________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કર્મબંધનથી મુક્ત થઈ મુક્તિ મેળવવી, એ હતી. એમાં કેઈને વિજેતા બનવાની ઈચ્છા ન હતી, મૂળ ધ્યેય તે બંને સમુદાયના સાધુઓને માન્ય કે ન હતી ઈચ્છા કે પક્ષને હાર આપવાની બંને હતું, પરંતુ વસ્ત્રપરિધાન, પાર્શ્વનાથ ભગવાને વિભૂતિ પોત પોતાના સાધુસમુદાય સાથે મળ્યા, પ્રરૂપેલે ચાર મહાવતેને ધર્મ અને ભગવાન કિયા ભેદ અને ચાર તેમજ પાંચ મહાવ્રતોનાં કારણે મહાવીરે કહેલે પાંચ મહાવ્રતોને ધર્મ, તેમ જ તપાસ્યાં અને બધાને ખાતરી થઈ કે બંને વેશચિત્રો ધારણ કરવાની બાબતમાં બંને સમુ- સમુદાયના સાધુઓ વચ્ચે મૂળભૂત તત્વે સંબં દાયના સાધુઓમાં ભિન્ન ભિન્ન રીતે પ્રવર્તતી હતી. ધમાં કશો જ ભેદ ન હતા. સમયધર્મને ઓળખી
વેશ અને સમાચારી ભિન્ન ભિન્ન હોવા છતાં ક્રિયાના વિધિવિધાનમાં દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ-અને સાંપ્રદાયિક વ્યવહારની આંટીઘૂંટી તેમને અસર ન ભાવ દષ્ટિએ પરિવર્તન થયેલાં છે, થાય છે, અને કરી શક્યાં. મૂળ ધ્યેય જાળવી, ક્રિયાઓમાં થશે એ વિધાન સૌને મંજુર રહ્યું, અને કેશિપરિવર્તન કરવા માટે બંને પક્ષના સયુએની મુનિએ સમયે ધર્મ સ્વીકારી ભગવાન મહાવીરની સંપૂર્ણ તૈયારી હતી, કારણ કે તેઓ સારી રીતે પરંપરામાં જૈન શાસનનો જયજયકાર બોલા. જાણતા હતા કે દરેક ક્રિયાને મૂળ ઉદ્દેશ ત્યાં કઈ મધ્યસ્થ ન હતું, ત્યાં કોઈ સરપંચ ન કષાયને મંદ પડી પર-ભાવમાં ગયેલ આત્માને હતાં, ત્યાં કેઈ ચૂકાદો આપનાર વિશિષ્ટ વ્યક્તિ સ્વભાવ (સ્વ-ભાવ એટલે આત્માને કર્મોથી મુક્ત પણ ન હતી. કરી સિદ્ધ થવું તેમાં લાવવા અર્થે જ હોય છે. શબ્દોમાં કેવી અદ્ભુત શક્તિ રહેલી છે, અને આવા ધ્યેયને લક્ષમાં રાખી કરાતી તમામ ક્રિયા
વાણીના સંયમથી કેવાં અલૌકિક પરિણામ આવે એને તેઓ ધર્માચરણ રૂપ જ માનતા હતા.
મા જ છે તે આવા દાખલાઓમાંથી સમજી શકાય છે. ક પક્ષ સાચે હતું અને કયે પક્ષ ઓટો મહર્ષિ પતંજલીએ સાચું જ કહ્યું છે. ઃ હતે એનું નિરાકરણ કરવા અર્થે બંને પક્ષને સજૂ જ્ઞાતિઃ શાસ્ત્રાવિતઃ સુમધુર સ્વ સાધુઓનું એ ક્ષુલ્લક મિલન ન હતું. પરન્ત, મધુ મવતિ | અર્થાત્ એક જ શબ્દ એ ભમિલનમાં સાથે બેસી મંત્રણા કરવાની જે સારી પેઠે જાણે હય, શાસ્ત્રયુક્ત હોય અને દષ્ટિ હતી, અને એ દષ્ટિ પાછળ ક્રિયામાં દેખાતા સારી પેઠે પ્રયોગમાં આર્યો હોય તે તે સ્વર્ગમાં ભેદના કારણેનું સંશોધન કરવાની વિશુદ્ધ ભાવના અને આ લેકમાં કામદેહી થાય છે. ૧. “નિજ સ્વરૂપ જે કિરિયા સાધે, તેહ અધ્યાતમ લહિયેરે જે કિરિયા કરી ચઉગતિ સાધે, તે ન અધ્યાતમ કહિયેરે.” શ્રી આનંદઘનજીકૃત શ્રી શ્રેયાંસનાથ જિન સ્તવન.
અર્થાત આત્મસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ અર્થે આત્મામાં રમણ કરવા રૂપ જે ક્રિયા કરવામાં આવે છે તેને જ અધ્યાત્મ કહી શકાય, તે સિવાયની બીજી ક્રિયાઓ તે માત્ર ચાર ગતિઓમાં ભ્રમણ કરાવવામાં જ મદદરૂપ થાય છે.
૨. ભગવાન બુધે પણ આવાજ અર્થમાં કહ્યું છે કે, “ધર્મ નૌકાની પેઠે તેમાં બેસીને પાર ઊતરવા માટે હેય છે, તેમાં બેસી રહેવા માટે નહિ. જેને તમે અધર્મ સમજો તે જ નહિ, જેને તમે “ધર્મ' સમજે છો તેને પણ ત્યજી દેવાની જરૂર પડે.”
૧૫૬ ]
[આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
