________________
ಮೃತ್ಯು ಸಮಯದಲಿ
17
ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಬಹಳ ವಿವೇಕವುಳ್ಳವರು!
'ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಉನ್ಮಾದಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವುದಿಲ್ಲ, 'ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದ್ದೇ ಆಯಿತು, ಮುರಿಯಿತು ಜಂಜಾಟ', ಎನ್ನುವುದೆಲ್ಲವೂ ಇದ್ದರೂ ಸಹ, ಹೊರಗೆ ತೋರಿಕೆಗೆ ಏನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ? “ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ! ಬಹಳ ಅನರ್ಥವಾಯಿತು, ಹೀಗಾಗ ಬಾರದಿತ್ತು, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾನು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಹೇಗೆ ಇರುವುದು?' ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ, ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ನಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ! ಸ್ವತಃ ಈ ಜಗತ್ತು ಕೂಡಾ ನಾಟಕವೇ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಒಳಗೊಳಗೇ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು, 'ಒಳ್ಳೆಯದ್ದೇ ಆಯಿತು, ಮುರಿಯಿತು ಜಂಜಾಟ' ಎಂದು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ವಿವೇಕದಿಂದ ವರ್ತಿಸಬೇಕು. 'ಒಳ್ಳೆಯದ್ದೇ ಆಯಿತು, ಮುರಿಯಿತು ಜಂಜಾಟ, ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಭಜಿಸುವೆ ಶ್ರೀ ಗೋಪಾಲನ,' ಹೀಗೆಂದು ಹೊರಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹೇಳಬಾರದು. ಇಂತಹ ಅವಿವೇಕಿತನವನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಜನರೇ ಯಾರೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಶತ್ರುವಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ ವಿವೇಕದಿಂದ ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಮುಖದಲ್ಲಿ ಬೇಸರವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ! ನಮಗೆ (ಜ್ಞಾನಿಗೆ) ಶೋಕವೂ ಇಲ್ಲ ಏನು ಅನ್ನಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ, ಆದರೂ 'ಬಾತ್-ರೂಮ್‌'ಗೆ ಹೋಗಿ ಕಣ್ಣಿನ ಕೆಳಗೆ ಒಂದೆರೆಡು ನೀರಿನ ಬಿಂದುಗಳನ್ನು ಇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ಅಭಿನಯವಾಗಿದೆ. The world is the drama itself; ನೀವು ಕೂಡಾ ನಾಟಕವನ್ನಷ್ಟೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ, ಅಭಿನಯವನ್ನಷ್ಟೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಆ ಅಭಿನಯವನ್ನು 'sincerely' ಮಾಡಬೇಕು.
ಜೀವವು ಅಲೆದಾಡುವುದೆ ಹದಿಮೂರು ದಿವಸ?
ಪ್ರಶ್ನಕರ್ತ: ಮೃತ್ಯುವಿನ ನಂತರ ಹದಿಮೂರು ದಿನಗಳ rest-house ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ?
ದಾದಾಶ್ರೀ: ಈ ಹದಿಮೂರು ದಿವಸಗಳೆಲ್ಲಾ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಮರಣಹೊಂದಿದವರಿಗೆ ಅದರಿಂದ ಏನು? ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು rest-house ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಮನೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತದೆ, ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟು ಗಾತ್ರದ ಜೀವವು ನೋಡುತಲಿರುತ್ತದೆ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅಯ್ಯೋ ಮೂರ್ಖ, ನೋಡಿಕೊಂಡು ಏನು ಮಾಡಲಿಕ್ಕಿದೆ? ಆದರೂ ನೋಡಿ ಆ ರೀತಿಯ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯ ಹಾವಳಿಯೋ ಹಾವಳಿ! ನೋಡಲು ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟಿನ ಗಾತ್ರದ ಜೀವಿಯಾಗಿದ್ದು,
