Gunkittva Shodshika

Author(s): Vinaysagar
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 30

ऑगस्ट २०११
चित चिंतवण करे अह, संसार के दी मेलूं रे. बलतामांथी नीकली बार, संजम के दी खेलूं रे. ॥३॥ घरे आवणनां फेरा, कदी हुं छंडुं रे. जो तूटे मोहनी तांत, तो कर्मने खंडुं रे.
मारे लेवो संजम भार, नावे केनें आंच रे.
भणे हरखासुत सिवराज मास से पांच रे ॥४॥ सळंग २०
॥ मास छठो ॥
सती पोषे थइ प्रसिद्ध, दिख्या वात काढी रे. मारे लेवो संजम - भार, मत करो कोई आडी रे. बोल्यो ओरमायो दीकरो, के सुंण मारी माय रे. मारी सती सिरोमणी मात, विजोग किम थाय रे ॥१॥ लाडे कोडे रूडी पेर, उछेर्या अमने रें. संसार तज्यो स्या माट, घटे नहि तंमने रे.
मारी जननी अंगजायाथी, वधु तमे राख्या रे .
कदि कडवा कोहेला वेण, मनें नहि भाख्या रे. ॥२॥
हाथ जोडीनें करगरे, मांनों मारुं कयुं रे.
तमें ल्यो छो दिक्षानों नांम, नवि जाय रयुं रे.
के छे पीयरनों परिवार, सउ को करगरी रे. अखि वरसे जलधार, नेत्र भरीयां मंन गली रे. ॥३॥ मुरीबाई संसारनुं दुःख, वरणव्यं वली रे. उतर्यो सहुनें अंगोअंग, गया मंन गली रे. आज्ञा लीधी ततकाल, करी झटपट रे.
१२५
भणे हरखासुत सिवराज, मास से छठो रे. ॥४॥ सळंग २४
॥ मास सातमो ॥
महा मैंने मुरीबाई, करी छे सारी रे.
जेनें संजमनी सामग्री, लागे घणुं प्यारी रे. लीधा पात्रा नें पुस्तक, खरच्यां धन घणा रे . सहुने मंन उलट भाव, न राखी मणां रे. ॥१॥