Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 03

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

મòતિ નાગ તવ સ`સ્તવન મર્યે, માર યતે તનુધિયાઽપિ તવ પ્રભાવાત્. પણ એમ નથી કહેતા કે આ ભક્તામર સ્તોત્ર હુ' રચી રહ્યો છુ', યા રચી શકયા છુ. સાધના માર્ગમાં આગળ વધ્યા પછી પણ સૂક્ષ્મ અહીંના અ ંશા તાફાની માતાવરણ ન સ શકે એટલા માટે શ્રી જિન શાસનમાં સમથ પૂર્વધર ભગવાને પણ આત્માની આરાધના કરવાનું વિધાન છે.
શ્રી જિનભક્તિ અસ્થિમજજાવત્ બને છે, ત્યારે જ સૂક્ષ્મ અહ' યાને માહના છેલ્લા દળીઆ નામશેષ થાય છે.
ચિતામાં
માટે શ્રેણિક-ભક્તિ વખણાય છે. ખળતા તેમના દેહુના હાડકામાંથી ‘વીર વીર’ વિન નીકળતા હતા.
અનુપમ એ ભક્તિએ તેમને ભાવિ તીર્થંકર પરમાત્મા બનાવીને એ પુરવાર કર્યુ કે ભાવ પૂર્વકની જિન ભક્તિ જે આપી શકે છે તે બીજું ફાઇ આપી શકતું નથી.
શ્રી જિન ભક્તિમાં આપણને ભાવ કેટલે ? કોહીનૂર હીરા તરફ હોય એટલા પણ
ખરા કે
નહિ ?
જાય છે. ધમકારા બે-તાલ બની જાય છે. પુત્ર અ*કડ બની જાય છે. જોઇ લેા જાણે જીવતુ નિશ્ચેષ્ટ પુતળુ,
એટલે આપણે સર્વ પ્રથમ આપણા જીવનનું સાધ્યું નકકી કરવુ જોઇએ.
શ્રી જિનવચનમાં નિષ્ઠાવાળા રા ધકનું સાધ્ય મુક્તિ જ હોય છે. કારણ કે મુક્તિ સિવાય બીજી કાઇ ઝંખના રાખવી કે લક્ષ્ય રાખવું તે માનથ ભવને છાજતુ' કૃત્ય નથી.
મુક્તિ સાધ્યું નકકી કર્યા પછી તે દિશામાં ચાલવુ પડે છે. ત્યાં ચાલવાની સાચી શક્તિ ક` મુકત શ્રી અરિહંતની ભક્તિ કરવાથી પ્રાપ્ત થાય છે.
સ
હું શ્રી અરિહ ંતના ભક્ત છું. એ વચન પણ જો તમે દિવસમાં ૧૦૮ વાર ખેલશે। તા પશુ તમારી આંતરવૃત્તિ ઉજમાળ બનવા માંડશે.
એવું અજબ કામણ શ્રી અરિહ`ત શબ્દમાં છે. જડ પુદ્ગલાના સવા બ્યામાહને હણવાની સ્વાભાવિક શક્તિ આ અરિહંત) શબ્દમાં છે. માટે આ શબ્દમાં રમણતા કરતા સાધક સર્વ
જીવાના મિત્ર બની શકે છે.
આ માનવ ભવ એ કેહીનુર હીરા સમાન છે. તેની શેાભા પરમાત્માની આજ્ઞામાં જડાઈ જવામાં છે. તેમ કહેવાને બદલે જો તેને દ્વેષના કીચડમાં રગદોળીશુ' તા મૂખ'ને ડાહ્યો હેરાવનારા મહા-મૂર્ખ ઠરીશુ
શાસ્ત્રો કહે છે કે પરમાત્માને તમારા શ્વાસ આપે! તે તમે પરમાત્માના શ્વાસરૂપ બની જશે. સાચા સાધક પરમાત્માની ભક્તિને જ પેાતાને તુ જીવન સમજે છે તેમ.
જ
જીવ જગતના પરમેશ્વર એવા શ્રી અરિહ‘તની ‘ભક્તિને મુક્તિનું અવંધ્ય ખીજ ૪હ્યું છે, તે રાગ-હકીકત સૂર્ય પૂર્વમાં ઉગે છે એ હકીકત જેટલી નકકર છે.
નું
માંટે વીય વત સાધક શ્રી અરિહ‘તને પેાતાહૃદય સાંપતા અચકાતા નથી. જેની સેવા કાઈ કાળે ફળતી નથી તે સાંસાર હૃદય સાંપવામાં વીરત્વ નથી, પણ કાયરતા છે. સ્વાથ છે, માહ છે.
માછલી જળ બહાર ફેંકાઇ જતાં તરફડવા માંડે છે તેમ સાચા સાધક પરમાત્માના ગુણની
માટે મહા વીર પુરૂષા મુક્તિમાર્ગની સાધના કરી શકે છે. સ્વાર્થના ત્યાગ કરી શકે છે. ગંગા બહાર નીકળતાં વેંત તરવા માંડે છે.મરણાંત ઉપસર્ગ આવવા છતાં સમાધિ ભાષ તેનુ' શરીર ભારે બની જાય છે. મન વ્યાકુળ ખની
જાળવી શકે છે.
જાન્યુઆરી−૮૭]
[૩૭