Atmanand Prakash Pustak 052 Ank 02 03

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

તુમ હસત જગ રોય
--લેખક:-શ્રી નાગકુમાર મકાતી બી. એ. એસ.એસ. બી. વાદરા)
આત્મકળાણુની સાથે સાથે નયાણુને મહત્વ આપનારી વ્યક્તિએ બહુ આછી ઢાય છે. પોષજાય છતાં વિદ્યૂતય: એ સૂત્ર પણ તેમણે પૂરેપૂરું સાર્થક કરી બતાવ્યું છે, તેઓએ જોયુ કે મા જગમાં છે જાતના માસે પાપ કરે છે. અજ્ઞાની અને ભૂખ્યા. ચુમુક્ષત શ્રોતિ વાપર્! માટે અજ્ઞાન અને મુમુક્ષત રહ્યા. બન્નેને મારી ક્રેટાવત્રાં જેએ. શ્રી વલ્લભસ્ફુરે કેવળ દિયા ઉપદેશક નહતા. પાપ કરી દે, પાપ કરતાં વિરમ, એટલુ કહેવા માત્રથી પાપમાંથી કા! વેરમતુ નથી, માસ શા માટે પાપ કરે છે તેનો તાગ કાઢી તેના ઉપાય યોજનાર જ પાપ થતું અટકાવી સકે છે. જેને વાચેલા હશે, તેટલે અંશે પાપ મોજુ કરશે,
જનની જણ ત। ભક્ત જન, કાં દાતા કાં શૂર, નહુ તા રહેજે વાંઝ઼ી, રખે ગુમાવે નૂર
સત્તર વર્ષની
આ ઉક્તિ જાણે શ્રી વિજયવલ્લભસૂરિજીનાં માતુશ્રીએ પૂરેપૂરી સાચી પાડી ન હોય તેમ લાગે છે. વડેદરાની પુણ્યભૂમિમાંથી ઢેલી આ વિભૂતિમાં ભક્તજનના, દાતારના અને શૂવીરના બધા જ ગુણે એકી સાથે અભિભૂત થયેલા હતા. વૈરાગ્ય અને ભક્તિ વિના સેલ કાચી વયમાં પરિણામ વાતા મનસ્ત્રા થાય ર ખ્રી રીતે? પાર્થિવ ધનદેશતની દૃષ્ટિએ તેઓ દાતા નિક હોય પરંતુ હૃદયના ઔદા માનમાત્ર પ્રત્યેના વાત્સલ્ય ભાવનું અને જ્ઞાનનુ તેમણું સતત દાન દીધા જ કર્યું છે. મનુષ્ય પોતાની પાસે જે ઢાય છે તેવું જ દાન કરે છે. વલ્લભસૂરિ પાસે આધ્યાત્મિક લક્ષ્મીના સભર ભંડાર ભરેલા તે અને તેમણે તે ઉદારતાપૂર્વક લુટાત્મ્ય છે. તલવાર પકડવા વિના પણ માસ શૂરવીર ડાઇ શકે છે. સાચા ચૌય વિના અહિંસાની ખરી ઉપાસના શકય જ નથી, શ્રી વલ્લભસચ્છિની સામે અતă મારવા માંડેલા, પરંતુ નિર્ભતાની આ મૂર્તિ સાચા શરીરના પેઠે શ્વેતાના સિદ્ધાન્તો માટે ઝઝૂમી. શ્રી વલ્લભસૂરિસ્ટની જનનીક્ષે ભક્ત દાતા—ગુરૂની ત્રિશુાત્મક એક જ વ્યક્તિને જન્મ આપી પાતાનુ અને જૈન સમાજનું નૂર સાથે જ વધાયું છે.
પરંતુ જે તે અજ્ઞાનમાં અટવાતા હશે કે દુઃખી હશે તો ઉપદેશની ધારા અસર થવાની નથી. એટલે સૌથી પહેલે તેમણે જ્ઞાનયજ્ઞ ઉપાડ્યો, જેને ક્યાવહારિક કેળવણીમાં પણ મેં ખરે રહેવા જોઇએ, તેમ
ખને તે, તેનુ સ્થાન પાલી હળમાં જ હરશે. આ સ્થિતિ સમાજ ઉદ્ધારકને ધંધાઈ શકે નહિ, તથી તેમણે સ્થળે સ્થળે કેળવણીની સરચા ખાલવી, સ્કૂલ, ક્રાઇસ્કૂલ, કૅલેજો, છાત્રાલયા વગેરે યુનિવર્સીટીની તેમની ભાવના અધૂરી જ રહી. બધા જ એ સાધુ થઇ જવું જોશ્વએ એમ માનનારા એક ગે કેળવણીની સંસ્થાએના સખ્ત વિરાધ કર્યો, કુળવાયેલા વર્ગ સાધુઓનાં સ્થાપિત ચિતાને આંખે વિચાને કાન આપે, કેવળ અંધશ્રદ્ધાથી તે પોતાની પાછળ નહિ દારાય એવી ન્હીક કળવણીની અને કેળવાયેલા ત્રની ભાજીનીતિ “રૂ થ અને કેળવણી સંસ્થાચ્યાને પાયામાંથી ઉખાડી નાખવાનાં ચક્રો ગતિમાન થયાં; પરંતુ છેવટે જા બધું તાદાન શાન્ત પડી ગયું. શ્રી વિવલ્લભસૂરિજી આ જવા સામે એકલા હાથે ઝઝા અને છેવટે સત્યના (૨૯)
વાસમી મંદીના પૂર્વધને જૈન સમાજ પૂરતા * વલ્લભ યુગ' કહેવામાં આવે તો જરાય ખોટુ નથી. ભીન્ન ાઈ પણ સાધુ કરતાં આ સુગમાં તેમનું વસ્તુ વધારેમાં વધારે રહ્યું છે. નવયુગની ભાવનામને પાછાશુનાર, તેને વેગ આાપનાર, આવી રહેતા યુગના ઐાષ્ટ્રને આળખનાર, મને ના નવા મતના સમન્વય સાધનાર સમયજ્ઞ તરીકે તેમનું સ્થાન અનાખુ છે.