Buddhiprabha 1962 10 SrNo 36

Author(s): Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia
Publisher: Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat

Page 6

“રત્ન કંકણુ લે. શ્રી, ચિત્રભાનું
તે
શાણી સુમતિ ભગવાન મહાવીરની વાણી ડીવારે મૂછ ઉતરતાં, એના હૈયામાં સાંભળવા ગઈ હતી. એને પતિ આત્મારામ જ્ઞાનવને આવવા લાગ્યાં. બહાર ગયા હતા. એના બંને યુવાન પુત્રો “ક્યાંથી આનંદ આવે છે ત્યાં જ શેક તળાવમાં સ્નાન કરવા ગયા હતા.
હાય છે અને એ શેકના તળીયામાં જ શાંતિ સુમતિએ વ્યાખ્યાનમાં સાંભળ્યું: “જ્યાં હોય છે. શેકને ઉલેચી નાખે, શાંતિ ત્યાં જ સંગ છે, ત્યાં વિગ છે. આત્મા સિવાય જડશે.” જગતની પ્રત્યેક વસ્તુ વિખૂટી પડે છે. આજે સુમતિને શેક ધીમે ધીમે ઉલેચાત આપણે જેના માટે હસીએ છીએ તે જ વસ્તુ ગયે અને એ ઊંડી ને ઊંડી ઉતરતી ગઈ આવતી કાલે રાવે છે. આનંદ અને શોક જ્યાં જીવનની પરમ શાંતિ હતી ! એક જ ત્રાજવાનાં બે પહેલાં છે. અનત સમા
એણે પિતાના બંને પુત્રોના દેહને પથાધિને માર્ગ એક જ છે, એને ત્યાગ ! આ
રીમાં પધરાવ્યા. એમના પર વેત વસા મને ત્યાગ જામે છે આત્માની એકલતાના
ઓઢાડવું અને પતિની પ્રતીક્ષા કરતી એ જ્ઞાનમાંથી.”
વિચારમાં ડૂબી ગઈ સુમતિએ આ ઉપદેશને પિતાની હૈયાની દાબડીમાં ઝી. એને જ વિચાર કરતી,
આત્મારામે ડેલીમાં પગ મૂક્યો અને એને જીવનમાં વણવા મથતી એ ઘેર આવી, એને આનંદ ઊડી ગયે. વાતાવરણમાં જ ત્યારે એકાએક સમાચાર મળ્યા.
કંઈક શેકની હવા વહેતી લાગી, રોજ એ એના નાહવા ગયેલા અને દીકરા ડૂબી
ઘેર આવે ત્યારે એની પત્ની હસતા મુખે મર્યા છે. પહેલાં એક નહાવા પડે, પણ એ જ
એનું સ્વાગત કરતી, પણ આજ તે એ તે કચડમાં ખૂચત જણાય, એને કાઢવા છે
ઉદાસ હતી. બીજે ગયો પણ એ ખૂચતે છોકરે બીજાને
આત્મારામે પૂછયું – બાઝો અને બંને ડૂખ્યા
કેમ આમ ઉદાસ કેમ? શું થયું જુવાનજોધ બે દીકરા એક સાથે ચાલ્યા છે ? જણે ઘરમાં શોકને સાગર ઊમટી પડ્યો જાય તે કઈ માતાનું હૈયું શેકમાં ન ડૂબે લાગે છે ?” સુમતિના હૈયાનાં કટકે કટકા થઈ ગયા, એ કાંઈ નથી, એ તો પડેશી સાથે જરા શોકના જંઝવાતમાં ઘેરાઈ ગઈ. એને મૂછ કaહ થયે છે. શેકના ભાસથી નમેલી આવી. અને એ ધરતી પર ઢળી પડી. પાંપણે ઊંચી કરતાં સુમતિએ કહ્યું.