Gunkittva Shodshika

Author(s): Vinaysagar
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 33

१२८
सौनां उपरे समताभाव, नहिं केनें दुखदाई रे. अजवाल्युं कोठारीनुं कुळ, सती मुरीबाई रे ॥३॥ वचंन कथंन तणा जे वेण, न धरें कांने रे, जेनें अडाव्यं मोक्ष्यसुं मंन, करी अकध्यांने रे.
तप करी कायामांथी, काढी लीधो सर्व कस रे . भणें हरखासुत सिवराज मास से दस रे ॥४॥ सळंग ४०
॥ मास इग्यारमो ॥
जेठे जांणपणुं सतीये, घणुं आण्यं रे.
कदि वोसरावूं मारी देह, बने अवुं टांणुं रे. पछे बांधी तपनी टेक, अन्न नवि खावुं रे. आठनें पारणे दस, अवुं बहु दिन चलाव्यं रे. ॥१॥ वलि परिसा तणी चोट, नित्य नवी मेले रे. जो आवे देव दांणव, तेथी नव्य छले रे. सूरपणे लीधी दिक्षा, सीहपणे पाली रे. रागद्वेष कर्या चकचुर, कर्म दीधा बाली रे. ॥२॥ लालच नें लपसा लेप, नहिं लगारि रे.
अ साची सती मुरीबाई, जाउं बलिहारी रे.
सुके भुके कर्यो सरीर, नहि रुद्र नें मांस रे. मांहि रयो वालो वलगी, जीव तणो हंस रे. ॥३॥
अनुसन्धान-५६
सर्पनुं खोखुं जेवुं, ओवी करी काया रे. तप करी सोस्युं सरीर, नवि राखी माया रे. हवे करसे संथारो सती, संदेह नैं लगार रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास इग्यार रे. ॥४॥
॥ मास बारमों ॥ सती आसाडे अणसण, आलवी सुता रे . अनंता भवना काप्या, कर्म जे खुता रे . नमण खमण मुरीबाई, बहुविध कीधी रे. खंमत खांमणा खंमावी देह, वोसिरावी दीधी रे. ॥१॥