________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
Com e ste de detectados ને સુખી કેમ થવાય?
લેખક-આચાર્ય શ્રી વિજયકતુરસુરિજી મહારાજ માનવીને સુખ જોઈએ છે પણ સ્વાધીનતા સુખી માને છે. મૂર્ખ શ્રીમતે જડાસક્ત જોઈતી નથી તે કેમ બને? સ્વાધીનતા વગર હોવાથી પુન્યકર્મથી મેળવેલી સંપત્તિ વૈષયિક તો સુખ મળી શકે જ નહિં. પગલિક સુખ સુખના સાધને બનાવવામાં વાપરે છે. પાંચે હોય કે આત્મિક સુખ હોય પણ માનવી જ્યાં ઈન્દ્રિયોને ગમે તેવા બાગ-બંગલા-વસ્ત્ર-આભૂસુધી સ્વાધીન નથી ત્યાં સુધી તો તે કોઈ પણ ક્ષણે-મિષ્ટાન્ન આદિ વસ્તુઓ વધારે આસક્તિ પ્રકારે સુખી હોઈ શકતો જ નથી છતાં ભાવ ઉત્પન્ન થાય તેવી બનાવીને વધારે સુખી પરાધીન હોઈને પણ જે પોતાને સુખી માને હોવાની ભ્રમણથી ધનમદને આધીન થયેલા છે તે પોતાને શ્રીમંત માનનાર ભીખારીના જેવો દુખગર્ભિત સુખથી આત્માની પરાધીનતાને છે. સુખ અને સ્વાધીનતા બંનેમાં નામને વધારે પુષ્ટ બનાવે છે. જડાત્મક ક્ષણિક વસ્તુઓ જ ફરક છે અર્થ નથી. કેટલાકનું માનવું નિરંતર એક રૂપે રહી શકતી નથી. મેહના છે કે ધન-સંપત્તિ સારા પ્રમાણમાં મળી હોય દબાણથી તેમાં માનેલી સુંદરતા પ્રત્યેક ક્ષણે તે સ્વાધીન બની શકાય છે અને તેથી માનવી નષ્ટ થતી જાય છે અને જડ વસ્તુને અસુંદર સુખી થઈ શકે છે, પણ આવું માનનારાઓ ભાવ પ્રગટ થતો જાય છે જેથી માનવી પરિણામે મોટી ભૂલ કરે છે, કારણ કે ધન-સંપત્તિ સારા કલેશ, ગ્લાનિ તથા દુઃખને અનુભવ કરે છે પ્રમાણમાં મળ્યા પછી માનવી પોતાની શેડી તોયે મૂઢ માનવી તે વસ્તુને પાછી સુંદર બનાવી ઘણું સ્વાધીનતા હોય છે તેને પણ છે તેનાથી નષ્ટ થયેલું સુખ પાછું મેળવવાના નાંખીને વધારે પરાધીન બને છે. માનવી ગરી- પ્રયાસમાં જ પિતાનું કિમતી જીવન વેડફી બાઈમાંથી શ્રીમંત બને છે અને તે જ્યારે નાંખે છે છતાં સફળતા મેળવી શક્તો નથી. ગરીબ હોય છે ત્યારે તેને જીવનનિર્વાહ પૂરતાં મૂર્ખ શ્રીમંતે સ્વાધીનતાનો નાશ કરનાર અને સાધન મેળવવાની ઈચ્છા હોવાથી શ્રીમંત જીવનમાં નિરુપયેગી એવા હાટ, હવેલી, બાગ કરતાં ઘણું જ ઓછી જરૂરીઆતવાળો હોય બંગલા, મેટર, ચાકર વિગેરે સાધનો વસાવીને છે અને તેથી તે સ્વાવલંબી પણ હોય છે જેને તેના ગુલામદાસ બનવા છતાં પણ જે પોતાને લઈને તેને બીજાના આશ્રિત બનવું પડતું સ્વાધીન તથા સુખી સમજતા હોય તો તેમનું નથી એટલે તે મોટે ભાગે સ્વાધીન હોવાથી ડહાપણ ન કહેવાય. ખાવાને ધાન, રહેવાને મકાન, સુખી હોય છે પણ જ્યારે તેની પાસે પુષ્કળ પહેરવાને વસ્ત્ર, કામ કરવાને હાથ, ચાલવાને ધન થઈ જાય છે ત્યારે તે પોતાની નબળી પગ વિગેરે સુખે જીવવાનાં સાધનો હોવા છતાં સ્થિતિનું ભાન ભૂલાવીને પિતાને સુખી માન પણ મૂઢ માનવી મૂર્ખ શ્રીમંતોની જીવનનારા અજ્ઞાની શ્રીમતની પ્રવૃત્તિ તરફ લક્ષ્ય પદ્ધતિ જોઈને પિતાને દુઃખી માને છે. અનીતિ આપીને તેમનું અનુકરણ કરે છે એટલે તે વધારે તથા અધર્મ કરીને પણ ધન મેળવે છે. પછી પરાધીન બનને દુખ ભેગવવા છતાં પિતાને પોતે પણ હું પણ શ્રીમંત છું એટલે સુખી છું.
For Private And Personal Use Only
