Atmanand Prakash Pustak 072 Ank 09

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

વાસનાનું સૂક્ષ્મ બીજ
લેખક—મનસુખલાલ તારાચંદ મહેતા વસંતપુરના રાજા સિંહસેન અને રાણી સિંહલા- લેહીમાંથી દિવ્યરૂપ સમાલિકા જન્મી હતી. ને બે તેજસ્વી પુત્રને જન્મ થયા પછી, એક બંને ભાઈઓએ દીક્ષા લીધી ત્યારે તે તે નાની કન્યા રત્નને જન્મ થયો. પિતાના સંતાનની હતી, પણ જેમ જેમ તે મટી થતી ગઈ તેમ બાબતમાં માતાને પુત્ર કરતાં પુત્રી તરફ વધુ તેમ તેનું મન પણ ત્યાગ ધર્મ પ્રત્યે ખેંચાયું. મમતા હોય છે, કારણ કે તેને પારકે ઘેરે મેકલ- આત્માને ધર્મ ત્યાગ-તપ-સંયમ છે, દેહ અને વાની હોય છે. બંને પુત્રે સસક અને ભસક ઈન્દ્રિયો ભેગ, વિલાસ અને વૈભવ પ્રત્યે ખેંચાય જેવા બળવાન હતા, તેવી જ તેજસ્વી અને છે, કારણ કે એ બધામાં સુખની ભ્રાતિ થતી પ્રતાપી પુત્રી પણ હતી. સુકોમળ અંગે અને હોય છે. પરંતુ અંતે તે તે માણસને નાશના દિવ્યરૂપ હોવાના કારણે માતાએ તેનું નામ પંથે જ ઘસડી જાય છે. તેથી જ તે જ્ઞાનીઓએ સુકુમાલિક રાખ્યું હતું.
ભેગ અને રોગ વચ્ચે ભેદ નથી જે ભોગોમાં બંને રાજકુમારમાં સહસ્ત્ર દ્ધાઓને હરાવી :
.આવી તે કૂતરા અને ભૂડ પણ રચ્યા પચ્યા રહે છે, શકવાની શક્તિ હતી, પણ પૂર્વ જન્મની આરાધનાને
એવું જઈ સુકુમાલિકાએ પણ વડીલ બંધુઓની
* માફક ત્યાગ ધર્મ અપનાવ્ય, વૈભવ વચ્ચે રહી કારણે બંનેનું વલણ મૂળથી જ ત્યાગ, તપ, સંયમ પ્રત્યે હતું. માનવીને બુદ્ધિ તેને કર્માનુસાર
- વૈભવથી તે અલિપ્ત રહેવા લાગી. અનેક રાજવીમળતી હોય છે. બંને ભાઈઓ સમજતા હતા કે
એની તેના પર દષ્ટિ હતી, પણ પછી તે તેણે વાસનાને અંત એ જ સર્વ સુખનું મૂળ છે અને એક જ્ઞાન વૃદ્ધ સાધ્વીજી પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. તેના માટે શ્રેષ્ઠ માર્ગ ચારિત્ર ધર્મ છે. તેથી જ તે તેના રૂપની પ્રસિદ્ધિ ચારે તરફ થઈ ગઈ કહેવાય છે કે ચકવતીને જે સુખ નથી અને જે હતી એટલે દીક્ષા બાદ વિહાર કરી જ્યાં જ્યાં સુખ ઇંદ્રને પણ નથી, તે સુખ અહીં લેBષણ જાય, ત્યાં ત્યાંના લોકો આ તેજસ્વી અને સ્વરૂપ રહિત સાધુને હોય છે
વાન સાધ્વીજીની આસપાસ ઘૂમવા લાગ્યા. લેકેને
આવતા અટકાવી તે ન શકાય, પણ તેઓની એક વખત વસંતપુરમાં ધર્મઘોષ આચાર્ય
મલિન દષ્ટિ ગુણ અને સુકુમાલિકાથી છૂપી ન પધાર્યા હતા. આચાર્યશ્રીને ઉપદેશથી બને ભાઈઓને સંસારના ક્ષણિક સુખ અને અસારતાનું
રહેતી. વધુ પડતું રૂપ, વધુ પડતું ધન અને વધુ
પડતે વૈભવ, મોટા ભાગે આશીર્વાદ રૂપ બનવાને ભાન થતા, બને છે જેના માટે લાયક હતા,
" બદલે ઉપાધિ રૂપ જ બની જતાં હોય છે. પછી તેવા જ અનુકૂળ સંગે ઉત્પન્ન થયા. સોનામાં
તે સુકુમાલિકા સાથ્વી તેને ગુરુણી સાથે મેટા સુગંધ મળવા જેવું થયું. માતા પિતાની સંમતિ
ભાગે નગરમાં ન જતાં ગામડામાં જ વિચરતા. પૂર્વક બંને ભાઈઓએ દીક્ષા લીધી અને “ઝરણું વહેતું ભલું, સાધુ ફરતે ભલે” કહેતી મુજબ
- ત્યાગ, તપ અને સંયમના માર્ગે જતાં પણ બંને જણા ગુરુ સાથે વસંતપુરથી વિહાર કરી ગયા.
આવી વિડંબના ઊભી થશે, એવી તે સાધ્વીજીને
કલ્પના જ ન હતી. દેહના રૂપને ટાળવા, રૂપમાંથી જે વીર્ય, રજ અને લોહીમાંથી સસક અને અરૂપ પ્રાપ્ત કરવા માટે સાધ્વીજીએ ઉગ્ર તપને ભસકને જન્મ થયો હતો, તે જ વીર્ય, રજ અને આશ્રય લીધે. લેકની નજર પિતાના પર ન
[આત્માનંદ પ્રકાશ