________________
આપ્તવાણી-૮
૨૭૫
૨૭૬
આપ્તવાણી-૮
દાદાશ્રી : ના, આખો દહાડો જિજ્ઞાસુ ના હોય એ તો ! એવું છે અત્યારે તમારી દશા જિજ્ઞાસુ છે. દવાખાનામાં બેઠા હોય ત્યારે પેશન્ટ તરીકેની દશા હોય. જ્યાં જ્યાં જે અવસ્થા હોય ને, તે અવસ્થાને તમે માન્ય કરો એટલે એવી દશા હોય તમારી ! પણ ‘તમે ખરેખર કોણ છો' એની તપાસ તો કરવી ના જોઈએ અત્યાર સુધી ?
પ્રશ્નકર્તા : કરવી જોઈએ. દાદાશ્રી : તો કેમ નથી કરી ? પ્રશ્નકર્તા : એની શોધખોળ ચાલુ જ છે સાહેબ. દાદાશ્રી : ક્યાં શોધખોળ કરો છો ?
કે મેં મારી દુકાનનો માલ વેચી દીધો બધો અને દુકાન ખાલી કરી. અને તમારી દુકાન ખાલી કરવાની રહે ! એટલો જ ફેર રહે ! તમારે હજ બધો સામાન વેચી ખાવાનો, ગોળ-ખાંડ જે પડ્યું હોય તેનો નિકાલ કરી નાખવાનો. અને હું બધો નિકાલ કરીને બેઠો છું. એટલો જ ફેર છે !
એટલે આ તો હું તમને મારી જોડે જ બેસાડું છું, જ્યાં હું પોતે છું ત્યાં ! એટલે હવે એવું ઊંચું પદ મળે ત્યારે તો ચિંતા બંધ થાય ને ! બાકી ચિંતા બંધ થવી એ કંઈ સહેલી છે ?
આ વર્લ્ડમાં કોઈ માણસ ચિંતારહિત થયેલો નહીં, તે હું ચિંતારહિત કરું છું તમને ! પણ તે મારી દશાએ બેસાડું ત્યારે જ ચિંતારહિત થાય ને ? એમ ને એમ થાય નહીં ને !!
ચિંતા બંધ થઈ જાય તો જાણવું કે હવે એ અવતારમાં મોક્ષે જવાના છીએ. આપણને ચિંતા જ ના થાય, સંસારમાં રહેવા છતાં, બૈરી-છોકરાં સાથે રહેવા છતાં, આ બધો વ્યવહાર કરવા છતાં ચિંતા ના થાય તો જાણવું કે એક અવતારમાં મોક્ષે જવાનાં છે, એ ખાતરી થઈ ગઈ.
પ્રશ્નકર્તા : એ સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવી મુશ્કેલ છે.
દાદાશ્રી : મુશ્કેલ તો છે. પણ આ અક્રમ વિજ્ઞાન નીકળ્યું છેને, તે મોક્ષ તો ખીચડી કરતાં ય સહેલો થઈ પડ્યો છે !! એટલે આ અક્રમ વિજ્ઞાન પ્રાપ્ત થવું મુશ્કેલ છે, એવી પુણ્ય જાગવી મુશ્કેલ છે. અને પ્રાપ્ત થાય તો આપણું કલ્યાણ થઈ જાય. કારણ કે પુર્વે જાગ્યા પછી તમારે કશું કરવાનું નથી. તમારે લિફટમાં બેસવાનું, ફકત હાથ-પગ બહાર ના કાઢો, એટલા માટે આજ્ઞા આપેલી છે ! તે પાળવાની !!
પ્રશ્નકર્તા ઃ અત્યારે તો અમે જિજ્ઞાસુ છીએ, કંઈક જ્ઞાન અને અજ્ઞાનનો ભેદ જાણવા ઇચ્છા છે એટલે આવ્યા છીએ.
દાદાશ્રી : એ તો અત્યારે તમારી જિજ્ઞાસુદશા છે, પણ આખો દહાડો કંઈ જિજ્ઞાસુ રહો છો ?
પ્રશ્નકર્તા : લગભગ ખરાં.
પ્રશ્નકર્તા : વાંચનથી, સત્સંગથી, જ્ઞાની પુરુષને મળવાથી, આ રીતે શોધખોળ ચાલુ જ છે.
દાદાશ્રી : એ શોધખોળ બરોબર છે. એ શોધખોળ કરતાં કરતાં આજે તમે ‘જ્ઞાની પુરુષ' પાસે આવી શક્યા ખરાં. હવે તમારે ‘જ્ઞાની પુરુષ'ને કહેવાનું, તમારે જે જે જોઈતું હોય તે માગી લેવાનું. જે વસ્તુ જોઈતી હોય તે બધી જ વસ્તુ માગી લેવાની તમને છૂટ છે, જેટલી જોઈએ એટલું ‘ટેન્ડર’ ભરવાની છૂટ છે.
એવું છે, બહાર મૂળા લેવા જઈએ તો મૂળા ય મૂલ્યવાન, તે મૂળાના દસ પૈસા માંગે છે. અને આ તો અમૂલ્ય ચીજ છે. એટલે આપણે શું લેવાનું છે ? આની ‘વેલ્યુ' જ ના હોયને ? એટલે આ લેવાનું છે, એનું પોતે લક્ષ રાખવું જોઈએ. એની માટે આપણે તૈયારી કરી રાખવી જોઈએ. સ્કૂલમાં ઇનામ મળતું હોય તો ય છોકરો કેટલી તૈયારીથી લેવા જાય છે, કેટલા અદબથી, કેટલા વિનયથી, કેટલા વિવેકથી ઇનામ લેવા જાય છે. તો આની માટે કંઈ પૂર્વ તૈયારી હોઈ શકે ખરી ? ભાવના ને બધી એવી જાગૃતિ થવી જોઈએ. એક ઇનામ તને મળ્યું છે એવું કહે છે, તો છોકરાં બધાં કેટલી મસ્તીમાં આવી જાય છે ! ત્યારે આ તો અમૂલ્ય ચીજ આપવાની વાત છે.
