Gunkittva Shodshika

Author(s): Vinaysagar
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 32

ऑगस्ट २०११
१२७
॥ मास नवमो ॥ चईतरे चित जोयुं, मुलीबाई विचारी रे. आउखानो भरोसो नाहिं, घडि जाय प्यारी रे. आवसे परदेसी आणां, पाछां नहि वले रे. मुंने आवेला आ जोग, पछे नहि मले रे. ॥१॥
जो बांधुं तप तरवार, तो शिवसुख मले रे. जो कुएं करणी अघोर, तो कर्म ज टले रे. करे छठ ने अठम, बेसे आसन वाली रे.
निर्दोषण लावे आहार, छन्नु दोष टाली रे. ॥२॥ मासखमणा करे मंनगंमता, पंनरनो नहि पार रे. कर्मने दीधो दावानल, बाली कीधो छार रे. विगय मात्र वावरे नाहिं, लुखुं लावे अन्न रे. काया जाणी भाडारुप, आपें जांणीउ गंन रे. ॥३॥
नीलुं वंजन वरज्युं जावजीव, चेली नव्य खपे रे. वीर प्रभुजीनां गुण गाय, बेठा मुख जंपे रे. काचा कुंभ सरिखी जांणी देह, न करो आंबा थुभो रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास ओ नोमों रे. ॥४॥ सळंग ३६
॥ मास १०मो ॥ वैसाकें वावरे द्रव्य दोय, त्रीजु द्रव्य नव्य लीये रे. सति जुंनां पेरे वस्त्र, छास लोट पीये रे.. त्राणु दिन पीधी वलि प्रास, आंखुं तगतगे रे. ओ सती आगल सुंदरी, बीजी नव्य लागे रे. ॥१॥
सेठ रघुभाई करी वीनती, समझावी दीधा रे. बे रोटलीनां लीधा आहार, उपरे आकरा तप कीधां रे. हालंतां खडखडे हाड, पग दोरी समान रे.
नस-जालुं नरवी देखाय, जिह्वा सुकुं पान रे. ॥२॥ आप तणो अवगुण लेवे, परनें सोभा देता रे. हुं एक जिह्वांइ करी, वर्णव करुं केता रे.