Book Title: Agam Suttani Satikam Part 17 Nishitha
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
View full book text
________________
१०
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१४/८६६ रावगेण दिढे गेण्हणकड्डणादी दोसा, जड्डस्स अंतरातियं, अदिन्नादानदोसा य । अह मेंठभागं रावगो देज्ज, डोंबो त्ति मेंठो, सो रुट्ठो, अभिक्खणं पुणो पुणो, वसहीए फेडणंभंग करेति, साधूवा पेल्लावेति॥जड्डेत्ति गतं । एत्थ य सामि त्ति गतं । इदानि तेणगच्छेज्जा[भा.४५१३] तेणा व संजयट्ठा, कतुणाणं अप्पणो व अट्ठाए।
वोच्छेयं च पदोसं, न कप्पति कप्पणुन्नातुं॥ चू-तेणा सजयाणंदाहामोत्ति कलुणाणअच्छिदंति, अप्पणोवाअट्ठाएतेना हडेत्ता संजयाणं देजा। जेसिं तेनाहडितं ते तंदटुं भत्तोवकरणवसहिमादियाणवोच्छेदं करेज्ज, पदोसातो पदुट्ठा वा धम्म परिच्चएन्ज । अतो तेणाहडं न कप्पए घेत्तुं, तेहिं वा अनुन्नाए कप्पति घेत्तुं॥ [भा.४५१४] संजयभद्दा तेणा, अचियत्ती वा असंथरे जतीणं ।
जति देति न घेत्तव्यं, निच्छुभवोच्छेद मा होज ॥ चू-सत्थे मुसिजंतेसंजयभद्दातेणा संजयट्ठयाएसंजयकप्पनिजं मुसित्ताअनियत्ती वा अहभद्दा संजयाण असंथरताणं सत्थाओ अच्छिदिउं देज्जं, तं सव्वं न कप्पते घेत्तुं । सत्थेल्ला य पदोसं गच्छेज्ज, पदुट्ठा सत्थाओ निच्छुभेज, भत्तादिवोच्छेदं वा करेज्ज ॥अह ते सत्थेल्ला[भा.४५१५] घतसत्तूदिटुंतो, समणुन्नाता व घेत्तुणं पच्छा।
तं सत्थिगाण देंती, समणुन्नाता व भुंजंति ।। चू-जति सत्थेल्लगा भणति- “सत्तगुसे घतं दायव्वमेव, जतिअहावत्तीए घयभायणं सत्तुगेसु पलोटुंतो एवं अम्हेहिं तुम्हं दायव्वमेव । जइ एते तेणगा अम्ह समीवातो घेत्तुं तुम्ह देंति तो किं न गेण्हह अज्जो ! एवं हितं चेव अम्हं तुम्हं पि ताव होउ ।' एवं पिघेत्तुं सथिल्लगाण चेव दायव्वं । अह ते सथिल्लगा दिज्जमाणं पिन गेण्हेज्ज, भणेज्ज “तुम्हंचेव एयं।" एवं अनुन्नाता परि जंति, न दोसो।। तेणगछेज्जं गतं । इदानि “साधारणं". [भा.४५१६] अनिसटुं पडिकुटुं, अनुन्नातं कप्पती सुविहियाणं ।
लड्डग जंते संखडि खीरे वा आवणादीसुं। चू-अनिसटुं न कप्पति घेत्तं अन्ननयं पुण कप्पति । साहारणसंभवो इमो-गोट्ठगेहिं लड्डुगा सामण्णा कता, जंते वा रसो गुला वा, ओहारगसखडीए वा भत्तं, गोकुले वा खीरं, आवणे वा सामण्णं घयादिगं॥ [भा.४५१७] बत्तीसा सामन्ने, ते वि यण्हातुं गय त्ति इति वुत्तो।
परसंतिएण पुण्णं, न तरसि कातुं ति पच्चाह ॥ चू-बत्तीसं गोट्ठिगा, तेहिं लड्डुगभत्तं कयं । तत्थेगं ठविउं सेसा ण्हाइउ गता । तत्थ य एगो साहू भिक्खाए आगओ ।तेन सो रक्खपालो मग्गितो।सोभणाति-“नाहं जाणामि, बहसामण्णं एयं" । ते कहिं गया? तेन कहियं - “हाइउंगता" । एवं वुत्तो साधूपडिभणइ- “परसंतिएण दव्वेण पुण्णं न तरसि काउं" ति। पुनरप्याह - “पच्चाह" ॥ [भा.४५१८] अवि य हु बत्तीसाए, दिन्नाए ताव मोयगो न भवे ।
अप्प वय बहुआयं, जति जाणसि देहि तो मझं। चू-तं रक्खपालं साधू भणति - “जइ तुमं मम बत्तीसमोदगे दाहिसि तो तुज्झविभागे एगो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org

Page Navigation
1 ... 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 ... 476