Atmanand Prakash Pustak 085 Ank 05 06

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

ભગવાનને જન્મ મહોત્સવ ઈન્દોએ કર્યો, વળી યજ્ઞ કરે ધર્મ થાય તેમ સૌ માને છે પાણીની ધારા કરવા માંડી અને તે જ વખતે અને મોટા મોટા યજ્ઞ કરે છે. જેમ વધુ જીવ ઈન્દ્રને વિચાર આવ્યો કે આટલે નાને બાળ હમાય તેમ વધુ પુણ્ય. પણ મહાવીર તે બધા ઈન્દ્રોની જળધારા સહન કેમ કરો! વિવેકસારવાળા છે. કેઠાવિદ્યાવાળા છે, તે કહે ભગવાને પગને અંગુઠા પર્વત પર ચાંપ્યા. છે કે બલિ તે માણસમાં છુપાયેલ પશુ તત્વનો પૃથ્વી કંપી, શિખરો ધ્રુજી રહ્યાં. ઈદ્રોએ તેમને હાય, ધ, માન, માયા, લેભ, રાગ, દ્વેષ, મેહ, મહામાનવ કહ્યાં.
મત્સર વગેરે કાના ભાવે માણસને પશુ ભગવાન બાળક હતા ત્યારે ગામના પાદરે બનાવી દે છે. મનના એ પશુ જેમાં ભસ્મ થાય વડલા નીચે તેની જેવડા છોકરાઓ સાથે રમતા એજ સાચો યજ્ઞ. હતા, ત્યારે એક મોટા સાપ નીકળે. બધા માતાપિતાના વચન ખાતર મહાવીરસ્વામી બાળકે બીને નાઠા. પરંતુ વર્ષ માને તેની પાસે યશોદા નામની રાજકુંવરી સાથે લગ્ન કરે છે. જઈ તેની પૂછડી પકડી દૂર ફે દીધો. તે રાજકુંવરી પણ જાણે છે કે “પંખી પરદેશી તેઓ નિર્ભય હતા.
છે, ત્યાગ–માર્ગને અનુસરનારો જીવ છે.' તે વળી એકવાર જ્યારે તે વડલા નીચે બાળકે
A પતિપરાયણ સ્ત્રી કહે છે કે, મહાવીરસ્વામી સાથે રમત રમતા હતા ત્યારે એક દેવ બાળકનું
- ત્યાગ માગને સ્વીકારશે તો સીતાએ જેમ
રામને ભજ્યા એમ હું સદાકાળ ભજતી રહીશ. રૂપ લઈ વર્ધમાન સાથે રમવા આવ્યું. વર્ધમાનને તેની પીઠ પર બેસાડી તાડ જેવડું ૩પ કરી મહાવીરસ્વામી રાતદિવસ ઉંડા વિચારમાં દૂર દૂર લઈ ગયે. પરંતુ ભગવાને તેને ત્રણ વાર ખોવાઈ જાય છે. એમને ત્રણ વાતેના રણકાર મષ્ટિ પ્રહાર કરી હરાવ્યું. એ અઘોરીની રાડ સંભળાય છે, હું કોણ ; કરવા આવ્યો ફાટી ગઈ. તે નમી ગયો અને વર્ધમાનને તેના છું, મારે શું કરવાનું છે.” સંસારના ઝંઝાઘર સુધી મૂકી આવ્યું. વર્ધમાનને મહાવીર વાતોમાં ભય અને દ્વેષના દોથી જે નિવૃત છે નામે બીરદાવ્યા અને અદશ્ય થઈ ગયો. એ જગતના સાચા મહાવીર છે. અંદગી ચાર - પછી તે વર્ધમાનકુમારને નિશાળે બેસાડયા.
દિનની ચાંદની છે. અધર્મની રાત એળે ગઈ,
સુધમની રાત સફળ. આ વખતે એક દેવ બ્રાહ્મણનું રૂપ લઈ તેને પ્રશ્ન પુછવા આવ્યો ખૂબ ખૂબ અઘરા પ્રશ્નો
- અઠાવીસ વર્ષની વયે માતાપિતા સ્વર્ગ પૂછયા. મહાવીરે બધાં પ્રશ્નોના સાચા જવાબ
સિધાવ્યા. મોટાભાઈના કહેવાથી બે વર્ષ સંસાઆપ્યા. એ પ્રશ્નોત્તરી પરથી જ એક આખું
૨માં જલકમલવત્ રહ્યાં. વ્યાકરણ રચી નાખ્યું તેનું નામ રાખ્યું ઈન્દ્ર નવ લેકાંતિક દે વર્ધમાન પાસે આવ્યા. વ્યાકરણ
ધર્મતીર્થના ઘડીયાળા બજાવનાર ચોકીદાર જેવા વર્ધમાનકુમાર યૌવનકાળમાં પ્રવેશ કરે છે. “આપને જય હે, આપ ધર્મ પ્રવર્તા, આપ ક્ષત્રિય રાજકુંવર, પરંતુ નિર્દોષ મુંગા પશઓ તીર્થ પ્રવર્તા” પર તીર ફેંકાતું નથી. વિચાર વમળે ચડે છે, રોજ પ્રાતઃકાળમાં એક પ્રહર સુધી એક કે નિર્દોષ જીવને હણ નહીં: કઈ જીવને કરોડ સાઠ લાખ સેનયાનું દાન એક વર્ષ સુધી દુઃખ આપવું નહિં; સહુને સુખ ગમે છે; કર્યું. માગશર વદ દસમને દિવસે અશોક વૃક્ષની સહુને જીવવું ગમે છે.
નીચે પિતાની ચાર મુષ્ટિથી લોન્ચ કરી સંયમ સ્વી૬૮)
[ આત્માનંદ-પ્રકાશ