________________
સાધકનું સમાધાના
વરે છે, વરને વરમાળા પહેરાવે છે, વરના હાથમાં હાથ સોંપે છે ત્યારે એમ કહે છે ખરી કે “તમને વરું છું, હાથમાં હાથ આપું છું, પરણું છું, પણ તમારી સાથે આવીશ કે નહિ એ નહીં કહેવાય. મારા માતા, પિતા, ઘર, શેરી, સખીઓ, બેનપણીઓ એ બધા મને નહિ છોડે, તમારી સાથે આવવા નહિ દે' તો બેન ! લગ્નના વાજાં પણ નહિ વાગે.
તમે કોઈ ધ્યેયનું વરણ કર્યું છે ? ધ્યેયને વર્યા છો? તો પહેલું કામ એ કરો. તમારે ખરેખર વીતરાગના માર્ગે ડગલા ભરવા છે? એ પહેલા તમારે વીતરાગ બનવું છે? જો હા, તો રાગના તમામ પાસા છેદવા જ પડશે. તો પછી વચમાં દાદીમા નહિ આવી શકે, બાપુજી નહિ આવી શકે ને હૃદય દુલારી પ્રિય સખી-બેનપણી પણ નહિ આવી શકે.
એ માટે તો અસંગની તીક્ષ્ણ તલવાર લઈને એ પાશ કાપવા જ પડશે. પણ તમે તૈયાર છો ? તો કોઈ રોકનાર નથી અને લાગણીના સુંવાળા સૂક્ષ્મ તાંતણા કાપવા મુશ્કેલ છે, તો પણ એ તમારે કઠોરતા પૂર્વક કાપવા જ પડશે. . જેને પરમતત્ત્વની સાથે પોતાની ચેતનાને જોડવી છે એણે સહુથી પ્રથમ પોતાની ચેતનાને કામવાસનામાંથી મુક્ત કરવી જ પડશે. કામવાસનામાંથી મુક્ત બનવાનો પુરુષાર્થ એ જ સાચું બ્રહ્મચર્ય અને એનો અર્થ એ થાય કે જીવનના તમામ આધાર છોડવા. જીવનમાં પુરુષનો પણ આધાર નહિ અને સ્ત્રીનો પણ આધાર નહિ, માત્ર પરમ ચેતનાનો આધાર. પરમ ચેતનાનો આધાર સંપૂર્ણ નિરાધારને મળે છે. તમને આસક્તિ નડે છે. આસક્તિના આધારો બદલાતા જાય છે. દાદા હતા એ ગયા, બાપુજી હતા એ ગયા, હવે કાકા છે, બેન છે. એ બધાને તમારી આસક્તિ પકડે છે. એટલે તમે આસક્તિમાં જીવો છે. આસક્તિમાં વહો છો અને વીતરાગ માર્ગ ઉપર ડગલા માંડવાનો વિચાર કરો છો. આ જ “કોન્ટ્રાડિકટરી છે” વિરોધાભાસ છે. હિંદુ છે. સંઘર્ષ છે.
આ તમારી વ્યથા છે. પણ સાચી નથી. જો તમારે ચેતનાનું ઊર્ધ્વીકરણ કરવું જ હોય તો તમે કાળ ગુમાવી રહ્યા છે. સમય વ્યર્થ ગુમાવી રહ્યા છો. જીવનની શક્તિ વેડફી રહયા છો. તમે વિચારોની ભીસ વચ્ચે પીસાઈ રહ્યા છો. શું કરવા આ પીડા સહન કરો છો ?
ઉપર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
