Gunkittva Shodshika

Author(s): Vinaysagar
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 31

१२६
अनुसन्धान-५६
आव्या सेर लींबडी मुझार, सती मुरीबाई रे. को दिख्या तणो ओछव, सेठ रघुभाई रे. जिन मत दीपाव्यो जोर, भली भली भांते रे.
सेर लींबडीना साहुकार, वावरे पुंन्य खाते रे ॥२॥ मुरीबाई थया उजमाल, हरख नवि माय रे. मुनें अदरावो महाव्रत, क्षिण लाखेणी जाय रे. कर जोडी मुलीबाई कहे, सिर नामी रे. रतनबाई आपो दिक्षाय, करी मेरबांनी रे. ॥३॥
सीखवे दीक्षा तणा जे पाट, नित्य नवा ग्रन्थ रे. सीख्या जीव-अजीवनां भेद, जाण्यां सर्व अर्थ रे. चोरासी लाख जीवा, जोंननी जांणी जात रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास ओ सात रे. ॥४॥ सळंग २८
॥ मास आठमो ॥ फागणे फेरा मिटाया, आवणगमणनां रे. मुरीबाई आदर्या महाव्रत, रतन चिंतामणनां रे. सवंत अढारसें पांसठ, वसंत मासे रे. वदि चोथे लीधी दिक्षाय, रतनबाई पासे रे. ॥१॥
कुटंब सहु कलकले, सामों नवि जुवे रे. पीयरनों परिवार, ध्रुसके रुवे रे.. मुरीबाइ कहे ततकाल, स्या माटे रुवो रे.
तमे काचना कटका माट, रतन केंम खोवो रे. ॥२॥ भंमतां अनंता काल, मनुष भव आव्यो रे. कांइ आदरो सत सीयल, लहो धर्म लावो रे. आदरीया व्रत पचखाण, जेनी जेवी सगती रे. मुरीबाई आव्या रतनबाई पास, करे बहु भगती रे. ॥३॥
संसार समुदरमांथी, गुरणीजीये तारी रे. मारी बुडतांनी झाली बांह, काढी मुनें वारी रे. संजम खेले खांडाधार, करे पूरण खाटे रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास ओ आठ रे. ॥४॥ सळंग ३२