Atmanand Prakash Pustak 046 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

એ આંસુના બે બિન્દુઓ ને
લેખકઃ-મુનિરાજશ્રી ધુરરવિજ્યજી. ભલભલાને લલચાવે એવી શ્રીમંતાઈ હતી. સમયે પણ તેની આંખ ભીની હતી થઈ. સંપત્તિને પાર ન હતે. લક્ષ્મીની લીલા લહેર ઊલટી એવા દુખમાં પણ તે સહચરીઓને હતી. પરિવારમાં કાંઈ ઊણપ ન હતી. રહેવાને આનંદ ઉપજાવતી, હસાવતી, પોતાની મધુરતારાજમહેલ સમાં મોટા મન્દિરો હતા. માથે થી બીજાના દુઃખ ભૂલાવી દેતી. જીવનમાં
| સ્વામી હતા. સ્વામી તા પહેલી વાર કહો કે છેલ્લી વાર પણ તે આજે એટલું જ નહિં સ્વામીને સંપૂર્ણ સનેહ હતો. રડી પડી. દુઃખમાં વજ જેવી અડગ રહેલી તે શિરછત્ર સાસુ-સસરા હતા. કાયા નીરોગ સ્ત્રીએ આજે શા કારણે આંસુ સાર્યા એ સમજી હતી. સાસરે સુખ હતું એવું જ પિયરમાં પણ શકાયું નહિં. સુખ હતું. સુખમાં–સંસારમાં જે સુખસામગ્રી : ગણાય છે તેમાં કોઈ ખામી ન હતી. જેના આંસુનું શાસ્ત્ર ગહન ને અકળ છે. આપણે સૈભાગ્યની સારી સારી સુન્દરીઓને ઈષ્ય માનતા હેઈએ કે આ તે કોઈ દિવસ રોવે જ થતી તે શાલિભદ્રની બહેન ને ધન્યકુમારની નહિં, તેને પણ જ્યારે પોકે પોકે ને ધ્રુસકે પ્રિયતમા સુભદ્રાની આંખમાંથી એક વખત ધ્રુસકે રેતા જોઈએ ત્યારે આપણને આશ્ચર્ય આંસુના બે બિન્દુઓ ટપક્યા. એ આંસુઓ થયા વગર રહેતું નથી. વજ જેવી કઠેર છાતીના વિચિત્ર હતા. તે સ્ત્રીએ દુખ નો'તું જોયું રડે છે–રડે છે પણ બીજાની દષ્ટિએ નજીવા એમ નહિં. રાજરમણી માફક રહેતી તે સ્ત્રીએ કારણે, જ્યારે વાત-વાતમાં રોઈ પડનારા રુદનનું એક સમયે તળાવ ખોદવાનું કામ પણ કર્યું મહાન કારણ બન્યા છતાં એક આંસુ પણ હતું. સવારથી માંડીને સાંજ સુધી ધૂળના પાડતા નથી. પૃથ્વીના પેટમાં પાણીની સરો ટોપલા ઊંચકી ઊંચકીને ઉપાડ્યા હતા. તે વહેતી હોય છે. કૂવે ખેદતા જે તે સર ફૂટે વિરુદ્ધ પ્રચાર કરનાર શ્રાપરૂપ નિવડે છે. તે અગ્નિમાં ઘી હોમવાની જેમ ભેગની કહાણું ન વાત પત્રકારોએ તથા લેખકોએ ભૂલવી જોઈતી કરતાં ત્યાગને અપૂર્વ સંદેશ પાઠવી તેમને નથી. ભૂતપૂર્વના અપરાધ માટે શ્રી પર્યુષણ મનુષ્ય જમની સાચી સાર્થકતા સમજાવવા મહાપર્વ એ તેમને માટે મોંઘેરી તક છે. છતી શક્તિએ કદાપિ પાછી પાની કરવી નહિ
અમદમાદિ ગુણવિભૂષિત યુનિવરો તથા તથા સ્વયં શમ અને દમ કેળવી જ્યાં જ્યાં કલે. સાધ્વીજીઓએ પણ આ પુનિતતમ પર્વમાં
શની હોળીઓ સળગતી હોય તેને જ્ઞાનરૂપ અનાદિકાલથી ભેગમાં આસક્ત બનેલી અને
નીરથી બુઝાવવા પ્રયત્ન કરે એમાં જ સાધુપ્રાય: તેમાં જ મનુષ્યજમની સાર્થકતા .. પણાના શોભા છે. વાની મૂર્ખતા કરનાર અજ્ઞાન દુનિયા આગલ