Atmapradip Granth

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 12

कल्पद्रुतोऽथवा चिन्तामणिरत्नतः यस्य प्रतापोऽधिक इत्य न्वयः । व्यतिरेकसाधकमये हेतुगर्भविशेषणद्वयं धर्मकामार्थसाधीयानिति मुक्तिदायक इति च कल्पत इति कल्पदुमपेक्ष्याधिकः प्रताप इत्यर्थात् महिमादिशब्दमपहाय प्रताप शब्दोक्त्या व्युत्पत्तिलब्धार्थेनैव व्यतिरेकः सिद्धस्तथाहि प्रपूर्वकसन्तापार्थकतपधातोर्भावे घञ् तेनाष्टकर्ममहाशांसताप पूर्वक (सपूर्वकं ) शुद्धचैतन्यमर्थः शब्दशक्त्यैव लभ्यते कल्पवृक्षस्तु कल्पितं पुत्रकलत्रद्रविणादिकं द्रवनि ददानि नहि कचिदपि मोक्षं ददत् कल्पवृक्षो दृष्टः श्रो वास्ति अन्यैरयुक्तं ( तमेव विदिवाति मृत्यु मेति नान्यः पन्था विद्यते अपना ) इति (ऋते ज्ञानान्न मुक्तिरि ) ति च श्रुतेः इत्यभिप्रेत्यैव मूले मुक्तिदायक इत्युक्तम् ।
नतु सिद्धेऽपि व्यतिरेके चिन्तामणिरत्नं किमर्थमुपात्तं सूले इति चेद् ब्रमः मह्यं देहि मह्यं देहीतिवचनविषयं ददाति कल्पवृक्षचिन्तामणिस्तु वचनोच्चारणमन्तरेणैव चिन्तितमेव ददातीति कल्पवृक्षापेक्षयाधिकादपि चिन्तामणेर्गुरुप्रतापाधिक इत्य तिशयवोधनार्थमिति । ननु मोक्षस्य सर्वोत्तमत्वात् कथं धर्मादपि पूर्व पाठो नापाठ ? सत्यं धर्मस्य मोक्षोप हेतुत्वाद् धर्मस्यैव पूर्व पाट उचितोऽन्ते प्राप्यत्वान्मोक्षस्यान्न एव पाट उचित अत एव ( जीवाजीवास्रववन्यसंवर निर्जरामोक्षास्तत्वमिति ) अन्ते मोक्ष पाठ: शास्त्रकृतामुपास्वात्याचाय्याणां