Atmanand Prakash Pustak 052 Ank 02 03

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 34

પંજાબ-કેસરી યુગવીર આચાર્યની અંતિમ યાત્રા “લાખના લાડીલાને લાખોની મેદનીએ અપેલ ભાવભીની અંજલિ” પિતાની નાદુરસ્ત તબીયતને અંગે આચાર્ય આચાર્ય વિજયામૃતસૂરીશ્વરજી, ઉપાધ્યાય વિનયશ્રીમદ્દ વિયવલભસુરીશ્વરજી મહારાજે મુંબઈ શ્રી સાગરજી, મુનિવર્ય શ્રી ગુલાબમુનિ, સેવાપ્રેમી શ્રી મહાવીર જૈન વિદ્યાલયમાં સ્થિરતા કરી હતી. પર્યુષણ શુભવિજયજી આદિ સાધુ સાધ્વીછંદ આચાર્યદેવને પર્વની આરાધનાના સમયે તેઓશ્રી મરીનડાઈવ અંતિમ દર્શન માટે આવ્યા હતા. પર શ્રી કાન્તિલાલ ઈશ્વરલાલના બંગલે પધાર્યા. શહેરમાં શેર બજાર, સેનું, ચાંદી, ઝવેરાત, ૫ જામના કુશળ વઘ મા વિનાયકરાવ દા આશાનો એરંડા, ૩, કાપડ, દવા વગેરે મુખ્ય મુખ્ય તમામ સારવાર શરૂ કરી, મુંબઈના ભકત અને શિષ્યને બજારે ગુરુદેવના માનમાં બંધ રાખવામાં આવ્યા આચાર્યદેવની શુશ્રષા કરી રહ્યા હતા. ત્યાં ભાદરવા
હતા. શહેરભરમાં ભક્તિભર્યું ગમગીન વાતાવરણ વદિ ૧૦ ના રાત્રિના ઉલટીને એક હળવા હલેા પ્રસયુ" હતું. કુદરતે પણ આકાશમાં મેઘધનુષ્ય તેઓશ્રીને થશે, અને એ પ્રાણધાતક નિવડ્યો. આળેખી ગુદેવને અંજલિ સમર્પી હતી.
નવકાર મંત્રનો જાપ જપતા, રાત્રિના ૨-૩૨ રેડીદાર પ્રભાતે જ આ દુઃખદ સમાચાર મિનિટે તેઓશ્રી સમાધિપૂર્વક કાળધર્મ પામ્યા. બ્રેડકાસ્ટ કરવામાં આવતા હિન્દભરમાં સર્વત્ર શાકની સારુંય મુંબઈ આ સમાચાર જાણી શકમગ્ન બન્યું, લાગણી પ્રસરી જવા પામી હતી. ગુરુદેવને અંતિમ ભાવિની માનવ-મેદની મરીનડ્રાઈવ તરફ ઉભરાવા અંજલિ આપવા માટે પંજાબીઓએ ખાસ વિમાન લાગી. પ્રાતઃકાળ થતા જ આચાર્ય વિજયસમુદ્રસૂરિજી, દ્વારા મુંબઈ પહોંચવાનો પ્રબંધ કર્યો. સુરત, વડોદરા, ઉપાધ્યાય શ્રી પૂર્ણાનંદવિજયજી આદિ શિષ્યવૃંદ લાલ- અમદાવાદ, આદિ પહોંચી શકાય તેવા શક્ય સ્થળોબાગના ઉપાશ્રયેથી આવી પહોંચ્યું અને ગુરુદેવને એથી હજારો ભક્તો રેવે દ્વારા આવી પહોંચ્યા, અને મૃતદેહ એક ડાળીમાં બિરાજમાન કરી, ગેડીજીના રૂ. ૨૦૦૧ના આદેશથી શેઠ માણેકલાલ ચુનીલાલે ઉપાશ્રયે લાવવામાં આવ્યો.
પાલખી ઊપાડી, અને “ જય જય નંદા, જય જય
ભદ્રા”ના શેકમિશ્રિત ભક્તિભર્યા બુલંદ અવાજે ૬૮ વરસના પૂનીત દીક્ષા પર્યાયથી પિતાની ૮૪ વરસની જીવનયાત્રાને યશસ્વી બનાવી ધન્ય જીવન વચ્ચે એક વાગે ગુરુદેવની સ્મશાનયાત્રા લાખનો
- માનવ મેદની વચ્ચેથી નીકળી. જીવનાર આચાર્યદેવને નિર્વાણ મહોત્સવ ઉજવવાનું મુંબઇને સદ્દભાગ્ય સાંપડે એ જેમ મુંબઇને મન આચાર્યદેવ માત્ર છે. જૈન સમાજના ન હતા, વિરલ પ્રસંગ હતું, તેમ સંપ, સંગઠ્ઠન અને માનવ- ચારે ફીરકાની એકતાના તેઓશ્રી પ્રાણ હતા. હજારો તાને મહાન પૂજારી યુગવીર જોતિર્ધર ખરા સમયે જૈનેતર વિદ્વાન અને સંસ્કારપ્રેમી જનતાએ તેઓ પોતાના વચ્ચેથી ચાલી નીકળ્યો તેનું દુઃખ પણ શ્રીને પિતાના હૃદયમાં ગુરુદેવ તરીકે સ્થાપ્યા હતા. મુંબઈને હતું. આમ હર્ષ અને શેકની મિશ્ર લાગણી જ્યારે પાયધુનીથી આ ભય સ્મશાનયાત્રા ભાયઓથી ઉભરાતી ભાવિકોની વિપુલ માનવમેદની ખાલા તરફ અંતિમ પ્રયાણ કરી રહેલ ત્યારે લાખોની આચાર્યદેવના અંતિમ દર્શન માટે ગોડીજીના ઉપાશ્રયે માનવ મેદનીમાં તમામ સંપ્રદાયના શ્રાવકે, તમામ ઉભરાણી, પાયધુનીને વિશાળ ચોક અટારીઓ અને કામના ભાવિકો અને વિદ્યા અજબ નયને નજરે રસ્તાઓ ભકતોથી ઉભરાઈ જતાં ઘડીભર ટ્રાફીકને પડતા હતા ત્યારે રહેજે બેલી જવાતું હતું કે વહેવાર થંભી ગયે.
ગુરુદેવના દિલમાં એકતાને જે દિવ્ય નાદ માજી ૭ ૫૪ ]©