________________
પુલનું ગીત
પૂ. લે. ખલિલ જિબ્રાન. અનુ. શ્રી ધૂમકેતુ કુદરતને પિતાને એકાદ સુંદર પ્રેમને શબ્દ પ્રભાતના સમયે, પ્રકાશકિરણની આવતી બેલી નાખવાનું મન થઈ આવ્યું, અને તે સવારીને પ્રગટ કરવા માટે હું અનિલલહરીને તેણે બેલી નાંખે. તેનું કુલ બની ગયું. સાથે કરું છું અને એ જ પ્રમાણે સંધ્યાને તે હું મારો જન્મ આવી રીતે થયે. હું “આવો ” કહેવા માટે હું પંખીઓના ગાનમાં કુદરતે પિતે બેલેલે જાણે પ્રેમને એક મારા મૂક ગાનને સ્વર પુરાવું છું. પ્રભાતને શબ્દ છું.
સંધ્યાને, આકાશને, પાન, પવનને, ઋતુ
ને, રંગેને, બધાને હું પ્રેમવાત કહું છું ધરતીની હરિયાળી ભૂમિ ઉપર આસ્માન
અને એ બધાં પ્રેમવાત સાંભળે છે. એમની માંથી આવેલે હુ એક તારો છું
પ્રેમવાત મને કહે છે. હું કુદરતનાં મૂળતની પુત્રી છું મને ધારણ કરે છે. શિશિર, જન્મ આપે છે,
મારા વિવિધ સુંદર રંગો વડે, હું વસંત ગુલાવે છે. ગ્રીષ્મ અને સુવરાવે છે, હરિયાળાં મેદાનેને શણગારું છું. તે હવાને પાનખર,
મારી સુગંધને છંટકાવ આપુ છું. હું નિદ્રામાં
દેવદુંદુભિ શું કહે છે એ જાણે છે ? એ માતા તારા ભામણાં લે છે. પિતાને ધન્ય માને કહે છે હે ભવ્ય લેકે! પ્રમાદ છેડીને મોક્ષ છે. નગરીના સાર્થવાહ આ કેસર નાથને ભજે, માતાના હૃદયમાં આનંદને મહારાગર અતિશય અને પ્રાતિહાર્યથી શુભતા લે- ઉલ. પુત્રની અપૂર્વ રિદ્ધિ સિદ્ધિ અને ત્તર ચશ્ચર્ય અને સૌભાગ્યસંપન્ન આપના ઠકુરાઇથી આનંદ હિલળે હીંચકી રહેલા માતા પુત્રની આગળ દેવરાજે મસ્તક ઢાળી રહ્યા છે પુત્ર દર્શનની ભાવનાના હેલે ચડ્યા, આપના પુત્રને જય જયકાર બોલાવી રહ્યા કે આપના પુત્રનો દરબાર તે જુઓ! એની
અને અને પુત્રદર્શનના યાસી માતાના
હાથીની અંબાડી પર અતચંકુ ખૂલી ગયા. કરાઈ તે જુઓ ! ત્રણ ભુવનમાં એની તકે કોઈન આવી શકે.'
માતા કૈવલ્યજ્ઞાનથી પ્રકાશી રહ્યા અને પુત્રની
ભાવી પત્ની મુકિત રમણીને જેવા ઝટ પટ વાહ મારા લાલ! વાહ મારા ઋષભ : તારી ઠકુરાઈ તારો મહિમા અપરંપાર છે. અને શિવપુરની વાટે સંચર્યા. હર્ષના આંસુ આવે છે. બેટા, તું તે મડાના વાત્સલ્યમૂર્તિ માતાને જય જયકાર થ. લેક્યનાથ ! લોકોત્તર પુરુષ! પુત્ર! પુત્ર! માતૃ હૃદયને જય જયકાર થયો,
