Atmanand Prakash Pustak 062 Ank 07

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

અધ્યાત્મ મહાવીર
સર્વ દ્રવ્યમય વિશ્વને ય પરિણામે મારામાં છે. શુભ માનસિક વિચારે તે આધ્યાત્મિક મનુષ્પો કણે ક્ષણે ઉત્પદ વ્યય થયા કરે છે એમ જે સ્થા છે. અને શુભ માનસિક વૃત્તિએ તે માનુષી છીએ વાદ્રષ્ટિએ અનુભવે છે તે જ આત્મદષ્ટિથી બને છે. આત્માના પ્રકાશથી સર્વ વિશ્વ પ્રકારો છે, માટે દેખે છે. અને તે જ પ્રભુ બને છે. એકબીજામાં આત્માને જાણે. શરીરમાં ચૌદ વિભાગમાં અધ્યાત્મપ્રેમથી મને દે અને ભિન્નતા સ્વાર્થ ત્યાગ કરે. દષ્ટિએ ચૌદ રાજની કપના જાણે અને તેની બહાર જે કાંઈ થાય છે તેમાં આનંદથી વર્તો. જે કાઈ સકાશમાં અલકાકાશની અપેક્ષાએ ઔપચારિક થશે તેમાં આનંદથી દેખજે. જ્યાં જ્યાં શક્તિઓ સ્થાપના કરીને દેહ-ષ્ટિદ્વારા લેકાલોકના અનુભવ છે ત્યાં ત્યાં મારું શક્તિસ્વરૂપ છે એમ અભેદ અપે. કરે. મનની મનનદશા સુધી આવવાથી આત્મા મનુષ્ય લાએ જાણ. જે કાંઈ દુઃખરૂપ છે, જલરૂપ છે, તે થાય છે. અને મનની પેલેપાર અનંત આત્મા પોતે અનાત્મરૂપ જાણે. એક તરફ માત્ર પણ હું ભક્તિને પોતાને અનુભવે છે ત્યારે તે મને મહાવીર મટીને વાળા હદયથી દૂર નથી. અસથી સત્યની ઉત્પત્તિ આત્મ-મહાવીર થાય છે. મને-મહાવીર બનતાં સુધી નથી અને સાથી અસતની ઉત્પત્તિ નથી, મિયા પ્રકૃતિ સ્નેહચારિણુ તરીકે સાથે કાર્ય કરે છે અને હું પણુને ત્યાગ તે ત્યાગ છે અને તેવી દશામાં આભ-મહાવીર પ્રભુ બન્યા પછી પ્રકૃતિ પતે તા રહને પશ્ચાત્ વર્તવું તે ત્યાગાશ્રમ છે. માતાના દાર બની આત્માના હુકમને અનુસરીને કાર્ય કરે ઉદરથી જન્મ તે એક જન્મ અને મારા અનુભવ છે. આત્મ-મઠાવીર પ્રભુ બન્યા પછી પ્રકૃતિ પોતે કરી જૈન બનવું તે દિજ અર્થાત્ બીજીવાર આભ તાબેદાર બની આત્માના હુકમને અનુસરી કાર્ય કરે ભાવ જન્મવાનું છે. મનનું આત્માની પાસે સ્થિર છે. પશ્ચાત પરામાં છે કે ભાસે છે તે સત્યજ થવું અને રાગદ્વેષના વિક૯૫ સંકલ્પ રહિત થવું- ભાસે છે. પછીથી અસત્યનું મિશ્રણ થઈ શકતું નથી. તે અધ્યાત્મ-ઉપનિષદ્ છે, અને એવા પ્રકારને ત્યાગીએ આત્મ–મહાવીર બનવાને પુરુષાર્થ કરે છે. બેધશાસ્ત્ર તે શોપનિષદ્ છે, આત્માના સત્ય તેઓ આત્માને સાબી: બનાવીને પ્રવર્તે છે. તેઓ જ્ઞાન ખુણાઓને સાંભળવી તે શ્રુતિ છે, શુદ્ધાત્મ પુરય, પાપ, કર્મથી નિલેપ રહે છે. ગાયે વગડામાં શાન તે શરીરમાં રહેલ જીવો જ્ઞાનવંદ છે, અને ચરવા જાય છે, પરંતુ તેઓનું લક્ષ્ય તે પિતાના એવી દશા પમાડનારાં મારા હિત વચનો તે શાસ્ત્ર વાછડાં પર હોય છે, એમ જેઓ વર્ણાદિક સ્વાધિકાર છે. પૂર્વનાં તીર્થકરો તથા મુનિઓનાં ચરિત્રે પુરાણ- કર્તવ્ય કાર્યો કરે છે પરંતુ લક્ષ્ય તે સારું છે, ઈતિહાસ છે. સર્વ તીર્થકરોને ઉપદેશે તે તે દાડાના તેઓ આત્મ-મહાવીર બને છે. નટ જેમ વાંસ પર શાસ્ત્રવેદો હતા અને પ્રતિહાસે તે પુરાણ હતાં. અનેક પ્રકારના ખેલ કરે છે પણ તેનું લક્ષ્ય ભૂલતે અધ્યાભદષ્ટિએ શરીરમાં રહેલ શુદ્ધાતમા તે જ પર- નથી; તેમ હે માનવ ! તમે પ્રારબ્ધ કર્માનુસારે બ્રહ્મ મહાવીર છે. અને તેના મુખ્ય ગુણે તે દ્ધો, સર્વ કર્તવ્ય કર્મોના ખેલ કરે, નરની પેઠે વ્યવહાર તવ કહ, દશરિફપાલ, રુદ્ર, વસ્ત્ર, આદિત્ય અને બાજી રમે પણ લક્ષ્ય ન ભૂલે. પ્રજાપતિ રૂપ છે. આત્માની શુભ શક્તિઓ તે દેવીએ
બામાનંદ પ્રકાશ