Atmanand Prakash Pustak 017 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 29

૩૨૩
પંદરમી સદીમાં બોલાતી ગુજરાતી ભાષા
ઉપરથી શેકેને એવું અનુમાન કરવાને કારણું મળે अध्यार.
છે કે હિંદી, ગુજરાતી, મારવાડી વિગેરે જે જે ભાષાઓ
પ્રાકૃત ભાષાથી ઉત્પન્ન થએલી છે તે સર્વમાં પૂર્વે ઘણું સામ્ય હોવું જોઈએ. નીચે લખેલા પ્રચીન બંગાલી, મારવાડી અને ગુજરાતી ભાષાના નમુના જેવાથી ઉપર્યુક્ત અનુમાનની સત્યતા આપણે કેટલેક અંશે સમજી શકીશું.
૧૧ મી સદીની આસપાસની જુની બંગાલી ભાષા– "अधराति भर कमल विकसउ बतिस जोइणी तसु अंग उहसिउ ॥ ध्रु॥ चालिउअ षषहरमागे अवधूइ रअण्हु पहजे कहेइ ॥ ध्रु॥ बिरमानन्द विलक्षण सुध जो एथु बुझइ सो एथु बुध ।। ध्रु॥ ---ભસુકુપાદ સિદ્ધનું બૌદ્ધગાન, બૌદ્ધગાન ઓ દેહા પૃ. ૪૨
" जहिमन पवन न सञ्चाइ रवि शशि नाह पवेश ।
तहि बट चित्त बिसाम करु सरहे करिअ उवेश ॥" – સરોજ વજીનો દેહા કોષ, દ્ધગાન શ્રી દોહા પૃ. ૯૨
बुद्धि विणासइ मण मरइ जहि अहिमान । सो मायामयपरमकलु तहि किं वजइ झारण ।। गुरु उवएसो अमिअरसु हवहि ण पअिउ जेहिं ।
बहुसत्थत्थमरुस्थलिहिंतिसिए मरिथउ तेहि ।।" स३१८१rit . . पृ. १०१ ----१०२
" लोअह गन्ध समुव्यहइ हउ परमथे पविन । कोटिह माह एक जत होइ निरंजन लीण ।।
आगम वेअ. पुराणे पंडित्त मान वहति ।
पक्क सिहिफल प्रालि अ जिम बाहरित भुमयन्ति ॥" -કૃષ્ણાચાર્યનો દેહાકેશ, છે. ગા. દો. પૃ. ૧૨૩ ૧૩ મી સદીની જાની મારવાડી ભાષાને નમુને--
“ आराममंदिर वाविसुंदर तुंग तोरण रम्म पायार जिणहर कव सरवर सरग जिरणवा खम्म । तिहिं कुंडलजलकति ने उरखल कति हार लह कति नार