________________
લ લલ્લા રે લાભ જડે તે વહેંચી લીજે એ ચતુરાઈની રીત વ વવ્યા રે વેરીને વિશ્વાસ ન કીજે શ શસ્સા રે સેનું રૂપું તપાસી લીજે ષ પહષા રે ખેડે ઘેડે પગ ન દીજે સ સસ્સા રે સોનીને વિશ્વાસ ન કીજે હ હહા રે હાટપાટનાં લેખાં લીજે
આવો જ એક કક્કો સં. ૧૮૨૭ની આસપાસ રચાયેલ અહીં આપે છે. ૨૯ કડીનું “ભલે મોટી” કાવ્ય ગુટકાના ૨૭મા પત્ર પર એક બાજુએ શરૂ થઈ, બીજી બાજુએ પૂરું થાય છે. આ ગુટકે વાગડ(કચ્છ)માં આવેલા કાનમેરમાં લખાયેલો છે અને તેમાં ઘણે સ્થળે “વાસુપૂજ્ય પ્રાસાદાત” અને “ગોડીજી સત્ય છે” એમ લખેલું છે. આ કક્કામાંથી એ સમયના લેકજીવનની ઝાંખી થાય છે. ઉપદેશ સાથે બારખડી શીખવવાની પરંપરામાં આ કક્કો મહત્ત્વની કડીરૂપ છે.
૧૧. જબૂસ્વામિ લિ જબૂસ્વામીને એમની આઠ પત્ની સાથે વાર્તાલાપ અને અંતે પ્રગટતી જંબૂસ્વામીની વૈરાગ્યદશા.
૧૨. નેમિનાથ વીનતી ગિરનાર પર આવેલા નેમિનાથના દર્શનની ભાવના–આરંભમાં કહે છે કે મારું મન સોરઠના ભાગે લાગ્યું છે. ગિરનારના શૃંગ પર જઈને આનંદથી ક્યારે હું મારા સ્વામીને વંદન કરી શકીશ, કારણ કે આબાલવૃદ્ધ કહે છે કે નેમિનાથ જેવા બીજા કેઈ દેવ નથી, જેમણે વાડામાં પુરાયેલાં પ્રાણીની ચિંતા કરીરામતી જેવી રાણીને ત્યાગ કર્યો. અંતમાં નેમિનાથ પ્રત્યે ભક્તિ,
૧૩. આદિનાથ વીનતી | ઋષભદેવ વિશેનું ભક્તિકાવ્ય- જેમાં મુનિ રણકર કહે છે કે કુગુર અને કુદેવને કારણે ભવસાગરમાં સતત ભમતો રહ્યો – ભવભવના ફેરામાંથી અને જન્મમરણમાંથી ઉગારનાર આ૫ કરુણાસાગર છે. તમે જ માતા-પિતા, બાંધવ અને ગુરુ છે. કંચનવર્ણ શરીર, ઋષભનું લંછન અને ચેર્યાશી પૂર્વ લાખનું આપ
૭. જૂની ગુજરાતીમાં ૧નો ઉચ્ચાર ખ જેવો કરવામાં આવતું. મિતાક્ષરી :
