતા, પૂજા પાઠ થતા. આ મેળા મહાજનના મુખીએ ઠાવકે મેઢેિ વાત શરૂ કરી : જનતામાં શ્રદ્ધા જીવંત રાખવાનું એક માધ્યમ ગણું
કેમ બાવાજી, આ બધી તૈયારીઓ શાની ચાલે શકાય એવો હતો. પણ આ મેળાની બીજી બાજુ ભયં.
છે ? શું માતાજીને કોઈ ઉત્સવ થવાનો છે ? કરી હતી. ગરાસિયા લોકે આ દિવસે પાડાના બલિ
બાવાએ સાશ્ચર્ય કહ્યું, કેમ ખબર નથી ? શરદ ચડાવતા, અને એકલમાતાનું મંદિર લોહિયાળ બની
પૂનમનો મેળો હવે નજીક આવી રહ્યો છે. પૂનમના ઉઠતું.
દિવસે અહીં માનવ મહેરામણ ઉમટશે. આ રણમાં મહાજનનું જીવદયા-પ્રેમી અંતર આ હત્યાકાંડથી પાણીને મહેરામણ તે ઉમટયાં જ કરતે હેય છે, ખૂબ જ દુભાડું પણ ગરાસીયા કેમ સામે અવાજ કાણું પણ માનવ મહેરામણ ઉમટે એ દિવસ તે વરસમાં ઉઠાવે ? અહિંસા ખાતર ઝેર પી જાણે એવા મદીના એકવાર જ આવે છે, અને એ શરદપૂનમે. મડદા પડે તોય, ગરાસીયા સમજે કે કેમ ? એ પ્રશ્ન
- રે! શરદપૂનમ આવવાને હવે થોડા જ દિવસ બાકી
| હતે. બળથી નહિ કળથી આ પ્રશ્ન ઉકલે તો ઉકલે.
જ છે, શું ? અરે રે ! બિચારી. મહાજન અરસપરસ એ હતે.
વાત કરી રહ્યું. પળ પહેલાને આનંદ ઓસરી ગયે મંદિરના પૂજારી તરીકે રહેલા બાવા તરફ હેય એવા મેં જોઈને બાવાએ પુછયું, મહાજન ! મહાજનની મશાદષ્ટિ મંડાઈ ! હજી હમણું જ બા મેળે આવે છે, એ સાંભળીને ચિંતામગ્ન કેમ બની બા પૂજારી તરીકે આવેલે. પણ પિતાના સ્વભાવ ગયા ? અરે રે તે બિચારાનો નિશાસો નાખીને તમે ગણાવથી એમણે કપ્રિયતા સંપાદન કરેલી, એ જોતા તેની દયા ખાવ છો ?
ભ૦ મહાવીર જન્મકલ્યાણક વિશેષાંક
