Antariksh Parshwanath Tirth

Author(s): Akhil Maharashtriya Jain Shasanraksha Samiti
Publisher: Akhil Maharashtriya Jain Shasanraksha Samiti

Page 5

ફર્સ્ટ ક્લાસ મેજિસ્ટ્રેટની કેર્ટમાં મિસી. ક્રિમીનલ કેસ નં. ૩ એફ ૧૯૦૩ને કેસ માંડે. જેમાં દિગંબર ભાઈઓની પણ આપણે સહાય લેવી પડી. પિળકોએ પણ આપણી સામે સિવિલ સુટ નં. ૯૪/૧૯૦૫ને દાખલ કર્યો, જેમાં આખરે માંડવાળ (Compromise) થઈ અને પિળકોને પૂજારી તરીકે હટાવી તેમને ચાર પ્રતિનિધિઓને મંદિરના નોકર તરીકે રાખવા, સને મળીને રૂ. ૨૬૧૭ વર્ષાસન આપવું, એમ નક્કી થયું અને ભગવાન આગળ ચઢાવેલું નિર્માલ્ય તથા પૈસા આદિ તેમને લેવાને હક આપી સંતોષ પમાડવામાં આવ્યું.
આ વર્ષાસનની રકમ આજ દિવસ સુધી શ્વેતાંબર સંધની પેઢીમાંથી અપાય છે.
સન ૧૯૦૫ની સાલ સુધી સ્થાનિક દિગંબર ભાઈઓને આ મૂર્તિની ચક્ષુ, ટિકા, મુગુટ આદિ સાથે જ કઈ કઈ વખત પૂજા કરવા દેતા હતા.
પણ ૧૯૦૫ની સાલમાં તેઓએ આ ભગવાનની તેમના આમ્નાવ મુજબ પૂજા કરવાની માંગણું કરી અને ઝઘડાનું વાતાવરણ ઊભું કર્યું. તેથી બંને પક્ષના આગેવાન ભાઈઓ એકત્ર મળ્યા અને સં. ૧૯૬૧માં રૌત્ર સુદ ૫ ના દિવસે ભેગા બેસીને એક સમયપત્રક ઘડી કાઢ્યું, જેમાં શ્વેતાંબર તથા દિગંબર ભાઈઓને પિતપોતાની માન્યતા મુજબ પૂજા કરવા માટે લગભગ અર–અરધે સમય વહેંચી આ. શ્વેતાંબર ભાઈઓએ ઉદારતાપૂર્વક આ સમયપત્રકને માન્યતા આપી.
ઝઘડાના મૂળ પાકા થયા. આવી છૂટને તેઓ આ ભયંકર દુરુપયોગ કરી આ તીર્થને સતત અશાંતિનું ધામ બનાવશે એવી કોઈ કલ્પના તે વખતના વ્યવસ્થાપક ભાઈઓએ કરી નહિ. અને તેઓને એવી કોઈ શંકા પણ ઉપસ્થિત થઈ નહિ. કારણ કે તે વખતના વેતાંબર આગેવાન ભાઈઓ અને દિગંબર આગેવાન ભાઈઓના વ્યાવહારિક સંબંધ બહુ જ સારા અને ભાઈચારાના હતા, તેથી વહીવટમાં પણ તેઓ સાથે રહ્યા હતા પણ; સમય જતાં સ્પષ્ટ થએલું છે કે
વિશ્વાસ મૂકવા જતાં દાઝવા વખત આવ્યો છે. સન ૧૯૦૮ની સાલ સુધી આ રીતે વ્યવસ્થા અને વહીવટ ચાલે પણ જ્યારે ઉપરની સાલમાં પ્રભુજીની પ્રતિમાજીને લેપ કરવાનો વખત આવ્યું અને પેઢી તરફથી રોકાએલા કારીગરેએ જને લેપ ઉતાર્યો ત્યારે દિગંબર ભાઈઓના મનમાં પ્રભુજીની પ્રતિમાજીને દિગંબરી બનાવવાની મેલી મુરાદનું પાપ જાગ્યું અને કાવનું રચવામાં આવ્યું, પ્રભુજીના અંગ ઉપરના મૂળભૂત તાંબર ચિન્હ એટલે “કંદરે