Book Title: Jain 1978 Book 75 Bhagwan Mahavir Janma Kalyanak Visheshank
Author(s): Gulabchand Devchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
View full book text
________________
ઘેલા થઈ ગયા. ખાવાજીને સહુએ માનપૂર્વક ખેસાડયા. ઢાં બાવાજી! એકાએક પધાર્યાં? શું ડ્રામ-હવન અને હત્ય ની બધી તૈયારીઓ પૂણ થઈ ગઈ?
ગરા સયાના મા પ્રશ્નને જવાબ આપવાને મલે વાલ્મે બીજી જ વાત મૂકી હું તમને એક પ્રશ્ન પુ છુ માતાજીની પૂજા કિંમતીમાં કિંમતી સીથી થવી જોઈએ કે ડેલકામાં હુલકી ચીજથી ?
પ્રશ્નનું "હાર્દ" કાઈ ન સમજ્યું . સહુ સમસ્વરે મેલી ઊઠયા, મિતીમાં કિંમતી ચીજથી માતાજીની પૂજ કરીએ તે। એમની મહેર રહે અને મમારી બ્રાડી-વાડી ગાડી લીલીછમ રહે
સેગડી નાખતા બાવા ખેલ્યા, આ દુનિયામાં કિંમતીમાં કિંમતી ચીજ જો કોઇ હોય તે। એ જીવ છે. જર, જમીન તે જોરૂ કરતાંય સહુને વધુ વહાલ પેાતાના જીવ પર હેાય છે. જીવ જો કિંમતી ચીજ છે, તે જીવનું જ ન કરવું' એ કિંમતીમાં કિંમતી ચીજ છે. હિંમતીમાં કેંમતી ચીજથી દેવી પૂજા કઈ રીતે થાય એ હવે તમારે વિચારવાનુ છે મને...તા...
ખાવ. આગળ ખેલવા જતા હતા ત્યાં તે ગરા સિયા ગણ ણી ઊઠયા, રૈ ! આ તે પરંપરાથી ચાલ્યેા માવતા પા૫ વધતા આપણા રિવાજ બધ કરાવવા માંગતા લાગે છે. વધ ન થાય તે એકલમાતે કાપ ઉતરે. આપણે સારૂં થઇ જઇએ. બધા ગરાસિયા ઊભા થઈ ગયા ઢાકાટાથી એમણે કહ્યું:
આ બાવાજી, તમારે અમારી પૂજા–વિધીની પંચાત કરવાની જરૂર નથી. અમે વર્ષોંથી જે રીતે પૂજા કરતા આાવ્યા છીએ એ જ રીતે પૂજા કરવાના તમે તમારી તૈયારી કરા. શા માટે નાહકના અમારા કાપ વહેારવા તૈયાર થયા છે?
ખાવાજી અણનમ હતા. એમણે કહ્યું, હુ' તેા માનું છુ કે એકલ’ખાતે રીઝવવાના સાચા ઉપાય અહિંસા જ છે. મા કદી પેાતાના બાલુડાના લાહી લખતે રાજી થતી હશે? આપતુ એકલમાના માલૂડાં, તે શું આ પશુપંખી નહિ ? અલીને આ પાડે શું માતાજીની પ્રજા નહિ ?
ગરાસિયા ખળભળી ઊઠ્યા, ગેાકીરી મચી ગયા,
બન]
ટાળુ' ખાવાજીની સામે પડયુ‘ : એ ધમની પૂછડી, તને ભાવ્યા હજી તે। આ પહેલુ જ વસ છે, એટલે તને અમારા ઇતિહાસની શી ખબર પડે? જાણે છે કે કચ્છના રાએ પણ અમારી પૂજા સામે પાકાર ઉઠાવ્યા નથી ? તુ વળી કાણુ ? વરસાથી અમે આ રીતે જ પાડાનેા ખલિ ચઢાવતા આવ્યા છીએ. અમારી વચ્ચે માથુ મારવામાં મજા નથી, તું તારે તારી પૂજા માચવ અને એકલમાની ધજા અણનમ રાખ
ગરાસિયા ધક્કો મારીને ખાવાને વળાવી ભાવ્યા જતાં જતાંય ખાવા કહેતા ગયા, જાગ્યા ત્યારથી સવાર ગણુા, રીવાજ જીને હેાય એટલે જાળવવા એવુ કાણે કહ્યું? ખાઈના કૂવે કઈ શેાહુ જ પડી મરાય છે?
મારી વાત પર વિચાર કરજો.
પથ્થર પરથી પાણી વહી જાય, એમ ખાવાજીની આ વાત ગરાસિયાઓના દિલને અડયા વિના હવામાં ઊડી ગઇ. મહાજનને આ બધી વાતા જાણવા મળી. પણ એ તે બાવાજીના વિશ્વાસ પર મુસ્તાક બનીને મીઠાં જમણની તૈયારી કરી રહ્યું હતુ.
માસેાની પૂનમ ઊગી મેળા પુરબહારમાં જામવા માંડયા. ઢોલ, નગારા અને ત્રાંસાના અવાજથી વાતાવરણ જાગતું થઇ ગયું. બલિનું મુહુ` આવવાને હવે થાડી જ વાર હતી. સૂય્યદય સુધીમાં પાડા શણગારવાનું ક્રામ પૂરૂ કરીને ગરાસિયા નાય–કુદમાં ગુલતાન બની ગયા હતા. મંદિરમાં બધી તૈયારીઓ થઇ ચુકી
હતી.
થાળી વાગી, ગરાસિયા એકઠા થઇ ગયા. પાડાને વધેડા કાઢવાનું ટાણું થઇ ગયું. મેદ્રની જામી, ઢાલીડા ઢાલ પીટવા મડી પડયા ગરાસિયાના આગે વાન પાડાને લેવા માટે રવાના થયા...પણ આશ્રય' ! પાડે। ગુમ ?
હું હાક્રાર મચી ગયે.. લિા પાડે ગુમ ? હજી સુધી આવા કાઈ પડચાર પાયા નથી ! પકડો પાચેરને! અને ગરદને મારા એને! સહુ સમસમી ઊઠયા માનને પ્રસંગ ક્રોધના પ્રસંગ બની ગયા. સહુ ચેાપાસ કરી વળ્યા પણ પાડાચારનું પગલુંય ન દેખાયું` ? સહુની આંખ આગળ ગઈ કાલે ધરમની
[ ૧૫
૪૦ મહાવીર જન્મકલ્યાણુક વિશેષાંક
