Atmanand Prakash Pustak 074 Ank 02

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

કા
મનમાં ઊંડે ઊંડે એક અદેશ તે હતું કે, ગયા એટલે સાધુ ઓ અને સાધ્વીજીઓ પિતાની જાતિ-કુળ-બળ-૩૫-તપ-રિદ્ધિ સિદ્ધિ–વિદ્યા મુઠ્ઠીમાં વાસક્ષેપ તૈયાર રાખી અપલક દષ્ટિએ અને લાભ પ્રાપ્ત થવા એ તે સદ્ભાગ્ય છે, આચાર્ય ભગવંત સામે જોઈ રહ્યા હતા. આચાર્ય પરંતુ આ બધા એવા રસાયણે છે કે જે મહારાજશ્રીએ પણ વાસક્ષેપ હાથમાં લઈમાનદેવ પચાવતા ન આવડે તે, પ્રાપ્ત કરનારના પતનનું મુનિના મસ્તકે નાખવા પિતાને હાથ ઊંચો પણ નિમિત્ત બની શકે છે. મુનિજની યુવા કર્યો. મુનિરાજે પણ જીવનની એ ધન્ય ઘડીએ વસ્થા, બ્રહ્મચર્યનું અપૂર્વ તેજ તેમજ ઉત્કૃષ્ટ વાસક્ષેપ નખાવવા પિતાનું મસ્તક નીચે નમાવ્યું. કેટિના જ્ઞાનના કારણે, વૃક્ષના મધુરાં અને સાધુઓ અને સાધ્વીજીઓએ પણ પોતપોતાના સ્વાદિષ્ટ ફળો પર જેમ પક્ષીઓ ચાંચ મારે વાસક્ષેપવાળા હાથ ઊંચા કર્યા. છે, તેમ કઈ કુષ્ટિ કરી તેને શિથિલ તે નહિ બનાવી દે ! સનતકુમારને પોતાના રૂપના અભિ
પરંતુ બરોબર એજ વખતે પ્રદ્યોતનસૂરિ માનના કારણે અને સ્થૂલભદ્ર જેવા સંયમીને
જીની દષ્ટિ માનદેવમુનિના બંને ખભા પર પડી પિતાની વિદ્યાના અભિમાનના કારણે સેસવું
અને ત્યાં એક ખભા પર તેમણે લક્ષમીજીનું પડયું'તું. પરંતુ આચાર્ય ભગવંત તિષ
ચિહ્ન જોયું અને બીજા ખભા પર સરસ્વતીનું વિદ્યામાં પ્રવીણ હતા અને માનવ મનિની ચિહ્ન નિહાળ્યું. એ દશ્ય જોઈ આચાર્ય શ્રી
મન માં કુંડલીમાં જે ઉત્કૃષ્ટ ગો સર્જાયેલા હતા, તે જોઈ મુનિજીની બાબતમાં તેઓ નિશ્ચિત બન્યા.
આછી કંપારી છુટી. તેમને થયું કે જ્યાં સુધી કે દેશના વડાપ્રધાનને નીમવામાં જે સંભાળ
આ તેજસ્વી આત્મામાં સરસ્વતીનું વર્ચસ્વ અને તકેદારી રાખવા પડે છે, તે કરતાં વધુ
રહેશે ત્યાં સુધી તે કશો વાંધો નહિ આવે. તકેદારી અને સંભાળ મુનિને આચાર્ય પદવી પણ આવી યુવાવસ્થા, બ્રહ્મચર્ય અને જ્ઞાનનું આપવામાં રાખવી પડે છે. કારણ કે આચાર્યનું
તેજ-આ બધા કારણે લક્ષમીની પ્રબળતા વધી સ્થાન ચક્રવર્તી કરતાં પણ અનેકગણું મહાન છે.
જવા પામે, તે શાસનના માટે આ જીવ
આશીર્વાદ રૂપ થવાને બદલે ભય રૂપ થઈ પડે. પછી તે આચાર્યપદના મહોત્સવ અર્થે લેઓએ મેટા પાયા પર તૈયારી કરી અને એ
મસ્તક પર વાસક્ષેપ પડતે ન દેખાય નિમિત્તે નડાલ ગામે અનેક સાધુ ભગવંતે
એટલે માનવમેદની સ્તબ્ધ થઈ ગઈ. મુનિરાજે અને સાધ્વીઓ પધાર્યા. આજુબાજુના ગામો પણ ઊંચે જોયું અને પોતાની તીવ્ર અને કુશાગ્ર માંથી પણ અનેક લેકે આવ્યા હતા અને બુદ્ધિના કારણે એક પળમાં જ આચાર્યશ્રીના મોટી માનવમેદની જામી હતી. લેકોના ઉત્સા મને ભાવ સમજી ગયા. ગુરુદેવના મનની મૂઝહને કઈ પાર ન હતા. આચાર્ય પદવી પ્રદાન વણ સમજી જઈ તુરત જ બે હાથ જોડી કહ્યું: પ્રસંગે એક ભવ્ય મંડપની રચના કરવામાં “ભગવંત ! આચાર્ય પદવી આપતા પહેલાં મને આવી હતી. અને ચારે બાજુથી ધજાપતાકાથી જીંદગીના અંત સુધી છ વિગઈના ત્યાગને તેને શણગારવામાં આવ્યા હતા. મંડપમાં અનેક નિયમ આપે, કારણ કે જે સ્થાન પર આપ પ્રકારની રચના કરવામાં આવી હતી. આચાર્ય મને મૂકવા માગો છો, તે સ્થાનને તપ વિના ભગવંતની સામે માનદેવ મુનિ ઉભા રહી વિધિ. હું દીપાવી શકીશ નહિ. મુનિરાજના આવા પૂર્વક ક્રિયા કરી રહ્યા હતા. મંત્રોચ્ચાર બોલાઈ અજોડ ત્યાગની વાત સાંભળી લેકો દિમૂહ
આ માનદ પ્રકાશ