Book Title: Aagam Manjusha 39 Chheyasuttam Mool 06 Mahaanisiham
Author(s): Anandsagarsuri, Sagaranandsuri
Publisher: Deepratnasagar

View full book text
Previous | Next

Page 5
________________ गोयम ! ते चिट्ठति जे अणादिए ससलिए। नियभावदोससहाणं, भुंजंते विरसं फलं ॥ ११० ॥ चिट्ठइस्संति अज्जावि, तेण सल्लेण सहिए। अनंतंपि अणागयं कालं, तम्हा सह न धारए॥ १११ ॥ खणं मुणित्ति बेमि। गोयम ! समणीण णो संखा जाओ निकलसनीसह विसुद्धसुद्धा निम्मलवयणमाणसाओ अज्झप्पविसोहीए आलोइत्ताण सुपरिफुडं नीसंकं निखिलं निरवयवं नियदुच्चरियमाइयं सङ्कंपि भावसा अहारिहं तवोकम्मं पायच्छिन्नमणुचरित्ताणं निद्रोयपावकम्ममललेवकलंकाओ उत्पन्नदिश्वरकेवलणाणाओ महाणुभागाओ महायसाओ महासत्तसंपन्नाओ सुगहियनामधेयाओ जणंतुत्तमसोक्खमोक्खं पत्ताओ। ६। कासिचि गोयमा ! नामे. पुनभागाण साहिमो जासिमालोयमाणीण, उप्पण्णं समणीण केवलं ॥ ११२ ॥ हाहाहा पावकम्माहं. पावा पावमती अहं पाविद्वाणंपि पावयरा, हाहाहा दुद्धि चिंतिमो ॥३॥ हाहाहा इत्थिभावं मे, ताविह जंमे उबट्टियं । तहावी णं घोरवीरुगं, कई नवसंजम घरं ॥ ४ ॥ अणतपावरासीओ, संमिलियाओ जया भवे। तइया इत्थित्तणं लग्भे, सुद्धं पाषाण कम्मणा ॥ ५ ॥ एगत्यपिंडीभूताणं, समुदये तणुतं तह करेमि जह न पुणो, इत्थीऽहं होमि केवली ॥ ६ ॥ दिट्टीएवि न खंडामि, सीलं हे समणिकेवली। हाहा मणेण मे किंपि अट्टदुइहं विचिंतियं ॥ ७॥ तमालोइत्ता लहुं सुद्धि, गिव्हेऽहं समणिकेवली दठूण मज्झ लावण्णं, रूवं कंतिदित्तिं सिरिं ॥ ८॥ मा णरपयंगाहमा जंतु खयमणसणसमणी य केवली वातं मोनूण नो अ. निमा (च्छि ) यं मह तणु च्छिवे ॥ ९ ॥ उक्कायसमारंभ न करेऽहं समणिकेवली पोग्गलकक्खोरुगुज्झतं णाहिजहणंतरे तहा ॥ १२० ॥ जणणीएवि ण दंसेमि, सुसंगुत्तंगोवंगा समणी य केवली बहुभवंतरकोडीओ, घोरं परंपरं ॥ १ ॥ परितीए सुलदं मे णाणं चारित्तसंजयं । माणुसजम्मं ससंमत्तं, पावकम्मक्खयंकरं ॥ २ ॥ ता सवं भावसतं आलोएमि खणे खणे पायच्छित्तमणुहामि बीयं तं न समारभं ॥ ३ ॥ जेणागच्छद्द पच्छित्तं, वाया मणसाय कम्मुणा पुढविदगागणिवा ऊहरियकायं तहेब य ॥ ४ ॥ जीयकायसमारंभं चितिच उपचिदियाण य मुसापि न भासेमि, ससरक्खपि अदिन्नयं ॥ ५ ॥ न गिन्हं सुमणंतेवि, ण पत्यं मणसावि मेहुणं परिग्गहं न काहामि, मूलत्तरगुणखलणं तहां ॥६॥ मयभयकसायदंडे, गुत्तीसमितिंदिएसु य तह अट्ठारससीलंगसहस्साहिडियतणू ॥ ७॥ सज्झायज्झाणजोगेसुं, अभिरमं समणिकेवली तेलोक्करक्खणक्खंभधम्मतित्थंकरेण जं ॥ ८ ॥ नमहं लिंग धरेमाणा, जव हुजते निवीलिउं । मज्झोमज्झीय दो खंडा, फालिजामि तहेब य ॥ ९ ॥ अह पक्विप्पामि दित्तगिंग, अहवा छिजे जई सिरं । तोऽवीऽहं नियमनयभंगं, सीलचारित्तखंडणं ॥ १३० ॥ मणसावी एकजम्मकए. ण कुणं समणिकेवली । खरुहसाणजाई, सरागा हिंडिया अहं ॥ १ ॥ विकम्मंपि समायरियं, अनंते भवभवंतरे । तमेव खरकम्ममहं पवज्जापट्टिया कुणं ॥ २ ॥ घोरंधयारपायाला जा (जे) णं णो णीहरं पुणो वेदिय हे माणुस जम्मं तं च बहुदुक्खभायणं ॥ ३ ॥ अणिचं खणविद्धंसी, बहुदंडं दोससंकरं । तत्यावि इत्थी संजाया, सयलतेलोकनिंदिया ॥४॥ तहावि पावियं (उं) धम्मं, णिविग्धमणंतराइयं । ताहं तं न विराहामि, पावदोसेण केणई ॥५॥ सिंगाररागसविगार, साहि लार्सन चिट्टियो। पताविदिट्ठीए मोनुं धम्मोवएसगं ॥ ६ ॥ अक्षं पुरिसं न निज्झायं णालवं समणिकेवली । तं तारिसं महापावं, काउं अकणीययं ॥ ७॥ तं समषि उत्पन्नं, जहदत्तालोयणसमणिकेवली एमादिअणतसमजीओ, दाउँ सुदालोयणं निसाडा ॥ ८ ॥ केवलं पप्प सिद्धाओ, अणादिकालेण गोयमा ! खंता दंता विमुत्ताओ, जिइंदिआउ सबभाणिरीओ ॥ ९ ॥ छकायसमारंभा, विरया तिविहेण उ। तिदंडासवसंवृत्ता, पुरिसकहासंगवज्जिया ॥ १४० ॥ पुरिससंलावविरयाओ, पुरिसंगोवंगनिरिक्खणा निम्ममत्ताउ ससरीरे, अप्पडिबढाउ महायसा ॥ १ ॥ भीया यीगन्भक्सहीणं, बहुदुक्खाउ भवसंसरणओ तहा। ता एरिसेणं भावेणं, दायवा आलोयणा ॥ २ ॥ पायच्छितंपि काय, तह जह एयाहिं समणीहिं कयं ण उणं तह आलोएयवं, मायादंभेण केणई ॥ ३ ॥ जह आलोयमाणीणं, पावकम्मवुड्ढी भवे। अणंताणाइकालेणं, मायादंभछम्मदोसेणं ॥ ४ ॥ कवडालोयणं काउं, समणीओ ससाडाओ । आभिओगपरंपरेणं, छट्टियं पुढचं गया ॥ ५॥ कासिंचि गोयमा ! नामे, साहिमो तं निबोधय जाउ आलोयमाणीओ, भावदोसेण सुट्ट्टतरगं पावकम्ममलखवलियं ॥ ६ ॥ नह संजमसीलंगाणं णीसाइतं पसंसियं । तं परमभावविसोहीए. विणा वणपि नो भवे ॥ ७ ॥ तो गोयमा ! केसिमित्यीणं, चित्तविसोही सुनिम्मला । भवंतरेबि नो होही, जेण नीसइया भवे ॥ ८ ॥ छट्ठमदसमदुबालसेहिं सुक्खनि केवि समणीओ तहवि य सरागभावं, णालोयंनी ण छति ॥ ९ ॥ बहुविहविकष्पकाडोलमाला उकलिगाहिणं वियरंतं तेण लक्खेजा, दुखगाह्मण (भव) सागरं ॥ १५०॥ ते कहमालोयणं दंतु, जासि चित्तंपि नो बसे ? सहजा ताणमुदरए. स वंदणीओ खणे खणे ॥ १ ॥ असिणेहपीइपुत्रेण, धम्मज्झाणुलसावियं सीलंगगुणट्ठाणेसु, उत्तमेसुं धरेइ जो ॥ २ ॥ इत्थीबहुबंधणा विमुकं, गिहकलतादिचारगा। सुविसुद्धसुनिम्मलं चित्तं णीसहं सो महायसो ॥ ३॥ दट्टवो बंदणी ओ य, देविंदाणं स उत्तमो दीण ( कय)न्थी सङ्घ परिभूय, विरइद्वाणे जो उत्तमे परे ॥४॥ णालोएमि अहं समणी, दे कहं किंचि साहुणी बहुदो न कहं समणी, जं दिहं समणीहिं तं कहे ||५|| असावज्जकहा समणी, बहुआलंबणा कहा। पमायखामगा समणी, पाविट्टा बलमोडीकहा ॥ ६ ॥ लोगविरुद्धकहा तह य, परववएसालोयणी सुयपच्छित्ता तह य, जायादीमयसंकिया ॥ ७ ॥ मूसागारभीरुया चेव, गारवतियदूसिया तहा। एवमादिअणेगभावदोसवसगा पावसलेहिं पूरिया ॥ ८ ॥ अनंता अपनेण कालसमएण, गोयमा ! अइकतेनं अनंताओ समणीओ, बहुदुक्खावसहं गया ॥ ९॥ गोयमा ! अनंताओ चिति, जाऽणादी सहसलिया। भावदोसेकसडेहिं (भुंजमाणीओ कडुविरसं) घोरुग्गुग्गतरं फलं ॥ १६० ॥ चिट्ठइस्संति अजावि, तेहि सोहि सलिया। अनंतंपि अणागयं कालं, तम्हा सतं सुहममवि, समणी णो धारेजा खणंति ॥ १ ॥ धगधगधगस्स पज्जलिए, जालामालाउले दढं हुयबहेवि महाभीमे. सरीरं इज्झए सुहं ॥ २॥ पयलंतंगाररासीए. एमसि झंप पुणे जले। थलितो सरितो सरियं, जं मरिज्जिउंपि सुकरं ॥ ३॥ संडियस्स सहत्थेहिं. एकेकमंगावयवं जं होमिज्जइ अग्गीए, अणुदियहंपि सुकरं ॥ ४ ॥ सरफरूसतिक्खकरवत्तदंतेहिं फालाविडं लोणूससजियाखारं जं पत्ता ससरीरं अचंतसुकरं जीवंतो सयमवी सकं, सह उत्तारिऊण ण ॥ ५ ॥ जवखारहलिहादिहिं, जं आलिंपे नियं तनुं मयंपि सुकरं छिंदेऊण, सहत्थेणं जो घेते सीसं नियं ॥ ६ ॥ एयंपि सुकरमलीहं, दुकरं तवसंजमं नीस जेण तं भणियं सहो य नियदुक्लिओ ॥ ७ ॥ मायादंभेण पच्छन्नो, तं पायडिउं ण सकए। राया दुच्चरियं पुच्छे अह साहइ देहसनस्सं ॥८॥ सङ्घस्संपि पाएजा उ, नो नियदुच्चरियं कहे राया दुच्चरियं पुच्छे, साह पुहईपि देमि ते ॥ ९ ॥ पुहई रज्जं तणं मने, १११७ महानिशीथच्छेदसूत्रं असणं- १ । 1 मुनि दीपरत्नसागर *

Loading...

Page Navigation
1 ... 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 ... 63