Atmanand Prakash Pustak 090 Ank 05

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

આવે. અનંતજ્ઞાનને અક્ષરમાં ઉતારવાનું પ્રમાણ તે શું બતાવાય ? એની મુશ્કેલીને ખ્યાલ આપી શકાય. એક હાથી ડુબે એટલી શાહી હોય તે પહેલું પૂર્વ લખાય. બે હાથી ડુબે એટલી. શાહી હોય તે બીજું લખાય. એમ બમણું બમણું હાથી કરતાં ચૌદમું પૂર્વ લખવા માટે હજારો હાથી જેટલી શાહી જોઈએ. અહા ! એ તે ઘણું જ મેટુને ઘણું જ મુશ્કેલ ! એ માટે મુશ્કેલીવાળો ભાગ પણ ભદ્રબાહુ શીખી ગયા. પછી અનુગને ચૂલિકા પણ શીખી ગયા. હવે ભદ્રબાહુ સ્વામી ચૌદ પૂર્વ ધારી કહેવાયા. તેમણે આ મહાન શા બીજા સારી રીતે સમજી શકે એટલા માટે કેટલાકના સરળ અર્થ લખ્યા. એને નિયુકિત કહેવાય છે. એવી નિયુકિત દશ સૂત્રો પર રચી.
ગુરુએ ભદ્રબાહુ સ્વામીને હવે બરાબર લાયક જઈ આચાર્યપદ આપ્યું. વરાહમિહીર કહે, હું પણ ઘણું ભણ્યો છું. માટે મને આચાર્યપદ અપાવો. ભદ્રબાહુ સ્વામી કહે, એ વાત સાચી પણ તારામાં ગુરુને વિનય ને નમ્રતા કયાં છે ? વરાહમિહીર કહે, તે શું અમે નકામાં સાધુ થયા ? જે આચાર્યપદ ન અપાવે તે આ દીક્ષા પણ રાખવી નથી. ભદ્રબાહુ સ્વામી કહે, તને સુખ ઉપજે એમ કર. વરાહમિહીરે તે દાઝના બન્યા પવિત્ર દિક્ષા છેડી દીધી. અભાગીના હાથમાં રન આવ્યું તે શી રીતે રહે ?
ભદ્રબાહુતું આગળ ચડી ગયે ને મને નીચે રાખે તે હું પણ હવે તને બતાવી દઉં. શું મારામાં વિદ્યા નથી? મારા જેટલું જતિષનું જ્ઞાન કોનામાં છે એ બતાવે. બસ હવે આ જ્યોતિષ વિદ્યાના બળે કરી આગળ વધું ને તને પણ બતાવી દઉં ! આવો વિચાર કરી તે પાટલીપુત્રમાં જ રહેવા લાગ્યોને પોતાની કીર્તિ ફેલાવવા અનેક જાતના પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. તેણે એક વાત તો એવી ફેલાવી કે નાનપગુથી મને મુહૂર્ત જોવાને બહુ શોખ હતો.
એક વખત મેં ગામ બહાર જઈ મુહૂર્ત જોવા માટે કુંડળી બનાવી તેમાં સિંહનું ચિત્ર આલેખ્યું. એનું ગણિત ગણવાની ધુનમાં એ કુંડળી ભૂ સવી ભૂલી ગયો ને ઘેર આવ્યો. રાતના યાદ આવ્યું કે કુંડળી ભૂસવી ભૂલી ગયો છું. એટલે ત્યાં ગયો તે સિંહરાશિને સાચે સ્વામી સિંહજ ત્યાં બેઠો હતો. છતાં મેં હિમ્મત લાવી તેની નીચે હાથ નાંખી કુંડળી ભૂંસી નાંખી. આથી તે ખુબ પ્રસન્ન થયે ને મને વરદાન માગવા કહ્યું. મેં કહ્યું કે તમે જે પ્રસન્ન થયા હો તે મને બધું તિશ્ચક બતાવો. તે મને પિતાની દિવ્યશકિતથી જાતિચક્રમાં લઈ ગયેને બધું બતાવ્યું. હવે એ જ્ઞાનથી લો કેના પર ઉપકાર કરવાજ હું ફરું છું.
- “દુનિયા તે ઝુકતી હૈ ઝુકાનેવાલા ચાહિયે” એ વાત બરાબર છે. વરાહમિહીરની વાત ઘણાયે સાચી માની ને તેને ખુબ માન આપવા લાગ્યા એમ કરતાં તે નંદરાજાને પુરોહિત થયો.
પાટલીપુત્રના નંદરાજાઓ ખૂબ વૈભવશાળી ને પ્રતાપી હતા. એમના પુરોહિતને શેની મણ રહે ! આ રાજાને લાંબે વખતે એક પુત્ર થયો એટલે આખા નગરમાં આનંદ ઉત્સવ થે. લોકો અનેક જાતની ભેટે લઈ રાજાને મળવા આવવા લાગ્યા ને પોતાને આનંદ પ્રદર્શિત કરવા લાગ્યા.
૩૨]
[આત્માનંદ-પ્રકાશ