________________
७३६
भगवती सूत्रे
-
भणितव्या, 'बलियस्म जहा जागरस्स तदा भागियन्नं जान मंजोपत्तारो भवति बलि - बलिनो वक्तव्यता यथा जाग्रतो भणिता तथा भणितव्या, यावत्बीभिः धार्मिकीभिः संयोजनाभिः संयोजयितारो भवन्ति, 'एएसि णं जीवाणं बलियत् साहू ' एतेषां खलु पूर्वोक्तधार्मिकादीनां जीवानां वलिकत्वं बलवत्वं साधु भवति 'सेते द्वेणं जयंती ! एवं बुच्चइ तंचेत्र जाब साह' हे जयन्ति ! वत् तेनार्थेन ' एवमुच्यते - तदेव - पूर्वोक्तवदेव यावत्-अधार्मिकादीनां दुर्बलत्वं साधु भवति, अथ च धार्मिकादीनां च बलवत्वं साधु भवति । जयन्ति पृच्छति - 'दवखत्तं भंते ! साहू, आलसियत्तं साहू ? ' हे भदन्त ! किम् दक्ष-कार्यनिपुणत्वम्आलरूपरहितत्वम् साधु - हितकरं भवति ? किंवा आलसिकत्वम् - आलस्यं-कार्यकहनी चाहिये. 'बलियस्स जहा जागरस्स तहा आणि जाव संजोएप्तारो भवंति ' तथा बलिष्ठता के विषय में जैसी वक्तव्यता जाग्रतावस्थावाले की कही गई है वैसी कह लेना चाहिये, यावत् ने अनेक धार्मिक योजनाओं से संयोजयिता होते हैं । 'एएसि णं जीवा पलियन्तं साहू ' इसलिये इन पूर्वोक्त धार्मिक आदि जीवों की वलवता हितकर होती है । 'से तेणट्टेणं जयंती ! एवं बुच्च तं चैव जाव साह' अतः हे जयंति | मैंने ऐसा कहा है कि अधार्मिक आदि जीवों की दुर्बलता हितावह होती है और धार्मिक आदि जीवों की चलकत्ता हितावह होती है । अव जयन्ती प्रभु से ऐसा पूछती है- 'दक्खत्तं भंते साहू, आरसियत्तं माहू' हे भदन्त ! अपने कार्य में निपुणता जीव में अच्छी होती है या कार्यतहा भाणियव्व जाव संजोएत्तारो भवंति " वुथन लगृत अवाना विषર્ચમાં કરવામાં આવ્યુ છે એવું જ થન અહી સમળ જીવે। વિષે ગ્રહણુ કરવુ જોઇએ. “તેઓ પેાતાની શક્તિના ઉપયાગ, પેાતાને, અન્યને અને ઉભયને ધાર્મિક પ્રવૃત્તિઓમાં પ્રવૃત્ત કરવામાં કરે છે, '’ આ કથન પન્તનું કથન અહી' ગૃહેણુ કરવુ' જોઇએ. આ સમસ્ત કથનના ભાવાથ એ છે કે ધાર્મિક જીવામાં સખળતા હિતાવહ ગણાય છે અને અધાર્મિક જીવેામાં निर्माता हितावह गाय . " से तेणद्वेणं जयंती ! एव वुच्चइ, तां चैव जाव साहू " " हे भ्यति । ते भर में अछे धार्मिक आदि विशेषઘેાવાળા જીવાની દુબ ળતા હિતાવહ છે અને ધાર્મિક જીવાની સખળતા હિતાવહ છે હવે શ્રમણેાપાસિકા જયન્તી મહાવીર પ્રભુને એવા પ્રશ્ન પૂછે છે 3- " दक्खत्तं भंते । सांहू, आसियत्त साहू ?” हे भगवन् ! वोभा अनि પુતાના સદ્ભાવ (અથવા ઉદ્યોñ રતતાના સદ્દભાવ) સારા ગણાય કે આળસના સદ્ભાવ સારા ગણુાય?
