________________
ત્યાં તે પ્રભુવીર, ચંડકૌશિકના દિલમાં ભવતા વૈર-ઝેરના કારણે, કંઇક કજીયા-કંકાસ સમતાના ભાવ ઉભરાતા જાણી, અને પશ્ચાતાપની ને ઘર્ષમાં આપણે સરી પડીએ છીએ, ઉમિઓ ઉછળતી જોઈ, પ્રેમપૂર્વક કહી રહ્યા, ફસાઈએ છીએ. આ સંદર્ભમાં થોડા જ દિવ“ચંડ, સમજ, સમજ, હારાં પૂર્વભવનાં કુકર્મો માં પવિત્ર સંવત્સરી પર્વ પ્રભુ મહાવીરનો યાદ કરી, સદ્વત્તિ કેળવી લે. વેર-ઝેર તે ઘણાં “ક્ષમા ને મત્રી ને સંદેશ લઈને આવે છે કર્યા, હવે સમતાના અમૃત-પાન કરી લે. ત્યારે પ્રભુ મહાવીરના જીવન પ્રસંગો લક્ષ્યમાં વૈર-દ્વેષાદિ છેડી મા-ભાવ ધરી લે, પ્રાયશ્ચિત લઈ, કોઈ પણ પ્રત્યે વેર-ઝેર હોય તે, એને કરી મુક્તિને માગે પ્રયાણ કર..તરી જા...” ફગાવી દઈએ, સી જીવ પ્રત્યે પ્રેમ વહાવીએ, અને ચંડને પૂર્વભવનું અને કર્યા કર્મોનું ભાન પ્રત્યેક સાથે મિત્રા-ગાંઠે બંધાઇએ, અને થયું. પશ્ચાતાપ કરતે, પ્રાયશ્ચિત આદરતા, સંસારમાં સમતા-સદુભાવ ને શાંતિ દ્વારા શાંત પડી રહ્યો. ક્ષણ બે ક્ષણને ચંડકૌ. સાચા સુખની સરવાણી વહાવીએ. શિકમાં પ્રબળ પરિવર્તન પ્રસરી રહ્યું! ક્રોધને ઉપરોક્ત હકીકતના સંદર્ભમાં, વર્તમાન ઠેકાણે પ્રેમ અને વરને બદલે મૈત્રીભાવ એના વૈમનસ્યભર્યા અને વેર-વિખેર વાતાવરણમાં દિલમાંથી ઉભરાયા. જે લોકો એનાથી ડરતા- અદ્ધિ અને સચ્ચાઈ, મમતા અને મંત્રી લાવવી -ભાગતા તે આજે એને છંછેડવા-મારવા હોય તે રાજકીય કક્ષાએ પણ નેતાઓ, આગેલાગ્યા. છતાં પ્રભુવીરને પ્રતાપે બુઝલે સાપ વાન ને પક્ષો પરસ્પર સદૂભાવ દાખવે, સમતા સેવી રહ્યો, શાંતિ વેરી રહૃાો. પછી તે સામાજિક સ્તરે અગ્રણીઓ ને મોવડીઓ પરસ્પર સમભાવમાં મરણ પામી એ દેવલોકમાં ગયા. સંપ ને સંગઠન કેળવે, સાધુ-શ્રમણ સમાજ વાહ, વીર, તમે વૈરીને પણ સન્માગે વાન્ય આંતરિક મતભેદો ભલી ક્ષમા-અન્ય સ્થાપે ને ઉદ્ધા એને એ તે ધન્ય બની ગયા અને સહગ સાધી શાસન-પ્રભાવના કરી, જગતે પણ પ્રભુને ચરણે શિર ઝુકાવી ધન્યતા અને વ્યક્તિઓ કે કુટુંબ એક-બીજાના મનઅનુભવી. ”
દુઃખોના માસા-માફી કરી, વેર-ઝેર અળગા પ્રભુ છવનના અનેકમાંથી માત્ર આ બે જ કરી, સહકાર ને પ્રેમ ભાવથી વર્તે તે સંસાપ્રસંગે, વીરની વૈરી પ્રત્યેની કરુણા, દુમન રમાં શાંતિ, સંપ, સહકાર ને સંગઠનની સુંદર પ્રત્યે મૈત્રીભાવ, અને ક્રોધી પ્રત્યે ક્ષમા આદિ ભૂમિકા રચાય, અને અનેક કલ્યાણ-કાર્યો થાય થણે દ્વારા આપણને જીવનમાં જાણવાનું તે જ સમાજને, શાસનને ને રાષ્ટ્રને આચરવાનું કહી જાય છે.
જયજયકાર થાય! | આજકાલ આપણે રોજ-બ-રોજ, જીવનને ત્યારે જ કહેવાશે કે પ્રભુ વીરના જીવન તબક્કે તબદ્ધ, વ્યવહારમાં પળે પળે, નાનાં-મોટાં પ્રસંગે પ્રેરણા આપી જેથી સર્વત્ર સંસારમાં કામોમાં અનીતિ-અનાચાર આચરી અનેકને 'ભલે વેર-ઝેર વધ્યા પણ આખરે શમ્યા. અન્યાય ને અહિત કરીએ છીએ જેમાંથી ઉર્દૂ રાવમતુ કર્થકતા છે
૨ વમ્યા-શમ્યા!
૨૭
