Gunkittva Shodshika

Author(s): Vinaysagar
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 28

ऑगस्ट २०११
१२३
नारी पासे निर्मल सील, करंम बहु कापे रे.
साध साधवीने सुझंतां आहार, मुरीबाई आपे रे. ॥२॥ वस्त्र-पात्र पोषे अपार, पाले धर्म गाढो रे. जिम वरसे मुसलधार, मेघ आसाढो रे. खोडा ढोरने खवरावे खांण, अजा बहु उगारे रे. रांकढीकनें दीये गर्थ, दोष निवारे रे. ॥३॥
गर्थ तणां भर्या भंडार, दांन बहु दीधा रे. आप्या मानवि राखी ओझ, मनुखा लावो लीधा रे.
ओरमाया उपर आंख्य, खुणो नवि भीज्यो रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास ओ बीजो रे. ॥४॥ सळंग ८
॥ मास त्रीजो छे ॥ आसोओ आसा तोडि, संसारनी सर्वे रे. मुरीबाई मन करे विचार, कर्म कुंण करवे रे. आ तो चार दिवसनां चांदरडा, बाजीगरनी बाजी रे. संसारना खोटा खेल, थावं सुं राजी रे ॥१॥
सगासागवा बहु कोय, छे सुखनां बेली रे. अंत समें आपणुं नहि कोय, जावं मेली रे. हवे बलतामांथी काढुं, जे दउं मारे हाथे रे.
ते मारुं निरधार, आवे मारे साथे रे. ॥२॥ मोह ममता मुरीबाई, न राखे लिगार रे. धर्म-हेते वावर्यु धन, गरथ भंडार रे. तृप्ता कर्या घंणा जीव, साता उपजावे रे. साधर्मीसुं घंणो सनेह, धर्म गुंण भावे रे. ॥३॥
कंगाल तणो जांण्यो, मुरीबाई मालवो रे. लुला अपंग जे जीव, तेंने पालवो रे. अपासरे आवे आठे पोर, सेवे सति चरण रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास ओ त्रण रे. ॥४॥ सळंग १२