Atmanand Prakash Pustak 052 Ank 07

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

ઉથન અને વાસવદત્તા
જેથી નિદ્રામાં પડતા રથદ્વારા તેને ઉજજયિની રાજા છે. તેની પાસે અતિશયવાળી ગાંધર્વ કળા પહેચાયો. અભયની શ્રેણિકે તપાસ કરાવી કપટી સંભળાય છે. અને ગીત વડે વનમાં ગજેન્દ્રોને શ્રાવિકા પાસે જઈ પૂછયું “અહીં અભયકુમાર આવ્યા પણું બાંધી લે છે. તેને બાંધી લાવવાને ઉપાય છે. હતા?” તેણે જણાવ્યું? આવ્યા હતા પણ તે તત્કાળ સાચે હાથી હોય તે કાઈને હાથી બનાવે, તેમાં પાછા ચાલ્યા ગયા છે. પછી કપટી શ્રાવિકાએ એ યંત્રપ્રયાગ કરવો કે જેથી તે ગતિ અને અવંતી આવી પ્રદ્યોતને અભયકુમાર સંખે. કરેલ આસન વિગેરે ક્રિયાઓ કરે. કાઇ ગજની અંદર શસ્ત્રઉપાય જણાવતા તેણે કહ્યું. આ રીતે લાવી તે ઠીક કર્યું ધારી પુરુષે રહે અને તેને યંત્રથી ચલાવે. પછી તે નહિ, પછી રાજાએ અભયકુમારને કહ્યું તારા જેવા હાથીને જોઈને ઉદયન પકડવા આવે એટલે તેને નીતિને પણ શાક બીલાડી પકડી લાવે તેમ આ બાંધીને અંદરના પુરૂષે અહીં લાવે. કબજામાં આવેલ શ્રી પકડી લાવી. અભયે કહ્યું, તમે જ દુનિયામાં ઉદયન વાસવદત્તાને ગાંધર્વ વિદ્યા શીખવશે.” રાજાને બુદ્ધિવાન છે કે જેની આવી બહિથી રાજ ધમ તે વાત ગમી. સાક્ષાત સાચા હાથી જે કાઇને વૃદ્ધિ પામે છે. તે સાંભળતા રાજા શરમાય તેમજ હાથી કરાવ્યું, જેને દંતધાત, સુંઢને ઉક્ષેપ, ગર્જના કોપાયમાન થયો, તેથી તેણે અભયને પાંજરામાં પૂર્યો. અને ગંત વિગેરેથી ભિલોએ કૃત્રિમ હાથી જાણ્યો
નહિ. તેથી તેઓએ તે હાથીની ખબર ઉદયન રાજાને પ્રદોતરાજાના રાજ્યમાં અગ્નિભીર રથ, શિવા
આપી. રાજ બાંધવા વનમાં આવ્યું. એક વનમાં દેવી રાણી, અનલગિર હાથી અને લેહજંઘ નામે
દૂર સુધી ગયે. તે હાથી પાસે આવી ઊંચે સ્વરે ગાવા દૂત એ ચાર રને હતા. લેહજધથી ભરૂચના લોકો
એ લાગે. જેમ જેમ ઉદયન સુધારવાદિષ્ટ સંગીત કરવા કંટાયા તેથી તેને મારી નાખવા ભાતામાં વિષ- યા તેમ તેમ હાથીની અંદર રહેલ પર તે આ મિશ્રિત લાડુ મૂક્યા, ને સારા હતા તે લઈ લીધા.
હાથીને અંગને સ્તબ્ધ કરવા લાગ્યા. રાજ હાથીને તે ભાતું લઈ લેહજંઘ અવંતી તરફ ચાલતા નદીના સંગીતથી મેહિત થએલ જાણી ધીમે ધીમે તેની કાંઠે ખાવા બેઠે, ૫ણુ અપશુકન થવાથી ભય પામી પાસે આવી તેની ઉપર ચડી બેઠે. પ્રદ્યોતના માણસેદૂર જઈ ખાવા બેઠા, ત્યાં પણ તેમ થવાથી ફરી એ હાથીના ઉદરમાંથી બહાર નીકળી ઉદયનને દર ગયે. ત્યાં પણ તેમ થતા ખાધા વિના અવંતીએ બાંધી લઈ રાજાને સાં. રાજાએ કહ્યું “ મારી આવી રાજાને વાત જણાવી. અભયને પૂછતો ભાત- એક આંખવાળી પુત્રીને ગંધર્વ કળા શીખવા. અભ્યાસ ની કોથળી મંગાવી સુંઘીને કહ્યું કે-આમાં તેવા કરાવવાથી મારા ઘરમાં સુખે રહી શકશે; નહિ તે પ્રકારના વ્યસંયોગથી દષ્ટિવષ સર્ષે ઉત્પન્ન થયા છે. બંધનમાં આવવાથી તમારું જીવન મારે આધીન છે.” કથળી છેડી હેત તે દૂત દશ્ય થઈ જાત. હવે સમય ઓળખી આજ્ઞા કબુલ કરી. રાજાએ કહ્યું: આને અરણ્યમાં દાટી આવે. તે પ્રમાણે કરાવતાં તેની મારી કાણી પુત્રીને કદ જોવા નહિ. જોશે તે દષ્ટિથી ત્યાંના વૃક્ષો દગ્ધ થઈ ગયા અને તે મૃત્યુ પામી લજજા પામશે. એમ કહી પુત્રી પાસે જઈ કહ્યું: ગયો. આમ લેહબંધને બચાવતા સ્વમુકિત સિવાયનું ગાંધર્વ વિદ્યાના તારા ગુરુ આવ્યા છે, પણ તે કહી મળેલ વરદાન રાજા પાસે થાપણ તરીકે રખાવ્યું છે માટે તારે તેને પ્રત્યક્ષ જેવો નહિ.” કન્યાએ
રાજાને અંગારવતી રાણીથી વાસવદત્તા નામે તે વાત સ્વીકારી. એક પુત્રી થઈ હતી, જે સર્વ કળા શીખી હતી, ઉદયને ગાંધર્વ વિદ્યા શીખવવા માંડી. પ્રદ્યોતે પણ યોગ્ય ગુરુના અભાવે ગંધર્વવેદ શીખવે બાકી બન્નેને ઠગેલ હોવાથી તેઓ એક બીજા સામે જોતા રહેલ. તે માટે મંત્રીએ જણાવ્યું ‘જાણે તુંબો નથી. એકદા “ હું આને જે તે ઠીક' એમ વાસગાંધર્વની બીજી મતિ હોય તે ઉદ્દયન નામે વદત્તાના મનમાં આવ્યું. જેથી તે ભણવામાં શન્ય