________________
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
પુસ્તકમાં તલ્લીન પણે પરેવાયેલું હોય. વૃદ્ધાવસ્થામાં સામાન્ય રીતે નડતી સમસ્યાઓ તેમને ખાસ સ્પર્શી નહોતીસમય વીતતો ગયો તેમ તે વધુ સુદઢ પગલે, નિશ્ચિત ચિત્તે પિતાના યેયધામ ભણી ગતિ કરી રહ્યા હતા. તેમની સમજમાં એટલું ઊંડાણ અને વૃત્તિમાં એટલી સ્થિરતા અને અસંગતા આવ્યાં હતાં અને અહંકારને ભાવ એટલે પાતળો પડતે જ હતું કે આત્મદર્શન માટે અહીં હવે સુયોગ્ય ભૂમિકા બંધાઈ રહી છે એમ સૂક્ષ્મતાથી અવલે કનારને લાગ્યા વિના ન રહે
પિતાના પ્રિય જન વિશે અને તેમાં કે જેને માટે ખૂબ આદર ને પ્રેમ હોય તેવા પિતા વિશે લખતાં અતિશકિત આવી જવાને ભય છે, પણ શકય તેટલી તટસ્થતા રાખીને કહી શકું કે પિતાજી શબ્દોને આચરણમાં વધુમાં વધુ કેમ મૂકવા, તેને જ મહત્ત્વ આપતા હતા અને તેથી તેમની વિદ્વતા કેવળ બૌદ્ધિક બની રહી નહોતી. મૌનને જ તેઓ સર્વોત્તમ વ ણી ગણતા. સત્સંગમાં કોઈ નિમિત્તે તેમને ભાગે જે કાંઈ કહેવાનું આવે, તેના કરતાં રોજના નાના નાના પ્રસંગો દ્વારા, ગ્રહણશીલ માનસ માટે તે ઘણું કહી જતા. શ્રીમદ્રનાં મૂલ્યવાન લખ | સમજાવવાને લાભ તેમણે અન્ય લોકોને આપ્યો તે કરતાં પિતે વધુ લીધે. એક મુમુક્ષુએ પિતાને માટે કંઈક સંદેશ આપવા કહ્યું ત્યારે તેમણે માત્ર એટલું જ કહ્યું : “સમજ સમજરૂપ કામ કરે તે મૌનને ધારણ થતું જુઓ.” મૌન ધારણ કરો એમ નહિ, પણ ધારણ થતું જુએ” કર્તા તરીકેના અહંકારને ભૂંસી નાખવાનો પ્રયત્નશીલ માણસ જ આવું કહી શકે.
તેમનાં છેલ્લાં વર્ષોની આ જાગૃત અખંડ સાધનાએ તેમના જીવનને ધન્ય ને મૃત્યુને ભવ્ય બનાવ્યું. છેલ્લી ઘડી સુધી તે વાત કરતા સ્વસ્થ, જાગૃત હતા. હાર્ટએટેક આવ્યો, પણ પીડા બહુ આકરી નહોતી. પેથેડિનનું ઈજેકશન સુદ્ધાં આપવું નહોતું પડયું. સહેજ ચક્કર આવ્યાં ને હંમેશ માટે પોઢી ગયા. શરીરની કઈ પરાવલંબીતા ભગવ્યા વિના, આકરી દેહપીડા વેડયા વિના, કોઈને સેવાચાકરીનું કષ્ટ આપ્યા વિના શાંતભાવે તે ઈષ્ટ મરણમાં લીન થઈ ગયા. તેમની ઈચછા હતી કે વવાણિયામાં જ તેમને દેહ પડે, અને તે પ્રમાણે જ થયું. મારાં બાની પણ એ જ ઈચ્છા હતી કે તે પૂરી થયેલી. બને પુણ્યાત્મા હતાં. તેમનાં સંસર્ગમાં આવનાર દરેકને તેમનાં એ પુણ્ય-અમીને રપ થયેલું. પોતાના જીવન દ્વારા તેમણે વિશાળ સમુદાયને ઘણું આપ્યું. તેમનાં બન્નેના આત્મા શાંતિમાં, પ્રકાશમાં, ઊર્વગતિમાં હશે એમાં મને સહેજે શંકા નથી.
( પ્રબુદ્ધ જીવનમાંથી સાભાર.)
કલ્યાણની પરંપરાઓને સાધનાર ધર્મ જેવી અન્ય વસ્તુ નથી; ધર્મ જ આનંદરૂપી વૃક્ષોનું મૂળ છે, હિતરૂપ છે, પૂજ્ય છે અને મોક્ષદાયક છે, તેથી અતીન્દ્રિય આનંદના અભિલાષી, વિવેક કરવામાં નિપુણ અને ધીર પુરૂષએ આળસને ત્યાગ કરી સ્વકલ્યાણમાં પરમ આદરથી વર્તવુ જોઈએ.
માર્ચ-એપ્રિલ, ૧૭૮
For Private And Personal Use Only
