________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશઃ વર્ષ: ૬, અંક : ૪
ઓકટોબર - ૨૦૦૬
છે. તેમાં પાપ ખપાવવાની અચિંત્ય શક્તિ રહેલી છે.
અરિહંતોના ભાવને નમવાથી આપણો દ્રવ્ય એક અક્ષરના સ્મરણથી સાત સાગરોપમના પાપ ટળે નમસ્કાર ભાવ નમસ્કાર બની જશે. “મૈત્રવિરપત્ર' છે. નવકારને યાદ કરો ત્યારે અનેક ભવના પાપ ખપી એ બધો પરમાત્માનો ભાવ છે. નવકાર ગણતી વખતે જાય છે. તેને ક્યાંય ડરવાનું નથી. ત્રણભુવનમાં એને | તેને યાદ કરવાથી દ્રવ્ય નમસ્કાર પણ ભાવ નમસ્કાર હવે ક્યાંય ખોટ નથી. કારણ કે કમાણીનો ધંધો તેની રૂપ બને છે. સાથે છે.
નવકારને આયંબિલ સાથે, નવકાર ને ધરણેન્દ્ર જીવ કર્મ બાંધી શક્યા સમર્થ છે. તેનાથી અનેક ] - પદ્માવતી સાથે, નવકારને ખીરની સાથે સંબંધ છે. ગણી વધારે શક્તિ નવકારના સ્મરણમાં કર્મ ખપાવવાની છે.
(કમશ:)
જૈન ધર્મની પાંચ આગમ કથાઓ.... (ચાર) ધર્મનો વિજય
મુનિ નંદિષેણ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરના ] અહીં જ રહો, નહિ તો મોતને વહાલું કરીશ.” શિષ્ય બન્યા અને ત્યાગનો પંથ પકડ્યો : આકરી | મોહનો વિજય થયો. મુનિ ત્યાં વસ્યા. તપશ્ચર્યા અને નિરીહ સાધનાના પ્રભાવથી એમને શું કહ્યું : “રહું પણ એક શરત : રોજ દસને દીક્ષાના પંથે અનેક દૈવી લબ્ધિઓ સાંપડી.
વાળીશ. પછી જ ભોજન કરીશ.' મગધ નરેશ શ્રેણિકના તેઓ પુત્ર હતા. તે એ ક્રમ સાડાબાર વરસ ચાલ્યો. કાળે અને તે સમયે તેમની અદ્ભુત વીણાવાદક એકદા નવને મંદિરે ધર્મમાર્ગે વાળ્યા, દસમો તરીકે નામના હતી. પરંતુ દિક્ષાગ્રહીને તપસ્વી થયા ન માને. કહે કે, “ધર્મપંથ સારો છે તો તમે કેમ તે માર્ગે ને મોહ, મમતાને સાપની કાંચળીને જેમ જીવન જતા નથી ?' પરથી ઉતારી મૂક્યા.
એ વ્યક્તિને સંસાર ગમતો હતો, ધર્મ નહિ, મગધના વિભિન્ન ક્ષેત્રો અને શહેરોમાં તેઓ સાધના તેને કઠીન લાગતી હતી. નિત્ય વિહરતા, ભીક્ષાર્થે જતાં. એકદા કોઈ વેશ્યા નંદિષેણ સમજાવતા રહ્યાં. સવારની બપોર ગૃહે ભીક્ષાન માટે જઈ ચડ્યા અને બોલ્યા : થઈ, બપોરની સાંજ થઈ. ભોજન ઠંડા થઈ ગયા, ધર્મલાભ'
વેશ્યા અકળાઈ ઉઠી. એ બોલી : રૂપરૂપના અંબાર જેવી વેશ્યા ત્યાં જ ઉભેલી. “એની સાથે ક્યાં સુધી માથું કૂટશો ? એ ન એ મોહક નેત્રોનો જાદુ ફેલાવી રહી હતી. બોલી : માને તો કંઈ નહિ, આજે દસમાં તમે !'
મુનિવર ! અહીં ધર્મલાભ નહિ, અર્થલાભ ! એ વેણથી હૃદયમાં વૈરાગ્યનાં ડંકા પડ્યા. જોઈએ : એ આપો’
નંદિષેણ ફરીથી સાધુ બન્યા. નંદિષેણ મુનિનો અહં કંપ્યો : સાધુએ પોતાની વાસના ઝૂકી, ધર્મનો વિજય થયો. લબ્ધિના પ્રભાવથી સોનાનો વરસાદ વરસાવ્યો. વેશ્યા
: મુનિશ્રી પ્રેમપ્રભસાગરજી મ. ચમકી. એ સાધુને વળગી રહી : “ચાલ્યા ન જતા,
‘મુનિ વાત્સલ્ય દીપ’
For Private And Personal Use Only
