Atmanand Prakash Pustak 098 Ank 03 04

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

[ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ: ૧ અંક-૩-૪, ૧૬ ફેબ્રુ. ૨૦૦૧
માણસ ગમે તેટલો વિકાસ કરે પરંતુ અંતર-મન ન વિકસે તો બધું વ્યર્થ
–મહેન્દ્ર પુનાતર જીવન વહેવારમાં સ્વાર્થ અને સંકુચિત | સંસ્કાર પ્રેરે છે. સાચો ધાર્મિક માણસ અસંસ્કારી, ભાવનાને કારણે મનની મોકળાશ જેટલી હોવી | સંકુચિત અને દંભી હોઈ શકે નહીં. તે ખુલ્લા જોઈએ તેટલી રહી નથી. મોટાભાગના સ્વાર્થના |
| દંભ અને જૂઠને પણ ટકી રહેવા સંબંધો છે. કાંઈક મેળવવાની અપેક્ષા છે. આ
માટે સત્યના વાધા પહેરવા પડે છે. અપેક્ષા પૂર્ણ થતી નથી ત્યારે સંબંધો તૂટે છે. સ્વાર્થના પડળોને કારણે આપણે નિખાલસ, | મનવાળો ઉદારમતવાદી હોવો જોઈએ. ધન દોલત ખુલ્લા મનવાળા, પારદર્શક બની શકતા નથી. | અને સંપત્તિની આસકિત કરતાંય વિચારોની આપણા મનમાં કાંઈક હોય છે અને કરતાં કાંઈક | આસક્તિએ ઘણાં અનર્થો સર્યા છે. હું કહું એજ બીજું હોય છે. દંભ આપણી પ્રવૃત્તિઓનો પ્રાણ | સાચું બીજું બધું નકામું એવી સંકુચિત બની ગયો છે. આપણને પોતાને શું લાગે છે તેની વિચારધારાએ ઘણી આફતો ઊભી કરી છે. આપણને કશી પડી નથી, પરંતુ બહારના, તેનાથી ધર્મના નામે ઝનૂન સર્જાય છે અને માણસ જગતમાં આપણે કેવા દેખાશું તેની ચિંતા છે. | શેતાન જેવો બની જાય છે. વિચારોની ઉદારતા દંભના કારણે સત્યનો ભોગ લેવાયો છે. માણસ | એટલે મનુષ્યની સભ્યતા. જે માણસનું મન ઉદાર બહાર સારો દેખાતો હોય છે, પરંતુ અંદરખાને તેનું છે તે જ નિર્ભય બની શકે છે. માણસ ગમે તેટલો કેવો હોય છે તે કહેવું મુશ્કેલ છે. માણસના | વિકાસ કરે, પરંતુ હૃદય ન વિકસે તો તેમાંથી બહારના અને ભીતરના જીવન જુદા છે. દંભના | ફોરમ પ્રસરે નહીં. નલી ફૂલો ગમે તેટલા સુંદર કારણે જૂઠનો વહેવાર ચાલે છે. એક જૂઠને | હોય, પરંતુ ખૂબુ આપી શકે નહીં. છુપાવવા માટે અનેક જૂઠો ચલાવવા પડે છે અને આજે ભૌતિક વસ્તુઓ અને સુખોની આ દુષ્યક્રમાંથી બહાર નીકળી શકાતું નથી. | બોલબાલા છે. દુન્વયી સુખોની આંધળી દોટે માણસના જીવનમાં દંભ અને દિખાવટ એટલી
માણસને માણસ રહેવા દીધો નથી. આજનું હદે છવાઈ જાય છે કે તેને પોતાનો અસલી
જીવન આધિ, વ્યાધિ અને ઉપાધિથી ઘેરાયેલું છે. ચહેરો જોવો ગમતો નથી, આ ચહેરો તેને
ચિંતા ચિતાની જેમ જલાવી રહી છે. ક્રોધ, માન, બિહામણો લાગે છે. જીવનમાં ખોટો દોરદમામ
માયા અને લોભથી બચવાને માટે મૈત્રી, પ્રેમ, અને ખોટો દેખાવ સરળતા અને સાહજિકતાને
કરુણા અને માનવતાને વધુ પ્રસરાવવાની જરૂર હણી નાખે છે અને માણસ વધુ કઠોર બની જાય છે
છે. સારુ જોવું, સારુ સાંભળવું અને સારુ કરવું, છે અને સ્વાભાવિક સંવેદના ગુમાવી બેસે છે. |
મન, વચન અને કાયાએ કરીને દુઃખ ન ધર્મના સિદ્ધાંતો અને નીતિ-નિયમોનું સાચું | પહોંચાડવું અને જગતના સર્વ જીવોનું કલ્યાણ અનુસરણ જીવન જીવવાનો માર્ગ ચિંધે છે અને ઇચ્છવું એ મનુષ્યતાનો સર્વોત્તમ વિજય છે અને