Atmanand Prakash Pustak 025 Ank 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

શ્રી મામાનદ પ્રકાશ.
૨૩–દાનમાં અભયદાન પ્રધાન છે, સત્યમાં નિષ્પા૫ વચન શ્રેષ્ઠ છે. તવે સુયા હત્તમ મરું તપસ્યામાં બ્રહ્મચર્યઉત્તમ છે અને લોકોમાં શ્રમણ જ્ઞાતપુત્ર ઉત્તમ છે.
૨૪-સ્થીતિમાં જેમ લવસપ્તમ સ્થીતિ શ્રેષ્ઠ છે, સભાઓમાં જેમ સુધમી સભા શ્રેષ્ઠ છે. સર્વ ધર્મ ફલેમાં જેમ મેક્ષ શ્રેષ્ઠ છે તેમ ભગવાન જ્ઞાતપુત્રથી વધારે શ્રેષ્ઠ કઈ જ્ઞાની નથી. (તેમ ભગવાન જ્ઞાતપુત્રના જ્ઞાન સમાન બીજું કોઈ શ્રેષ્ટ જ્ઞાન નથી.)
૨૫–ભગવાન પૃથ્વી જેવા આધારભૂત હતા. કર્મનાશક, ગૃદ્ધિરહિત, નેહ રહિત, તત્સમયી બુદ્ધિવાળા, અભયપ્રવર્તક વીર અને અનન્ત જ્ઞાન-નેત્રવાળા હતા જેઓ આ વિશાળ સંસાર સાગરને તરી ગયા છે.
૨૬–ભગવાન ક્રોધ, માન, માયા અને ચોથે લોભ એ આત્મદેને વમીને મહર્ષિ અરિહંત થયા. જેથી પાપ કરતા નથી અને કરાવતા નથી.
ર–ભગવાને ક્રિયાવાદ, અક્રિયાવાદ, વિનયવાદ અને અજ્ઞાનવાદના પક્ષેનાદૂષણને વિચાર કરી “તે બધા માત્ર વાદ છે” એમ યથાર્થ પણે ઉપદેશ કર્યો. અને યાજછવ સંયમમાર્ગમાં સ્થિર રહ્યા.
- ૨૮–ભગવાને સ્ત્રી અને રાત્રિ ભોજનને નિષેધ કર્યો છે. કર્મ ક્ષય માટે ઉપધાન તપસ્યાનો ઉપદેશ કર્યો છે અને આ લેક તથા પરલેને યથાર્થરૂપે જાણીને તેમાં જતા જીવોને અનેકવાર બચાવ્યા છે.
૨૯-અરિહંત ભગવાને કરેલ શુદ્ધ અર્થ–પદવાળા અને યુક્તિથી નિરૂપણ કરેલ એવા ધર્મને સાંભળીને તેની ઉપર શ્રદ્ધા કરનારા મનુષ્ય આયુષ્યકર્મને છેદ કરનારા થાય છે. કેમકે જે આયુષ્યકર્મ હોય તો ઈદ્રો અને દેવાધિપો પણ પાછા આવે છે.
શ્રી સૂત્રકતાંગ. (શ્રુતસ્કંધ-૨ અધ્યયન દ હું આદ્રકીય ગાથા ૧ થી ૫૫. ભગવાનને છદ્મસ્થકાળ તીર્થ પ્રતિષ્ઠાકાળ)
ગાથા ૧-૨–૩–શાળ-હે આ? તારા તીર્થંકરની પૂર્વ સ્થિતિ સાંભળ? તે પહેલાં એકાંતચારી શ્રમણ હતા જે અત્યારે બહુ ભિક્ષુઓને ભેગા કરીને અને મનુષ્યને વિસ્તારથી ધર્મ કહે છે; આ ધર્મોપદેશ દેવાની પદ્ધતિ પિતાની આજીવિકા માટે ઉભી કરી છે. આથી માની શકાય છે કે તે પોતાના પૂર્વકાળના અને અત્યારના વિચારમાં એક નથી–અસ્થિર છે. વળી તે સભામાં જઈને કે ભિક્ષની મધ્યમાં જઈને મનુષ્યના હિત માટે બોલ્યા જ કરે છે. આ રીતે તેની પૂર્વ સ્થિતિ અને વર્તમાન સ્થિતિમાં કયાંઈ મેળ મળતો નથી ! તો હવે એકાંતમાં રહેવું. અથવા તે પહેલેથી જ મનુષેના સંસર્ગમાં રહેવું હતું તથા હવે માન સેવવું અથવા તો પહેલેથી જ ધર્મોપદેશ કર હતો.